มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2259

แววตาเย็นชาฉายผ่านดวงตาของชายสวมหน้ากาก เขาเงยหน้าขึ้นและมองไปที่ผีดิบสิบเอ็ดศพสุดท้าย ในขณะนี้ จำนวนผีดิบที่เหลืออยู่ไม่ได้เป็นอันตรายต่อเขา อย่างไรก็ตาม ชายสวมหน้ากากไม่ได้รู้สึกโล่งใจ เนื่องจากยิ่งเขาฆ่าผีดิบมากเท่าไหร่ ผีดิบที่เหลือก็ยิ่งบ้าคลั่งมากขึ้นเท่านั้น เขาพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อควบคุมการใช้พลังงานที่แท้จริงของตัวเอง แต่พลังงานที่แท้จริงของเขาก็ใกล้จะหมดลงเมื่อผีดิบเริ่มคลุ้มคลั่งมากขึ้นเรื่อย ๆ

“นี่มันยากบัดซบเลย!” ชายสวมหน้ากากอดไม่ได้ที่จะระเบิดความหยาบคายออกมา!

ผู้คนหลายสิบคนที่ยังคงต่อสู้ในโลกสีโลหิตกำลังเผชิญกับความท้าทายของพวกเขาตามลำดับ และไม่มีใครมีเวลาได้พัก ศัตรูมีจำนวนมากเกินไป และก็เป็นอย่างที่รู้กันว่ามันจะทำให้เขาหมดแรงแม้ว่าพวกมันจะไม่สามารถฆ่าผู้ท้าชิงเหล่านี้ได้ก็ตาม! ผีดิบเหล่านี้ดึงพลังงานที่แท้จริงของผู้ท้าชิงไปจนหมดสิ้น!

“เฮ้อ…” เฟนด์หายใจออกพรืดยาว ก่อนก้าวถอยหลังไป เขาถอยห่างออกไปราวสิบเมตร กลุ่มผีดิบกระโจนเข้าหาตำแหน่งเดิมที่เขายืนอยู่แล้วพร้อมกับฟาดกรงเล็บและเขี้ยวของพวกมันลงมา

“ฉันไม่มีอารมณ์จะมาเสียเวลากับพวกนายนะ!” เฟนด์พึมพำ เขาได้เรียนรู้ทุกสิ่งที่เขาจำเป็นต้องรู้แล้ว เมื่อเวลาผ่านไป เขาก็สูญเสียพลังงานที่แท้จริงไปมากเช่นกัน อย่างไรก็ตาม ความแตกต่างระหว่างเขากับคนอื่น ๆ คือพลังงานที่แท้จริงของเขาถูกใช้ไปกับกฎแห่งสุญญะ การใช้การทักษะทลายห้วงสุญญะไม่ได้ทำให้พลังงานที่แท้จริงของเฟนด์รั่วไหลไปมากเท่าไหร่นัก

"อ๊า!" เสียงร้องดังขึ้น ก่อนตามมาด้วยเสียงกระหึ่ม เนลสันทรุดฮวบลงกับพื้น ในตอนนี้เนลสันรู้สึกอับอายเป็นอย่างมาก และดูไม่เหลือเค้าชายหนุ่มหล่อเหลาอีกต่อไป หากใบหน้าของเขาไม่สะอาดหมดจด คนอื่น ๆ คงคิดว่าเขาเป็นขอทานธรรมดา ๆ เสื้อเชิ้ตสีขาวของเขาถูกกรงเล็บของผีดิบฉีกออกเป็นแถบ และคนอื่น ๆ ก็สามารถเห็นรอยกรงเล็บเปื้อนเลือดบนร่างกายของเขาด้านหลังแถบเสื้อนั้น มีรอยเขี้ยวของผีดิบทิ้งไว้ด้วย ผมที่มัดไว้อยู่แต่เดิมในตอนนี้กระเซอะกระเซิงอยู่รอบหัวไหล่ เขาดูน่าสงสารอย่างยิ่งในขณะที่ใบหน้าของเขาทั้งแดงและบวม

ศิษย์จากตำหนักสองกษัตริย์เอ่ยถามเนลสันในทันทีที่เห็นสภาพน่าอายของเขา “ศิษย์พี่เนลสัน คุณเป็นยังไงบ้าง ได้รับบาดเจ็บสาหัสหรือเปล่า?” เนลสันยิ้มอย่างขมขื่นและบาดแผลของเขาเริ่มเจ็บขณะยกมุมปาก