มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 229

หลังจากสงคราม สนามรบที่เต็มไปด้วยฝุ่น ภูเขาซากศพคนตาย อีการ้องที่ไห้ภายใต้ดวงอาทิตย์ตกดิน

เพลงนี้ทำให้ทุกคนประหลาดใจ หัวใจของพวกเขาสัมผัสได้ในทันที ภาพเหล่านั้นมีชีวิตชีวาในใจของพวกเขา

ในขณะนั้นพวกเขาไม่ได้มองว่าเฟนด์เป็นคนโหดเหี้ยมไร้จิตใจอีกต่อไป ไม่มีใครกล้าคิดว่าเขาไม่รู้เรื่องดนตรี

กลับกัน พวกเขากลายเป็นคนโง่อย่างสมบูรณ์แบบ

เซเลน่าตกตะลึง เธอไม่เคยรู้มาก่อนว่าการเล่นเปียโนของเฟนด์นั้นสูงถึงขั้นนี้แล้ว

“คุณจะยืนอยู่ตรงนี้อีกทำไม? เร็วเข้า!” โรซ่าสะกิดเซเลน่า หลังจากนั้นไม่นานเธอก็หลุดออกจากภวังค์ของเธอ

ตอนนั้นเองเซเลน่าก็กลับเข้าสู่ความเป็นจริง เซเลน่าย่อตัวลงอย่างสง่างามและแยกขาออกในขณะที่ยกตัวขึ้นเล็กน้อยคล้ายกับภาพของหงส์ที่ได้รับบาดเจ็บ

ร่างกายของเธออ่อนฉ้อยและยืดหยุ่นได้ขณะที่แขนทั้งสองข้างแกว่งไปตามเสียงเพลง ในช่วงเวลานั้นทั้งดนตรีและการเต้นรำเริ่มผสมผสานกันเป็นหนึ่งเดียว

ด้วยการหมุนขาของเธอ ร่างกายของเธอเริ่มค่อย ๆ ลุกขึ้น ขณะที่เธออยู่ในสมดุลของดนตรีและการเต้นรำโดยสมบูรณ์

เธอกลับมาแล้ว ทุกอย่างกลับคืนมา

เซเลน่ารู้สึกเหมือนได้กลับมาบนเวทีอีกครั้งและพบกับความรู้สึกคุ้นเคยที่เธอรู้สึกเมื่อก่อน ความตื่นเต้นและความมุ่งมั่นที่เธอเคยรู้สึกในใจมาก่อน

ทำนองเพลงหยุด การเต้นรำก็จบลง!

ทุกคนตกตะลึงอยู่อย่างนั้นเป็นเวลานาน

“มันยอดเยี่ยมมาก!”

“เอาหล่ะ ถ้าใครอยากเล่นก็เชิญเลย ฉันต้องการดื่ม!”

เฟนด์ยิ้มเมื่อของว่างและไวน์แดงมากมายถูกนำเข้ามาแล้ว

“ลืมมันไปซะ หลังจากการแสดงอย่างกะทันหันของคุณเมื่อกี้ เราไม่อยากทำให้ตัวเองต้องอับอาย!”

ฮิวโบกมือและไม่กล้าพูดอีกต่อไปว่าเขาเรียนจบด้านดนตรีมาต่อหน้าเฟนด์

“มาดื่มกันเถอะ!”

ดีแลนยังคงหลงไหลไปกับดนตรีก่อนหน้านี้ “โอ้พระเจ้า หลังจากที่ได้ฟัง ฉันรู้สึกเหมือนเงินเป็นเพียงแค่สิ่งของทางโลก ดังนั้นขอให้ทุกคนดื่มให้ความเข้าใจของพวกเรา มาสิ ชน!”

เฟนด์ยิ้มให้เซเลน่า ขณะที่ดีแลนยกแก้วที่เต็มไปด้วยไวน์ดื่ม มันทำให้เขาดูเป็นคนอำมหิตมากกว่าที่เฟนด์เคยเป็น