มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 434

“ขอโทษ?” ควิลหันกลับมา เขาชะงัก สีหน้าของเขาพูดอย่างเห็นได้ชัดว่า “เอาจริงดิ”

“ไอหนุ่ม นี่ฉันได้ยินแกผิดไปหรือเปล่า? แกจะให้ฉันขอโทษแกน่ะเหรอ?”

“ฮ่าฮ่า มันโง่รึเปล่าวะ?”

“นั่นสิ มันไม่รู้หรือไงว่านายน้อยแห่งเซนอสมาจากไหน?”

“จุ๊จุ๊ เขานี่มันกล้าขนาดนี้เลยเหรอ?”

บอดี้การ์ดของควิลขำทีละคนราวกับว่าได้ยินมุกตลก

“ใช่ นายก็รู้ว่านายผิด ลุงของนายก็พูดว่านายผิด รู้แบบนี้แล้วนายก็ควรขอโทษไม่ใช่รึไง?” เฟนด์ยืนกราน สีหน้าไม่ใยดีปรากฏขึ้นบนในหน้าของเขา

“ไอ้เวร โคตรนักเลงเลยนี่หว่า ฉันให้อภัยแกเพื่อแสดงให้เห็นถึงความเป็นมิตรภาพ แต่แกไม่ต้องการมันอย่างงั้นเหรอ? แกเคยนึกถึงผลที่จะตามมาไหม? ฉันไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวกับแกนักหรอกนะ เพราะฉันเป็นคนใจกว้าง แต่นี่แกจะไม่ยอมจริง ๆ ใช่ไหม?!” ควิลโกรธจนหน้าเปลี่ยนสี นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเจอกับนักเลงแบบนี้ เขาล่ะอยากให้บอดี้การ์ดของเขาต่อยเฟนด์เสียจริง

อย่างไรก็ตาม งานในวันนี้จัดขึ้นโดยแม็กนัส และมันคงไม่ดีแน่ถ้าเขาทำอะไรไปในตอนนี้

นอกจากนั้นคงไม่ดีแน่ถ้าจอมพลและราชาแห่งสงครามต่าง ๆ มาเห็นเข้า ท้ายที่สุดแล้วเฟนด์เคยรับใช้เคทธีเซียถึงแม้ว่าเขาจะเป็นแค่ทหารธรรมดาและไม่ค่อยมีผลงานก็ตาม

“เกิดอะไรขึ้นที่นี่?” ในตอนนี้ จอมพลเดนนิสเดินเข้ามาพร้อมกับพันตรีสองนาย

เขาประเมินสถานการณ์แล้วสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ

ชายคนที่ใส่สร้อยทองจ้องเฟนด์อย่างโกรธแค้น

แน่นอนว่า เขาอาจได้เป็นราชาแห่งสงครามหนึ่งดารา

“นายน้อยเซนอส เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นกัน?” เดนนิสทำมือประสานกันเป็นสัญญานแล้วพูดว่า “นี่เฟนด์ วู้ด พวกเราเป็นเพื่อนกัน และผมก็เชิญเขามางานในวันนี้”

ควิลได้ยินและยิ้มอย่างอับอาย “โอ้ มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรออกครับ ชายคนนี้ยืนตรงประตูนานแล้วน่ะ ลุงของผมยืนอยู่ตรงนี้และพวกเราก็พร้อมที่จะเดินเข้าไปด้านในแต่ชายคนนี้มาขวางไว้ครับ ผมขอให้เขาให้เราเข้าไปแต่เขาไม่ยอมขยับ เราก็เลยทะเลาะกัน!”

“พูดออกมาได้ไงกัน!”

“นายเป็นคนพูดเองนะว่าหมาดี ๆ ไม่ยืนขวางทางน่ะ!”

“แล้วฉันไปขวางทางนายได้ยังไง ในเมื่อเราห่างกันตั้งห้าเมตร? นายมาโทษฉันได้ยังไงในเมื่อนายก็รู้ว่านายทำผิดแล้วยังไม่ยอมขอโทษอีก?”