มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2297

เฮย์เดนถอนหายใจออกยาว เขาพุ่งตัวไปจากจุดที่ยืนอยู่ก่อนจะพุ่งไปด้านหน้า "ตามผมมา!" เขาหันกลับมาสั่งก่อนจะพุ่งตัวออกไปอย่างรวดเร็ว

ภายในชั่วพริบตา เขาปรากฏตัวต่อหน้าไบรอน พรรคพวกของเขาตกใจกับการปรากฏตัวอย่างกะทันหันและถอยหนีไปสองสามก้าว

เฮย์เดนมีความผูกพันกับชายอีกสองคนค่อนข้างมาก แน่นอนว่าชายทั้งสองลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ในที่สุดพวกเขาก็ติดตามไปอย่างใกล้ชิด เนื่องจากทั้งอิเซยาห์และเฮย์เดนจากไปแล้ว หากพวกเขาสองคนยังอยู่ก็คงไม่ใช่เรื่องดีนัก

พวกเขาถอนหายใจและพุ่งตัวตามหลังไปอย่างใกล้ชิด เมื่อเห็นเฮย์เดน ไบรอนก็อุทานราวกับว่าเขาได้พบผู้ช่วยชีวิตของเขาแล้ว "ศิษย์น้องเฮย์เดน!"

เฮย์เดนพยักหน้าและเดินข้าง ๆ ไบรอนโดยไม่พูดอะไรสักคำ เขายืดอกและก้าวไปยืนใกล้กับไบรอน เห็นได้ชัดว่าผู้มาเยือนตั้งใจเข้ามาเป็นกำลังเสริม

ซาเมียนขมวดคิ้วเมื่อเห็นการปรากฏตัวของเฮย์เดนเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน และหากมีเพียงเฮย์เดนคนเดียวก็คงจะดีไม่น้อย แต่เขากลับมีชายสามคนพ่วงมาด้วย เมื่อไบรอนมีผู้ช่วยเพิ่มอีกสี่คนเขาย่อมเป็นฝ่ายที่เสียเปรียบอย่างแน่นอน

แม้ว่าทั้งสี่คนจะไม่แข็งแกร่งเท่าเขา แต่อีกฝ่ายก็ยังสามารถเอาชนะเขาได้ด้วยความได้เปรียบด้านจำนวน ซาเมียนครุ่นคิด ในขณะที่ใบหน้าของเขามืดลงจนแทบดูไม่ได้

นับตั้งแต่เฮย์เดนได้ยินทั้งสองฝ่ายทะเลาะกัน เขาจึงเย้ยหยันซาเมียน

เฮย์เดนเยาะเย้ย น้ำเสียงของเขาเย็นชาราวกับทวีปแอนตาร์กติก "ทุกคนในสำนักวายชนม์น่ารังเกียจเหมือนนายหมดหรือเปล่า? ที่ชอบทึกทักเอาเองว่าสิ่งที่คนอื่นแลกมาด้วยหยาดเหงื่อและแรงกายของพวกเขาเป็นของพวกนายอย่างไร้ยางอายแบบนี้ แถมยังกุกฎน่าสมเพชและไม่มีอยู่จริงขึ้นมาด้วย! น่ารังเกียจจริง ๆ ฉันแทบจะทนเห็นใบหน้าน่ารังเกียจของพวกนายไม่ได้เลยสักนิด!”

ใบหน้าของซาเมียนยับย่นราวกับเพิ่งกลืนของขมลงคอ

“ศิษย์พี่รูฟัส!” ซาเมียนตะโกนอย่างตื่นเต้น

เฟนด์หันหน้าไปมองผู้นั้น รูฟัส เบทดูมีเสน่ห์ เสื้อคลุมสีขาวของเขาแตกต่างจากคนอื่น ๆ เขามองดูซาเมียนและขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ จากนั้นจึงมองไปทางเฟนด์และคนอื่น ๆ

รูฟัสพยักหน้าเบา ๆ เขาไม่ได้พูดอะไรเลยตั้งแต่มาถึง ซาเมียนทักทายคนที่อยู่ข้างหลังรูฟัสสั้น ๆ

พวกเขาสามารถบอกได้เลยว่าผู้มาเยือนทุกคนล้วนมาจากสำนักวายชนม์เมื่อดูจากเสื้อผ้าอาภรณ์ของพวกเขา พวกเขาเหล่านั้นล้วนอยู่ในตำแหน่งที่สูงเช่นกัน เฟนด์เลิกคิ้วขณะที่เขาพบว่าสิ่งที่เห็นตรงหน้าเขาน่าขบขันเพียงใด