มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2271

เฟนด์หันกลับมาและไม่ตอบ ไม่ว่าชายสวมหน้ากากจะพูดอะไร เขาก็ทำราวกับว่าเขาไม่ได้ยินอะไรเลย ไม่สำคัญด้วยว่าอีกฝ่ายจะพูดอะไรมากมายขนาดไหน

ยิ่งไปกว่านั้นเฟนด์ยังตั้งตารอด่านทดสอบสุดท้ายอีกด้วย นี้เป็นเหตุการณ์ก่อนที่เขาจะได้ดูดกลืนพลังจากผลึกวิญญาณสลายในโลกโลหิต เขาอาจเทียบไม่ได้กับชายสวมหน้ากาก แต่ทว่าสถานการณ์ปัจจุบันแตกต่างออกไปแล้ว ผลึกวิญญาณสลายช่วยให้เฟนด์สามารถสร้างดาบวิญญาณเพิ่มขึ้นได้ยี่สิบเล่ม เมื่อรวมกับดาบวิญญาณที่มีอยู่เดิมสิบห้าเล่ม เขามีดาบวิญญาณทั้งหมดสามสิบห้าเล่ม ซึ่งทำให้เขาไม่กลัวการถูกข่มขู่

จุดที่จะทำให้เขาอยู่ในระดับเชี่ยวชาญในทักษะทลายห้วงสุญญะคือเมื่อเขาสามารถสร้างดาบวิญญาณได้ห้าสิบเล่ม ในช่วงที่ผ่านมา เป้าหมายดาบวิญญาณของเขาอยู่ห่างออกไปเพียงสิบห้าเล่มจากจำนวนดาบวิญญาณห้าสิบเล่ม เมื่อเขาสามารถสร้างดาบวิญญาณได้ห้าสิบเล่ม คู่ต่อสู้ในระดับแรกกำเนิดก็จะเทียบอะไรเขาไม่ได้ ท้ายที่สุดแล้วทักษะทลายห้วงสุญญะก็เทียบเท่ากับระดับเทพสูงสุดเป็นอย่างน้อย และนอกจากเฟนด์แล้วก็ไม่มีใครในระดับแรกกำเนิดที่สามารถฝึกฝนทักษะยุทธในระดับเทพสูงสุดได้ นี่เป็นข้อได้เปรียบที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเฟนด์

“มีผู้ผ่านการท้าทายทั้งหมดห้าคน!” เสียงของชายชราเอ่ยขึ้นอีกครั้งและนั่นทำให้คนที่ง่วนอยู่กับการพูดคุยและการซุบซิบเงียบลงทันที “ผู้ที่ทำสำเร็จจะต้องปีนขึ้นไปบนหุบเหวแห่งสุญญะต่อไป! ครั้งนี้ พวกเธอจะได้รับอนุญาตให้ปีนขึ้นไปได้หนึ่งร้อยแปดสิบเมตรและไปหยุดอยู่ตรงหน้านักรบแห่งสุญญะคนที่หก!”

ทุกคนมองไปที่ผู้ท้าชิงทั้งห้าเมื่อการประกาศสิ้นสุดลง ในขณะนี้ เกรแฮมและคนอื่น ๆ เกือบจะฟื้นตัวแล้ว ทั้งห้าคนไม่รอช้ารีบปีนไปข้างหน้าทันที ในขณะนี้จากหนึ่งร้อยแปดสิบคนที่อยู่ที่นั่น มีเพียงห้าคนเท่านั้นที่มีคุณสมบัติเหมาะสม คนอื่น ๆ มองไปที่ห้าคนสุดท้ายที่ยังคงทะยานขึ้นไปในขณะที่ความโศกเศร้า ความอิจฉา และความริษยาฉายผ่านดวงตาของพวกเขา

ริฟคร่ำครวญอย่างช่วยไม่ได้ “นี่มันโหดร้ายจริง ๆ ฉันนึกไปว่าฉันจะสามารถเผชิญหน้ากับนักรบแห่งสุญญะคนที่แปดได้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไม่นึกเลยว่าจะล้มเหลวตั้งแต่ปะทะกับจะเอาชนะนักรบคนที่สาม”

เมื่อกลไกถูกเปิดใช้งาน เสียงของกลไกก็ดังขึ้นนักรบแห่งสุญญะเริ่มเคลื่อนไหว นักรบยังคงถืออาวุธอยู่ แต่เขายกขาขึ้นและเตรียมพร้อมที่จะขยับไปข้างหนึ่ง ซึ่งทำให้ทั้งห้าคนเกิดความสับสน ท้ายที่สุดแล้วนักรบแห่งสุญญะที่พวกเขาเผชิญหน้าในอดีตจะไม่เริ่มโจมตีจนกว่าพวกเขาจะพร้อมสู้ พวกเขาทั้งห้าอดไม่ได้ที่จะเดินถอยหลังไปหลายก้าว

นักรบแห่งสุญญะเพิกเฉยต่อทั้งห้าคนและเดินไปทางซ้ายโดยพร้อมเพรียงกันเพื่อย้ายออกจากตำแหน่งก่อนหน้า ขณะที่พวกเขาทั้งห้ากำลังสงสัยว่านักรบปรารถนาจะทำสิ่งใด พวกเขาก็ได้เห็นแสงสีแดงแวบผ่านพวกเขาในวินาทีต่อมา นักรบแห่งสุญญะอีกคนปรากฏตัวขึ้นในตำแหน่งที่นักรบแห่งสุญญะคนแรกเคลื่อนตัวออกไป