มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 345

“นายรู้ได้ยังไงว่าหินพวกนี้คุณภาพไม่ดี? นายไม่ได้เข้ามาดูใกล้ ๆ! นอกจากนี้ นายก็เป็นแค่คนธรรมดา นายจะรู้อะไร?”

ชายชราที่เป็นเจ้าของแผงขายหินพนันตําหนิเฟนด์ เขาสุขสบายดีจนมาเจอเฟนด์ เขาอยากจะบีบคอเฟนด์ให้ตาย ๆ ไป ไอ้บ้านี่มันมาเพื่อทําลายธุรกิจและชื่อเสียงของเขาเหรอ?

“หุบปากซะนายไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับการพนันหิน!” อีวอนน์กรอกตามองเฟนด์และนั่งลงเลือกหินของเธอ

จากนั้นเธอก็หยิบหินก้อนหนึ่งขึ้นมา “นี่ไง” เธออุทาน “หินก้อนนี้ดูดีเลย!”

ไมเคิลขมวดคิ้วเขาไม่มั่นใจในเกมนี้เพราะเขารู้ว่า อีวอนน์มีประสบการณ์มากกว่าเขาที่อยู่ในพื้นที่นี้แม้ว่าเขาจะเชื่อความสามารถในการเลือกหินที่ดีของตัวเอง

ไมเคิลเดินไปมาระหว่างหินสองสามก้อนในที่สุดก็สามารถเลือกหินที่มีขนาดใกล้เคียงกันได้

“หินก้อนนี้!”

เฟนด์มองหินที่ทั้งสองเลือกและเข้าไปหาอีวอนน์อย่างเงียบ ๆ

“คุณอีวอนน์ ผมแนะนําให้คุณเปลี่ยนหิน แม้มองจากมุมนี้หินก้อนนี้จะดูดีแต่มันไม่ได้ดีไปกว่าของนายน้อยวิลสันเมื่อคุณผ่าเปิดมันออก” เฟนด์ให้เหตุผล

“เป็นไปไม่ได้!”

อย่างไรก็ตามอีวอนน์จะเชื่อคําพูดของเขาได้อย่างไร? เธอตอบ “นายรู้อะไรไหม? จากประสบการณ์หลายปีของฉัน หินของฉันมีคุณภาพดีกว่าของนายน้อยวิลสันแน่นอน!”

“ฮ่าฮ่า! คุณอีวอนน์แม้ว่าเฟนด์จะไม่เป็นมืออาชีพในพื้นที่นี้ แต่คําพูดจากปากสกปรกของหมอนั่นอาจจะถูกนะ! ถ้าหมอนั่นถูก ฉันจะชนะ!” ไมเคิลแสดงความคิดเห็นด้วยสีหน้ามีความสุข

“ฮึ่ม ฉันไม่เชื่อว่าฉันจะแพ้ให้นาย!” อีวอนน์ตอบโต้อย่างโมโห

“ฉันจะชั่งน้ำหนักหินทั้งสองก้อนนี้และคิดราคาตามตลาดปัจจุบันคือ 10,000 เหรียญต่อ 500กรัม!” เจ้าของแผงลอยกล่าว

“ไม่มีปัญหา!”

หินของอีวอนน์มีสีซีด เนื้อของหินมีหยกอยู่เล็กน้อยมันเป็นเพียงชั้นบาง ๆ แม้ว่าหินก้อนนี้จะถูกแปรรูปและขัดเป็นหยกมันก็จะมีมูลค่าเพียง 10,000 เหรียญเท่านั้น

จากหินที่มีมูลค่า 150,000 เหลือเพียง 10,000 อีวอนน์รู้สึกเจ็บปวดหัวใจเหลือเกิน

และสิ่งที่โหดร้ายที่สุดคือ ถ้าเธอแพ้ เธอต้องจ่าย 300,000 เหรียญ!

“เฟนด์ถ้าฉันแพ้ ทั้งหมดนี่ก็เพราะนายสาปแช่งฉัน!” อีวอนน์หันไปจ้องเขม็งใส่เฟนด์

เฟนด์ไม่รู้ว่าจะร้องไห้หรือหัวเราะดีในตอนนี้ “ผมบอกคุณแล้วให้คุณเปลี่ยนหินก้อนใหม่ ผมช่วยอะไรคุณไม่ได้ คุณไม่เชื่อผมเองนี่ ใช่ไหม?”

"ฟู่!"

ไมเคิลถอนหายใจโล่งอกเมื่อเขาเห็นว่าหินของอีวอนน์ไม่ได้มีคุณภาพที่ดี จากนั้นเขาจึงส่งหินของเขาให้กับเด็กฝึกงาน “ได้เวลาเปิดของฉันบ้างแล้ว!”