มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2273

“หุบปากหน่อยได้หรือเปล่า?” เฟนด์บ่น ไม่ว่ายังไง ความสัมพันธ์ของพวกเขาก็ไม่ได้ลงรอยกันอยู่แล้ว และต่อให้พูดจาไพเราะต่อกันเช่นไรสถานการณ์ก็ไม่ดีขึ้น นี่คือเหตุผลที่เฟนด์ตัดสินใจที่จะไม่ปล่อยให้ผู้ชายคนนี้สร้างปัญหาให้เขาต่อไปได้อีก

ใบหน้าของชายสวมหน้ากากมืดลงทันทีที่เฟนด์พูดต่อต้านเขา เขาโกรธจนแทบสำลัก "ไอ้สารเลว! คอยดูเถอะ! อย่าคิดว่านายจะปลอดภัยเพราะแค่ตอนนี้ฉันทำอะไรนายไม่ได้!"

เฟนด์หัวเราะเบา ๆ และตอบอย่างเฉยเมยว่า "ถ้าอย่างนั้นฉันจะรอจนกว่านายจะทำอะไรฉันได้ก็แล้วกัน หวังว่าเพราะถึงตอนนั้นแล้วนายจะไม่ต้องมาบีบน้ำตาขอร้องให้ฉันยกโทษให้"

ชายสวมหน้ากากโกรธจนมือสั่นเมื่อได้ยินสิ่งนี้ เกรแฮมและคนอื่น ๆ ถึงกับมองไปที่เฟนด์ด้วยความประหลาดใจ แม้แต่เขาก็ยังไม่กล้าพูดด้วยท่าทีเช่นนั้นกับชายสวมหน้ากาก เนื่องจากเขาต้องรักษาความสัมพันธ์อันฉาบฉวยเอาไว้บ้าง แต่เฟนด์ไม่กลัวเลยหรือว่าชายสวมหน้ากากจะพยายามทุกวิถีทางเพื่อฆ่าเขาหลังจากที่เขาพูดจารุนแรงตอบกลับไปแบบนี้? เกรแฮมเริ่มสงสัยมากขึ้นเมื่อเขาเห็นว่าเฟนด์สงบเพียงใด การโต้เถียงไม่ได้ดำเนินต่อไปอีกแล้ว

"หวือ!"

พวกเขาทั้งห้าได้ยินเสียงดาบคม ๆ ที่กำลังถูกถอดออกจากฝักดาบ และพวกเขาก็หันไปมองทางต้นเสียงพร้อมกัน นักรบแห่งสุญญะทั้งห้าที่ยืนอยู่เบื้องหน้าปล่อยแสงสีแดงสดจากดวงตาของพวกเขาพร้อม ๆ กัน มันสว่างราวกับดวงอาทิตย์ นักรบแห่งสุญญะทั้งสามที่ยืนอยู่ข้างหน้าแต่ละคนดึงอาวุธออกมาพร้อมกัน มันยังคงเป็นดาบที่ยาวสามเมตร แต่คราวนี้ดาบไม่ได้ถูกปกคลุมด้วยแสงสีม่วง ในทางกลับกัน ดาบกลับถูกล้อมรอบด้วยแสงสีแดงเข้ม คล้ายกับดวงอาทิตย์ที่กำลังถูกแผดเผา

เฟนด์ขมวดคิ้วและร่ายผนึกมือของเขาอย่างต่อเนื่อง ผนึกสีดำอมเทาก่อตัวขึ้นบนฝ่ามือของเขา และภายในพริบตา ดาบวิญญาณทั้งสามสิบห้าเล่มก็ปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของเขา ดาบวิญญาณทั้งสามสิบห้าเล่มปล่อยพลังงานที่ดูราวกับหมอกออกมา

ในขณะนี้นักรบแห่งสุญญะที่พุ่งเข้ามาหา เขาก็ถูกแสงสีแดงปกคลุมกลางอากาศ วินาทีต่อมา นักรบทั้งสามแยกออกเป็นนักรบนักรบแห่งสุญญะหกคนที่ดูเหมือนกันราวกับแกะถือดาบสีแดงเล่มเดียวกันขณะที่เล็งไปที่กลางศีรษะของเฟนด์!