มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2113

จากนั้นยังมีความจริงที่ว่าเขาบังเอิญไปพบสัตว์อสูรเหล่านี้ในพื้นที่ของสัตว์อสูรระดับติดตัวซึ่งพวกเขาไม่รู้ว่ามีเหตุการณ์แบบนั้นเกิดขึ้น ตอนนี้เขารู้แล้วว่าสัตว์อสูรระดับติดตัวไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องหลบหนีไปยังบริเวณรอบนอกของป่า เพราะถิ่นที่อยู่ตามปกติของพวกมันถูกสำนักวายชนม์ยึดครองเอาไว้แล้ว

เฟนด์หัวเราะแห้ง ๆ และพูดว่า “ผมเดาว่าผมคงโชคดีอยู่บ้าง… หรือบางทีฉันอาจจะแข็งแกร่งขนาดนั้นก็ได้ ฮ่า ๆ”

บรู๊คพูดไม่ออกเล็กน้อย “ฮ่า! ผมไม่ชอบเลยที่ต้องเปรียบเทียบตัวเองกับคุณ แต่ผมจะไม่ไปที่ป่าผืนนั้นคนเดียวแน่นอน! เพราะนั่นจะไม่ต่างอะไรกับการรนหาที่ตาย! ผมยังไม่อยากเชื่อเลยว่าคุณจะฆ่าสัตว์อสูรเหล่านี้ได้เพียงลำพัง จากการประเมินคร่าว ๆ ของผม คุณน่าจะได้รับคะแนนสนับสนุนอย่างน้อยสี่ร้อยคะแนน!”

การประมาณการของบรู๊คนั้นถูกต้อง โดยรวมแล้วเฟนด์ได้รับคะแนนสนับสนุนสี่ร้อยสามสิบคะแนน ซึ่งมากกว่าที่เขาจินตนาการไว้ คะแนนสะสมน่าจะใช้ได้อีกนานพอสมควรหากเขาใช้มันอย่างชาญฉลาด ยิ่งไปกว่านั้น เขาไม่ต้องใช้มันในหอทักษะยุทธและหอทักษะศิลปยุทธ หรือใช้การปรึกษาหารือกับผู้อาวุโส ดังนั้นสำหรับเขาแล้ว คะแนนสนับสนุนเหล่านี้นับว่าเพียงพอ

ในตอนเย็นเฟนด์ไปที่หอเจตสิก ซึ่งนับว่าบังเอิญมากที่คืนนี้โนเอลก็เข้าเวรด้วย หลังจากที่เห็นเฟนด์เดินเข้ามา โนเอลก็เลิกคิ้วขึ้นด้วยความประหลาดใจ โนเอลรินชาให้เขาและพูดอย่างไม่พอใจเล็กน้อยว่า “ นายหักโหมตัวเองเกินไปหรือเปล่า? นายกลับมาจากป่าดงอสูรยังไม่ถึงวันเลย นายกำลังทำให้ฉันดูแย่มากรู้ไหม?”

เฟนด์หัวเราะเบา ๆ และพูดว่า “ไม่ใช่ว่าผมอยากจะหักโหมตัวเองขนาดนี้เสียหน่อย แต่กลัวว่าผมจะไม่แข็งแรงพอที่จะรับมือกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคตต่างหาก”

“เพื่อสุขภาพจิตที่ดีของฉัน ฉันจะเลิกเปรียบเทียบตัวเองกับนาย…” โนเอลพึมพำกับตัวเอง มือของเขาไม่เคยหยุดปรับอักษรรูนบนกระดานอัญเชิญเลยแม้แต่น้อย และในทันใดแสงสีขาวก็กะพริบเป็นสัญญาณว่าระดับความยากเพิ่มขึ้นแล้วโนเอลชี้ไปที่ประตูเรียงเนตรโดยไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นและพูดว่า “นายเข้าไปข้างในได้แล้ว”

เฟนด์พยักหน้าและเข้าไปในประตูเรียงเนตร เมื่อเขาเข้าไปแล้ว เขาก็รู้สึกได้ถึงความคุ้นเคยเมื่อความมืดเข้าปกคลุมเขา ราวกับว่าทุกสิ่งถูกกลืนกิน แม้แต่เวลาและชีวิตก็หมดความหมายในนั้น