มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 411

ปากของเฟนด์บิดเป็นรอยยิ้มขมขื่นเมื่อเขาเห็นแว่นกันแดดบนใบหน้าของพวกเธอ

“นายรู้อะไรไหม? เราต้องการปกปิดตัวตนของเราไว้เป็นความลับ โดยเฉพาะอย่างยิ่งลูกสาวคนที่สองที่เกิดในตระกูลสูงศักดิ์ของนายท่านเดรค ทันย่าจะถูกคนภายนอกพบเห็นได้ง่ายเมื่อออกไปข้างนอก!”

อีวอนน์พูดโพล่งออกมา

“ไม่ต้องห่วง! ต่อให้มีคนจำคุณได้แต่คุณจะปลอดภัยเมื่ออยู่กับผม!”

เฟนด์ถอดแว่นกันแดดที่สวมอยู่บนสันจมูกของพวกเธอออก “ตอนนี้คุณดูดีมากกว่าเดิมอีก!” เขาชมเชย

แก้มของพวกเธอเปลี่ยนเป็นสีชมพูทันทีเมื่อได้ยินคำชม

“ฮืมม! ฉันไม่นึกว่านายจะรู้จักวิธีชื่นชมความงามของพวกเราด้วย!”

อีวอนน์รู้สึกไม่มั่นใจนิดหน่อยเมื่อความทรงจำของเธอย้อนกลับไปในวันที่เฟนด์บอกเธอว่า เธอสวยไม่เท่าภรรยาของเขา

“ผมก็เป็นมนุษย์เหมือนกัน จริง ๆ แล้วผมก็รู้จักวิธีชื่นชมสิ่งสวยงามนะ!”

เฟนด์ฝืนยิ้มและพูดต่อ “ไปกันเถอะ! เราจะไปทานอาหารเย็นกันที่ไหน? โรงแรมหกดาวที่ไหนดี?”

อีวอนน์และทันย่าสลับกันมองตาและหัวเราะอย่างลึกลับ

“ครั้งนี้เราจะพาคุณไปร้านอาหารริมถนนกินกุ้งกับหอยขมและจิบเบียร์เย็น ๆ เป็นไงฟังดูดีไหม?”

ทันย่าตอบด้วยรอยยิ้มร่าเริง “พูดง่าย ๆ ก็คือเราจะขับแค่ออดี้ A6 ไปเท่านั้น” เธอพูด

“ออดี้ A6 เพื่อทำให้ดู...”

แต่หารู้ไม่ว่า...

“เอาล่ะ! มีสถานที่แห่งหนึ่งที่อีวอนน์และฉันมักจะไปบ่อย ๆ แต่ฉันไม่ได้ไปที่นั่นมาสักพักแล้ว!”

รอยยิ้มกว้างปรากฏขึ้นบนใบหน้าของทันย่า เธอก้าวไปข้างหน้าพวกเขาและนำทาง

“ผมไม่คิดว่าคุณทันย่าจะไปกินร้านแบบนี้! ผมคิดว่าจะมีแค่โรงแรมหรูที่อยู่ในลิสต์รายรายการของคุณซะอีก!”

เฟนด์มองไปที่ทันย่าและความคิดบางอย่างปรากฏขึ้นในใจของเขา ทันย่าไม่ได้บอบบางเหมือนกับผู้หญิงที่ร่ำรวยคนอื่น ๆ

“ตระกูลของเราไม่ได้เกิดมารวยตั้งแต่แรก โอเค? ฉันก็เคยประสบกับช่วงเวลาที่ยากลำบากมาก่อนเมื่อฉันยังเด็ก!”

เธอกลอกตากับคำพูดของเฟนด์ พวกเขาทั้งสามใช้เวลาไม่นานก็มาถึงร้านอาหารริมถนนนอกเมืองเก่า