มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2172

นั่นเท่ากับว่าผู้อาวุโสลำดับที่สิบเอ็ดจะไม่สูญเสียอะไรเลย ในขณะที่เฟนด์เป็นคนเดียวที่ต้องทนทุกข์ทรมาน

เฟนด์ถลึงตาใส่ผู้อาวุโสแม้จะไม่ดุดันมากนัก แต่เขาก็ยังเอ่ยปากตอบเสียงห้วน “คุณนี่เก่งในเรื่องการคำนวณเรื่องพวกนี้มากจริง ๆ ผู้อาวุโสก็อดฟรีย์ เมื่อเทียบกับคุณแล้ว ความเจ้าแผนการของผมเทียบอะไรไม่ได้เลย”

ผู้อาวุโสก็อดฟรีย์เข้าใจคำพูดเหน็บแนมที่แฝงอยู่ของเฟนด์ได้ในทันที เขาวางถ้วยชาในมือลงและเงยหน้าขึ้นมองเฟนด์ “เธอไม่จำเป็นต้องโกรธขนาดนี้หรอก ชะตาของเราสองคนถูกลิขิตเอาไว้ด้วยกัน และฉันต้องขอขอบคุณเธอที่ช่วยฉันออกมาจากป่าดงอสูร ฉันเป็นหนี้เธอสำหรับความเมตตาในครั้งนั้น และฉันจะไม่เพิกเฉยต่อเธอเมื่อเธอต้องประสบกับปัญหา จริงอยู่ที่ฉันประกาศออกไปแบบนั้นแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย แต่ต่อให้เธอเอาชนะศิษย์ทั้งสามคนไม่ได้ ฉันก็ไม่ทอดทิ้งเธอหรอก”

คำพูดของผู้อาวุโสอาจฟังดูน่ายินดี แต่เฟนด์ไม่ใช่เด็กอายุสามขวบ เขาหัวเราะเบา ๆ และเปรยออกไปอย่างแผ่วเบาว่า “คุณต้องเข้าใจถึงอันตรายที่ผมจะต้องเผชิญจากความล้มเหลวที่ผมจะได้รับในเวทีการต่อสู้สิ ก่อนหน้านี้คุณประกาศให้ผมเป็นศิษย์คนสุดท้ายของคุณ พวกนั้นก็ต้องพุ่งเป้ามาที่ผมเป็นธรรมดา ถ้าพวกเขาโจมตีผมแบบไม่คิดชีวิต ผมคงต้องเสียแขนหรือไม่ก็ขาไปสักข้าง”

ผู้อาวุโสก็อดฟรีย์กล่าวว่า “ฉันรู้ว่าเธอไม่ใช่คนธรรมดา แล้วเธอก็จะไม่ทำให้ตัวเองต้องตกอยู่ในอันตรายเช่นนั้นด้วย ฉันแค่รู้สึกว่าความแข็งแกร่งของเธอเทียบไม่ได้กับพวกเขาจริง ๆ ล่ะก็ เธอคงไม่เข้าร่วมการประลองกับพวกเขา เรื่องนี้ฉันรู้แจ่มแจ้งดี”

ผู้อาวุโสก็อดฟรีย์หัวเราะเบา ๆ และตอบอย่างเฉยเมยว่า “เรายังพอมีเวลาอีกมาก และถึงแม้ว่าเจ้าตำหนักจะประสงค์สละตำแหน่งของตัวเอง เขาก็ยังต้องใช้เวลาสองถึงสามปีในการทำเช่นนั้น ใครจะไปรู้ว่าอีก ในอีกสองสามปีข้างหน้าสถานการณ์เป็นอย่างไร? ยิ่งไปกว่านั้น ต่อให้ฉันจะไม่ทำให้เขาขุ่น แล้วคิดว่าพวกเขาจะปล่อยฉันไปง่าย ๆ เหรอ? คนอื่นอาจไม่รู้ แต่เธอก็รู้นี่ว่าฉันผ่านอะไรมาบ้าง ฉันถูกคนอื่นมุ่งร้าย และหลังจากที่ฉันทำการสืบสวนเรียบร้อยแล้ว ฉันก็พบว่าผู้อาวุโสสองคนนั้นร่วมมือกันล่อให้ฉันไปที่ป่าดงอสูร”

สีหน้าของเฟนด์แข็งทื่อเมื่อเขาได้ยินสิ่งนี้ เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าเรื่องราวจะเป็นเช่นนี้ แม้ว่าเขาจะเข้าใจได้ว่าผู้อาวุโสก็อดฟรีย์ถูกคนอื่นล่อลวงให้ไปปรากฏตัวที่ป่าดงอสูรในเวลานั้นก็ตาม