มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2131

นอกจากนี้โนเอลยังรู้สึกว่าบรรยากาศตึงเครียดเกินไป และทั้งเฟนด์และเวสลีย์ก็เกือบจะมีเรื่องกันอยู่แล้วเขาชำเลืองมองที่เฟนด์ด้วยแววตาที่เป็นกังวลเล็กน้อยก่อนที่เขาจะยื่นมือไปดึงเสื้อผ้าของเฟนด์ในจุดซึ่งคนอื่นมองไม่เห็นอย่างลับ ๆ เพื่อเตือนให้เฟนด์สงบสติอารมณ์ตัวเองจากการถูกเวสลีย์ยั่วยุ

มุมปากของเฟนด์โค้งขึ้น เขารู้ว่าการดึงเสื้อผ้าที่โนเอลทำนั้นกำลังสื่อถึงอะไร… แต่เขากลับเพิกเฉย เวสลีย์ตัวสั่นด้วยความโกรธ ในขณะที่เขาจ้องมองที่เฟนด์อย่างไม่พอใจ เมื่อเทียบกับการแสดงออกที่โกรธเกรี้ยวของเวสลีย์ แล้วเฟนด์สงบเป็นอย่างมาก แม้ว่าเขาจะโต้เถียงกับเวสลีย์ด้วยคำพูดเผ็ดร้อน แต่สีหน้าของเขาก็ยังคงเรียบเฉย

เวสลีย์กัดฟันขณะที่เขาพูด “พี่ชายของฉันจะไม่มีวันปล่อยให้นายลอยนวลไปได้หรอก เขาจะฆ่านายแน่!”

“นอกจากขู่แล้วนายยังทำอะไรได้อีก?”เฟนด์สวนกลับอย่างใจเย็น

คำพูดเหล่านี้เป็นราวกับหินก้อนใหญ่ที่ถูกยัดเข้าไปในคอของเวสลีย์ และมันทำให้เขารู้สึกว่าการมีปฏิสัมพันธ์กับเฟนด์มีแต่จะทำให้โมโห สติสัมปชัญญะของเขาก็เกือบจะหายไปแล้ว ดวงตาของเขาแดงก่ำราวกับลูกปัดแก้วสีโลหิต และมันแทบจะถลนออกมาจากเบ้ามาแล้วด้วยซ้ำ ในตอนนี้สภาพโดยรอบของพวกเขาเงียบลงอย่างกะทันหัน

ทุกคนมองไปข้างหน้าตามสัญชาตญาณและเห็นผู้ชายอายุราว ๆ ห้าสิบหรือหกสิบกว่า ๆ ในชุดคลุมสีน้ำเงินเข้มค่อย ๆ เดินไปยังเวทีรูปกลมขนาดใหญ่ที่อยู่ด้านหลังพวกเขา ภาพดังกล่าวทำให้ทุกคนเกือบลืมหายใจ ทันใดนั้นเฟนด์ก็ได้เห็นสหายเก่าของเขาทันที ผู้อาวุโสก็อดฟรีย์เดินอยู่ในตำแหน่งสุดท้าย แต่เฟนด์กลับรู้สึกว่าเขามีออร่าที่ทรงพลังที่สุด

อย่างไรก็ตาม เขามีสีหน้าเย็นชาอยู่สักเล็กน้อย และดูไม่เหมือนว่าวันนี้จะเป็นวันที่เขาจะได้ทำการคัดเลือกศิษย์คนแรกและคนเดียวของเขาเลยด้วยซ้ำ คนเหล่านี้เป็นผู้อาวุโสภายในของตำหนักสองกษัตริย์ แม้ว่าพวกเขาจะมีรูปร่างหน้าตาที่แตกต่างกัน แต่ก็มีออร่าที่คล้ายคลึงกัน พวกเขามีท่าทางเหมือนผู้ชายที่มีความมั่นคงทางอารมณ์อันแสนสง่างามสมกับฐานะผู้อาวุโส

เฟนด์เลิกคิ้วและพูดอย่างไม่เห็นด้วย “ก็ไม่แปลกนี่ เราจะเลิกทะเลาะกันก็ต่อเมื่อพวกเราคนใดคนหนึ่งตายจริง ๆ นั่นแหละ คนอย่างเวสลีย์จะไม่มีวันหยุดหากมีใครทำให้เขาไม่พอใจ เขาก็จะหยุดก็ต่อเมื่อตอนที่ผมเหยียบย่ำเขาไว้ใต้เท้าแล้วเท่านั้น”

บรู๊คถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ “อันที่จริง ผมอยากจะเกลี้ยกล่อมให้คุณถอยออกมาเสียตั้งแต่ตอนนี้ซักหนึ่งก้าวจะดีกว่า แต่ผมก็รู้สึกว่าอัจฉริยะอย่างคุณมีความดื้อแพ่งและความเย่อหยิ่งในแบบของตัวเอง ไม่ว่าผมจะพูดอะไรก็คงไร้ประโยชน์”

เฟนด์เลิกคิ้วขึ้น “เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับความดื้อแพ่งและความเย่อหยิ่งในตัวผมหรอก ผมไม่ได้หาเรื่องเขาก่อนเสียหน่อย หลักการของของผมก็คือผมจะไม่ยุ่งกับใครหากพวกเขาไม่มายุ่งกับผมก่อน ทำไมผมต้องยอมให้เขาทำตัวไร้มารยาทใส่ด้วย”