มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 246

การต่อสู้ในสังเวียนยังคงดุเดือด ทั้งสองฝ่ายกำลังสู้กันอย่างเต็มที่

ทั้งสองฝ่ายเหงื่อออกจนชุ่ม เสื้อของเดนนิสเต็มไปด้วยเหงื่อ

“อ๊า!”

จู่ ๆ เดนนิสก็ร้องขึ้นมาแล้วดิ้นจนทำให้เสื้อของเขาขาดเป็นชิ้น ๆ

ทำให้เห็นรอยแผลเป็นที่ดูน่ากลัวของเขาเต็มไปทั่วหลังและหน้าอกเขา

“รอยกระสุนนี่!”

“ดูเหมือนว่าเขาจะโดนยิงจากสนามรบนะ!”

“ไม่ใช่แค่รอยเดียวนะ พวกนี้คือทหารที่อยู่แนวหน้าที่เสี่ยงชีวิตเพื่อพวกเรา!”

ผู้ชมรู้สึกสะเทือนใจเมื่อได้เห็นรอยแผลเป็นของเดนนิส

ผู้หญิงบางคนถึงกับน้ำตาคลอจนเกือบจะร้องไห้

ฮึก!

เฟนด์ขมวดคิ้วมองไปรอบ ๆ ผู้จัดการหญิงร้องไห้ไปแล้ว “แค่คิดว่าไอดอลของฉันมีรอยแผลเป็นมากขนาดนี้ก็ เขาคือฮีโร่ ฮีโร่จริง ๆ!”

“ผู้จัดการ คุณพูดไม่ใช่เหรอว่าคนที่ช่วยลิตเติ้ลเจคโดยการกระโดดเข้าไปหาเสือในกรงแล้วก็จับเสือไซบีเรียมาตัดหัวนี่เป็นไอดอลคุณเหรอ?” หัวหน้าหญิงถามเพื่อเป็นการเตือนความจำ

“นั่นก็เป็นไอดอลฉันเหมือนกัน ฉันมีไอดอลสองคนละ!”

“ไม่ใช่ น่าจะเป็นสามมากกว่า มีคนก่อนหน้านี้ เขาฆ่าคนกว่า 200 คนจากเผ่าดราก้อนก็อดในคืนเดียวนั่นก็เป็นไอดอลฉันด้วย!” ผู้จัดการหญิงอธิบายผ่านน้ำตา

เฟนด์รู้สึกกระอักกระอ่วน เขาไม่คิดว่าเหตุการณ์ที่สวนสัตว์จะกระจายไปอย่างรวดเร็ว

‘เป็นไปได้ไหมว่ามีคนถ่ายรูปไว้? ตอนนั้นทุกคนก็ตื่นตระหนกกันอยู่นี่ ฉันไม่คิดว่าจะมีใครถ่ายรูปไว้นะ’ เฟนด์คิด

เขามองไปที่ผู้จัดการหญิงแล้วถาม “คุณรู้เรื่องที่สวนสัตว์ได้ยังไง?”

“แน่นอนสิ เพื่อนของฉันไปที่นั่นมาเมื่อเช้านี้ เพื่อนฉันเห็นกับตา!”

ในขณะเดียวกัน ด้วยความสูงที่น้อยกว่า เดนนิสจึงคล่องตัวมากกว่า ทำให้เขาหลบหมัดที่สวนมาได้

แต่อย่างไรก็ตาม เพราะหมัดที่ใหญ่กว่าของคู่ต่อสู้จึงทำให้เดนนิสทนแทบไม่ไหว

“อึก!”

โอนีลก็ดูไม่ค่อยได้เช่นกัน เขายืนตัวโค้งงอและหายใจลึก

“ไม่นะ เดนนิสเป็นคู่แข่งที่ไม่เหมาะสมกับเขาเหรอ? นั่นเขากระอักเลือดเลยนะ!”

เคนมองไปบนเวทีอย่างกังวลใจ พอคิดอะไรบางอย่างออกเขาก็ตะโกนออกมา “เดนนิส นายต้องใส่ให้สุดแล้วนะ สามปีในสนามรบ นายต้องรอดออกมาสิ ตายที่นี่ไม่ได้นะ!”

“ฉ-ฉ-ฉันทนไม่ไหวแล้ว”

เดนนิสพูดอย่างอ่อนแรง ขาของเขาสั่น ในขณะนั้นเองเขาทรุดลงทนไม่ไหวอีกต่อไป

“เฮ้อ” เฟนด์ถอนหายใจ เดนนิสบาดเจ็บมากเกินไป ขาข้างหนึ่งของเขาร้าว และยังมีซี่โครงร้าวอีกสามซี่