มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2179

เฟนด์หัวเราะเบา ๆ ขณะที่เขาเชิดคางขึ้นเล็กน้อย “สำหรับคนที่รู้แค่วิธีใช้กำลังและต่อสู้โดยไม่ใช้สมองจะน่ากลัวแค่ไหนกันเชียว”

ผู้อาวุโสก็อดฟรีย์พยักหน้าตามความคิดเห็นของเฟนด์เกี่ยวกับกริฟฟิน ถือเป็นความคิดที่แม่นยำอย่างไม่ต้องสงสัย “ในเมื่อเป็นแบบนี้ ทำไมเธอถึงดูค่อนข้างกังวล? มีอะไรที่คิดไม่ตกอยู่หรือเปล่า?”

เฟนด์ไม่ได้ปิดบังความคิดความอ่านของตัวเองไว้และพยักหน้า “เพราะกริฟฟินทำให้ผมคิดไปถึงผู้อาวุโสลำดับที่สอง สิ่งที่ผู้อาวุโสลำดับที่สองพูดบนเวทีทรงกลมนั่นตราตึงอยู่ในใจของผมอย่างลึกซึ้ง แล้วผมก็คิดว่าการจะจัดการคราวนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย คงไม่ได้พูดแบบนี้เพราะหวังจะให้คุณต้องมาเดือดเนื้อร้อนใจแทน ผมแค่คิดว่ามันไม่ฉลาดเลยที่คุณไปทำให้ผู้อาวุโสทั้งสองขุ่นเคืองพร้อมกันแบบนี้ ผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งไม่เท่าไหร่หรอก แต่ผู้อาวุโสลำดับที่สองนั้นไม่ใช่คนที่จะรับมือได้ง่าย”

เฟนด์พูดด้วยความจริงใจจนผู้อาวุโสก็อดฟรีย์พยักหน้า เขาน้อมรับในสิ่งที่เฟนด์พูดไว้ในใจทันที เขาขยับตัวและมองไปที่เฟนด์ก่อนจะยื่นมือไปตบไหล่เฟนด์เล็กน้อย “ฉันรู้ว่าเธอพูดเพราะหวังดี อันที่จริง ฉันเองก็มาคิดเรื่องนี้อย่างถ้วนถี่แล้ว และเธอก็พูดถูก เมื่อเทียบกับผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่ง การจัดการผู้อาวุโสลำดับที่สองนั้นยากกว่ามาก แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็โชคร้ายจริง ๆ ในฐานะผู้อาวุโสลำดับที่สิบเอ็ด ย่อมทำให้ฉันต้องถูกรบกวนความสงบ ผู้อาวุโสลำดับที่สองก็คงจะพยายามหาเรื่องฉันไม่เลิกถ้าหากว่าเขายังไม่มั่นใจว่าฉันจะเลือกอยู่ข้างเขา ถ้างั้นก็ไม่มีอะไรต้องกังวลหรอก ในเมื่อไม่ช้าก็เร็วทั้งสองคนนั่นก็จะต้องมาหาเรื่องฉันอยู่ดี แล้วทำไมฉันจะต้องทำในสิ่งที่พวกเขาต้องการด้วย?”

เฟนด์พยักหน้าเบา ๆ ดวงตาของเขาสั่นไหวขณะสีหน้าแสดงออกถึงความลังเลใจ

ผู้อาวุโสก็อดฟรีย์ชำเลืองมองเขาและพูดเบา ๆ ว่า “ฉันรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ แต่ฉันไม่อยากไปเป็นขี้ข้าของใคร ฉันไม่ได้ฝึกศิลปะยุทธเพื่อที่จะต้องมานั่งก้มหัวให้คนอื่น ถ้าตอนนี้ฉันเลือกข้างและกลายเป็นขี้ข้าของหนึ่งในสองคนนั้น นั่นก็จะเป็นการขัดต่อวิถีฝึกศิลปะยุทธของฉัน ซึ่งเป็นสิ่งที่ฉันไม่มีวันยอม”

ความยกย่องฉายขึ้นในดวงตาของเฟนด์เล็กน้อย เขาชื่นชมวิธีที่ผู้อาวุโสก็อดฟรีย์จัดการกับสิ่งต่าง ๆ เขายอมที่จะเป็นศัตรูหรือหลีกหนีจากคนพวกนั้นไปให้ไกลดีกว่ายอมเป็นขี้ข้าทำในสิ่งที่คนพวกนั้น

ผู้อาวุโสก็อดฟรีย์เหลือบมองเฟนด์ด้วยความประหลาดใจและถามว่า “เธอหัวเราะอะไร?”

เฟนด์ตอบว่า “ผมกำลังนึกถึงปฏิกิริยาของพวกผู้ปกครองระดับสูงของสำนักสหัสบรรณและสำนักวายชนม์ในตอนที่พวกเขาพบกันในวันที่เราเข้าไปในแหล่งทรัพยากรยุทธต้องห้าม นั่นคงจะเป็นภาพที่น่าจดจำมากทีเดียว ศัตรูมาเผชิญหน้ากัน แต่ไม่มีใครสามารถทำอะไรได้ เพราะเขาจะได้แต่เก็บความโกรธทั้งหมดไว้ในใจ…”

ผู้อาวุโสก็อดฟรีย์ขมวดคิ้วและครุ่นคิดเล็กน้อย เขาวางถ้วยชาลงและพูดอย่างจริงจังว่า “เธอคิดผิดแล้ว พวกเราจะไม่ได้เจอกับพวกเขาหรอก”