มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2208

ขวานผ่าภูเขาของซาเมียนเหวี่ยงไปทางเฟนด์อีกครั้ง มันส่งเสียงหวือ เขาพร้อมที่จะเหวี่ยงดาบวิญญาณออกไปปะทะด้วย แต่กลับเปลี่ยนแผนในนาทีสุดท้ายเนื่องจากสิ่งที่แฟรงก์ทำ ทันทีที่ขวานบินมาหาเขา เขาก็รีบตรงไปหาแฟรงก์ที่กำลังบินไปในทิศทางเดียวกับเขาทันที ไม่นานพวกเขาทั้งสองก็ปะทะกัน และไม่ใช่แค่พวกเขาสองคนเท่านั้น การโจมตีของชายมีหนวดเคราและศิษย์ของสำนักวายชนม์ทั้งสองก็ตามมาติด ๆ เช่นกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับมังกรไฟของขวานผ่าภูเขา

แฟรงก์รู้สึกว่าหัวใจของเขาหล่นไปที่ตาตุ่ม "นี่นายบ้าไปแล้วเหรอ?! ทำไมไม่ต่อต้านการโจมตีของซาเมียนก่อนเล่า?”

เฟนด์เย้ยหยัน ถ้าเขาทำแบบนั้นนั่นก็จะเข้าทางแฟรงก์น่ะสิ แฟรงก์เข้าใจทันทีว่าเฟนด์คิดอะไรอยู่ในใจเมื่อเขาเห็นสีหน้าเย้ยยันของเฟนด์

“แบบนี้ เราจะตายด้วยกันทั้งคู่!” เขาคำรามและการโจมตีของศัตรูกำลังจะมาถึงพวกเขาทั้งคู่

เฟนด์ขมวดคิ้ว เขาไม่ได้แยแสอีกฝ่ายใดสักนิด เขาดึงพลังของกฎแห่งสุญญะจนถึงขีดสุด และล่าถอยออกไปราวยี่สิบหลาด้วยการเคลื่อนไหวเพียงก้าวเดียวเท่านั้น นี่เป็นครั้งแรกที่เฟนด์ใช้กฎแห่งสุญญะไปถึงระดับนั้น และมันทำให้เขาสูญเสียกำลังภายในไปเป็นจำนวนมาก ในขณะเดียวกันมันก็ส่งผลต่อเส้นลมปราณของเขาด้วย เขารู้สึกได้ว่าเส้นลมปราณของเขาสั่นเล็กน้อยหลังจากใช้ทักษะนี้

“ศิษย์น้องแฟรงก์!” เอดริกตะโกนอย่างบ้าคลั่งในขณะที่แฟรงก์หายใจเฮือกสุดท้าย แต่ไม่ว่าเขาจะตะโกนอย่างไร มันก็ไม่ได้ทำให้แฟรงก์ฟื้นจากความตายขึ้นมาได้ เฟนด์ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัวเพราะเขาไม่คาดคิดว่าสายสัมพันธ์ฉันพี่น้องระหว่างแฟรงก์กับเอดริกจะลึกซึ้งถึงเพียงนี้ เห็นได้ชัดว่าเอดริกลืมไปแล้วว่าเป็นเพราะแฟรงก์ที่ทำให้พวกเขาต้องพบกับปัญหาใหญ่เช่นนี้

เฟนด์ถอนหายใจอย่างโล่งอก เขากวาดสายตาไปรอบ ๆ และยืนยันว่าตำแหน่งของเขาอยู่นอกระยะการต่อสู้ เขาจะสามารถหลบหนีได้อย่างปลอดภัยหากสถานการณ์ยังเป็นเช่นนี้ต่อไป เขาไม่มีความผูกพันใด ๆ ต่อผู้คนที่เขาเพิ่งพบ และแม้ว่าพวกเขาจะรวมเป็นทีมเดียวกันในช่วงเวลาสั้น ๆ แต่ก็เป็นความจริงที่ว่าพวกเขาแต่ละคนมีแรงจูงใจซ่อนเร้น