มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2151

ใบหน้าของโอลิเวอร์เปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มจัดราวกับลูกบีทรูท มือของเขาเริ่มสั่นราวกับต้องการบีบคอเฟนด์

เวสลีย์โกรธมากจนเกือบจะน้ำลายฟูมปาก “ไอ้สารเลว! นายก็แค่พูดเรื่องของเดิมพันเพราะต้องการจะถ่วงเวลาทุกคน! ทำอย่างกับว่าจะเอาชนะพี่ชายของฉันได้ยังไงยังงั้นแหละ!”

เฟนด์ขมวดคิ้ว เวสลีย์น่ารำคาญชะมัดยาด เฟนด์อดทนกับความไร้สาระของเขามานานพอแล้ว! เขาหันมาเผชิญหน้ากับเวสลีย์และพูดว่า “นี่ไม่ใช่เรื่องของนาย เพราะงั้นช่วยหุบปากทีได้ไหม? เสียงของนายมันทำให้ฉันรู้สึกหนวกหูมากจริง ๆ!”

หลังจากพูดแบบนี้ออกไป เฟนด์ก็เงยหน้าขึ้นและมองไปที่ผู้อาวุโสก็อดฟรีย์ เขาชี้ไปที่ผู้อาวุโสก็อดฟรีย์ด้วยสายตาของเขา ผู้อาวุโสก็อดฟรีย์เลิกคิ้ว เขาเข้าใจโดยธรรมชาติว่าเฟนด์หมายถึงอะไร ความรำคาญที่ปรากฏในดวงตาของเขาชัดเจนอย่างที่สุด ดูเหมือนว่าถ้าเขาไม่พูดออกมาให้เร็วพอ เฟนด์จะหมดความอดทน ดังนั้นเขาจึงได้แต่ถอนหายใจอย่างยอมแพ้

เขาก้าวไปข้างหน้าและพูดกับเวสลีย์ว่า “เฟนด์พูดถูกแล้ว เรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเธอเลย เธอควรอยู่ในที่ของตัวเองและไม่ต้องมายุ่งกับเรื่องนี้ ฉันเริ่มสงสัยแล้วสิว่าพ่อแม่ของเธอลืมสอนมารยาทเธอมาหรือเปล่า?”

ใบหน้าของผู้อาวุโสเซเยอร์มืดลงทันที แม้ว่าเขาจะไม่ใช่พ่อแม่ของเวสลีย์ แต่พวกเขาก็ยังเกี่ยวข้องกันทางสายเลือด คำพูดของผู้อาวุโสก็อดฟรีย์ไม่ต่างจากการตบหน้าตระกูลเซเยอร์ไม่มีผิด เขากำลังจะพูดอะไรบางอย่างขณะที่ใบหน้าของผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งปรามเขาเอาไว้เขาเชื่อฟังคำสั่งของอีกฝ่ายมาโดยตลอด และครั้งนี้ก็จะไม่ต่างกัน ริมฝีปากของเขากระตุก เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องกลั้นกลืนความโกรธลงคอไป

โอลิเวอร์ไม่อยากจะรอช้าอีกต่อไป และพูดด้วยใบหน้าเย็นชา "นายคิดจะเอาอะไรมาวางเดิมพัน?"

เฟนด์คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะพูดว่า "คุณมีคะแนนสะสมถึงเจ็ดร้อยคะแนนหรือเปล่า"