มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2303

แต่คนในระดับนั้นกลับทำให้เห็นแล้วว่าเทียบอะไรกับวู๊ดไม่ได้เลย! วู๊ดเป็นใครกัน? ทำไมพวกเขาไม่เคยได้ยินอะไรเกี่ยวกับชายคนนี้มาก่อน?

แซมซั่นถอนหายใจด้วยความโล่งอก "ไม่แปลกเลยที่เขาเคยช่วยพวกเราเอาไว้ได้ ก่อนหน้านี้ผมคิดว่าเป็นแค่เรื่องบังเอิญ แต่เขาเก่งกาจมากจริง ๆ!"

ในขณะนั้น อิเซยาห์ก็กลับมาตั้งสติได้อย่างช้า ๆ ริมฝีปากของเขาสั่นอย่างไม่รู้จะพูดอะไร ไบรอนเบิกตากว้าง มองดูเฟนด์ที่ลอยอยู่ในอากาศด้วยความไม่เชื่อ

ซาเมียนดูเหมือนสติจะหลุดลอยไป เข้าอ้าปากค้าง แต่ไม่ได้พูดอะไรออกมาแม้แต่พยางค์เดียว! ศิษย์ทุกคนจากสำนักวายชนม์ต่างก็อ้าปากค้างเหมือนกัน พวกเขาพูดอะไรไม่ออกเลย!

พวกเขาตกใจกับสิ่งที่ตัวเองเพิ่งเห็นมากเกินไป เขาไม่เคยคิดเลยว่าชั่วชีวิตนี้จะได้เห็นรูฟัสผู้ไร้เทียมทานพ่ายแพ้ให้กับเด็กเหลือขอที่ไม่มีใครรู้จัก

เฟนด์เลิกคิ้วขึ้นขณะที่เขาจ้องมองซาเมียนอย่างเย็นชา ซาเมียนตัวสั่นขณะมองกลับไป เพราะรู้สึกเสียวสันหลังราวกับว่าเขาจะถูกเฟนด์ฆ่าในวินาทีต่อมา

เขาอดไม่ได้ที่จะถอยหลังไปสองก้าว และในขณะนั้นเอง น้ำเสียงสั่นเครือของรูฟัสก็ดังขึ้นว่า "ทำไมพวกนายยังไม่ช่วยพยุงฉันอีก!"

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เหล่าศิษย์ของสำนักวายชนม์ก็กลับมาตั้งสติได้และรีบไปช่วยพยุงรูฟัสขึ้นอย่างวุ่นวาย

ร่างกายของรูฟัสสั่นสะท้านจากความเจ็บปวด มือซ้ายของเขาจับตรงจุดที่ถูกฟาดฟัน แม้แต่ลมหายใจของเขาก็ยังไม่สม่ำเสมอ สถานการณ์ทั้งหมดล้วนแปลกประหลาด

รูฟัสไม่มีอาการบาดเจ็บภายนอกเลย แต่เขาดูเจ็บปวดราวกับจะตายอยู่รอมร่อในขณะนั้น ทุกคนตระหนักได้ว่ารูฟัสไม่ได้บาดเจ็บทางร่างกาย แต่กลับบาดเจ็บที่จิตใจ

“อะไรนะ เขาคือเฟนด์งั้นเหรอ?!”

เสียงของแซมซั่นดังขึ้นอีกหลายเดซิเบล ปากของเขาสั่นอย่างรุนแรง ขณะที่ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและความไม่เชื่อ

อิเซยาห์เบิกตากว้างยิ่งกว่าเดิม การคาดเดาของเขาถูกต้อง ผู้ชายคนนี้คือเฟนด์จริง ๆ ด้วย ก่อนหน้านี้เขาเคยคิดไปว่าเขาคิดมากเกินไปไม่มีทางที่เรื่องจะบังเอิญได้ถึงขนาดนั้นหรอก แต่ดูเหมือนว่ามันจะบังเอิญเป็นอย่างนั้นจริง ๆ!

เขาถอนหายใจยาวขณะที่เขาพูดด้วยสีหน้าแปลก ๆ “ดูเหมือนก่อนหน้านี้เราจะวิจารณ์เฟนด์ไปไม่น้อยเลย”