มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 352

“1 พันล้าน!”

หลายคนถึงกับสูดหายใจเข้าลึก ๆ เมื่อได้ยินเรื่องนี้ บอดี้การ์ดคนนี้ช่างทะเยอทะยานเสียจริง เขารู้หรือไม่ว่าเงิน 1 พันล้านเหรียญเป็นยังไง? เขาถึงกล้าที่จะขอเงิน 1 พันล้านเหรียญ!

อีกอย่างนายน้อยวิลสันใจดีเสนออัญมณีที่เขาเพิ่งซื้อซึ่งมีมูลค่าประมาณ 7 หรือ 8 ล้านเหรียญให้ นั่นเป็นข้อตกลงที่ดีทีเดียว บอดี้การ์ดเพียงคนเดียวจะมีรายได้เท่าไหร่กัน? เขาพูดราวกับว่าเขามีเงินมากมาย

“1 พันล้านเหรียญ? เฮ้ แกไม่ทำตัวน่ารังเกียจไปหน่อยเหรอ? พูดงี้ทำไมแกไม่ปล้นกันไปเลยล่ะ?”

นายน้อยวิลสันจ้องมองเฟนด์และคิดว่าเขาคงเสียสติไปแล้ว จากนั้นรอยยิ้มเหยียดหยามก็ค่อยๆปรากฎบนริมฝีปาก “โอ้ ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าทำไมแกถึงต้องการเงินมากขนาดนี้” เขาพูด “แกคงคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มาตลอดจนมันทำให้แกเสียสติไปใช่ไหม? วันเกิดครบรอบ 70 ปีของนายใหญ่เทย์เลอร์กำลังใกล้จะถึงในไม่ช้านี้ และแกจะถูกไล่ออกจากตระกูลเทเลอร์หากแกไม่สามารถหาเงิน 40 ล้านเหรียญตามที่สัญญาไว้ได้ นอกจากนี้แกยังต้องเลิกกับเซเลน่า เทเลอร์ด้วย จริงไหม?”

“ไม่มีทาง ผู้ชายคนนี้เป็นสามีของเซเลน่า เทย์เลอร์เหรอ?”

“อืมมม ฉันได้ยินมาว่าเขาเป็นแพทย์ทหาร เป็นวีรบุรุษแห่งสงคราม ฉันคิดว่าเขาเป็นคนที่ช่วยชีวิตเด็กในวันที่เกิดเรื่องที่สวนสัตว์!”

เสียงพึมพำเริ่มดังไปทั่วท่ามกลางกลุ่มคน

“ชายคนนี้คือนิยามของผู้ชายที่แท้จริงและเขาก็เป็นคน ๆ หนึ่งที่ไม่ได้เลวร้ายเกินไป เขาเสี่ยงชีวิตที่แนวหน้าของสนามรบเพื่อทำให้พวกเรามีชีวิตที่สงบสุข ในทางตรงกันข้ามลูกชายของฉันไม่เคยได้กลับมา...”

ชายชราคนหนึ่งจากกลุ่มคนถอนหายใจเมื่อนึกถึงลูกชายที่เสียชีวิตที่แนวหน้า

เฟนด์มองไปที่ชายชราก่อนที่จะมองไปที่อัญมณีตรงหน้านายน้อยวิลสัน “เอาล่ะ วันนี้ฉันจะปล่อยให้นายมีศักดิ์ศรีอันน้อยนิดไปก่อน” เฟนด์หยิบอัญมณีมาจากเขา “ฉันจะเอาอัญมณีนี้ไปเพื่อที่นายจะได้ไม่ต้องคุกเข่าลงและเห่าเหมือนสุนัข”

“อย่างกับว่าแกจะกล้าทำอะไรแบบนั้น!”

บอดี้การ์ดของนายน้อยวิลสันพูดขู่อย่างองอาจ

ชายชราพยักหน้าและยิ้มด้วยความขมขื่น “ใช่แล้วล่ะ ฉันมีลูกชายและลูกสาว ลูกชายของฉันเคยเข้าร่วมกองทัพ แต่ใครจะรู้ว่าฉันจะไม่ได้เห็นเขาอีก ตอนนี้มีแค่ฉันและลูกสาวที่ยังมีชีวิตอยู่”

เขาถอนหายใจเหนื่อย ๆ ขอบตาเริ่มเป็นสีแดง “ถึงอย่างนั้นลูกชายของฉันก็เป็นฮีโร่เพราะเขาเสียชีวิตในสนามรบ พวกเราจะอยู่อย่างสงบสุขโดยไม่ต้องเสียสละเลยได้ยังไง? ฉันเชื่อว่าพวกคุณที่เคยอยู่ในกองทัพก็เข้าใจเรื่องนี้!”

จู่ ๆ เฟนด์ก็ยื่นอัญมณีไปให้ชายชรา “ผมไม่สามารถทำอะไรให้คุณได้มากนักและอัญมณีชิ้นนี้ก็มีมูลค่าไม่กี่ล้าน รับไว้ คิดว่านี่เป็นคำขอบคุณของผม”

“อะไรนะ?”

ผู้คนตกตะลึงเมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นและในขณะเดียวกันหัวใจของพวกเขาก็รู้สึกซาบซึ้ง ช่างเป็นของขวัญที่ดีจากอตีดทหารที่มอบกับครอบครัวของผู้สละชีพ

“พ่อหนุ่ม นี่...นี่มันล้ำค่าเกินไป ฉันรับไว้ไม่ได้หรอก!”