มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 685

เฟนด์มองไปที่เซซิเลียอย่างไม่แยแส กับความพยายามที่ฟังไม่ขึ้นของเธอ “คุณไม่กลัวโดนฟ้าผ่าเหรอ? คนที่โกหกแล้วไม่กระพริบตา จะโดนฟ้าผ่านะ”

“นาย…” เซซิเลียโกรธจัดทันที เขากล้าพูดกับเธอแบบนั้นได้ยังไง! เขากล้าดีจริง ๆ

นายใหญ่เทย์เลอร์ตกใจมาก เขาจ้องเขม็งไปที่เฟนด์ “อย่าพูดพล่อย ๆ แบบนั้นนะเฟนด์!” นายใหญ่เทย์เลอร์ทำใจให้สงบ แล้วยิ้มออกมาอีกครั้ง ก่อนจะหันไปหาอีกฝ่าย “นายใหญ่โกลด์ คุณไปต่างประเทศเมื่อสองเดือนก่อน ส่วนเฟนด์เพิ่งจะกลับมาได้เดือนเดียว ผมว่าคุณอาจจะยังไม่เข้าใจเขาดีพอ!”

นายใหญ่โกลด์พยักหน้า พร้อมรอยยิ้มบนหน้า “ใช่ ผมไม่ค่อยเข้าใจเขาเท่าไหร่ ไม่เคยรู้เลยว่าเขาขี้โม้น่ะ!”

มุมปากของซีอุสกระตุกขึ้น ก่อนที่เขาจะตอบกลับมา “พูดยังไงดีล่ะ? คือเขาค่อนข้างเชี่ยวชาญเรื่องยาเลย และบางทีเขาก็ขี้โม้หน่อย ๆ อย่างไรก็ตาม ผมเชื่อว่าถ้าเทพเจ้าแห่งสงคราม อีธาน ฮายส์อยู่ที่นี่ เขาคงไม่ฆ่าเฟนด์หรอก ที่สุดแล้ว เขาก็เคยอยู่ในสนามรบในนามของแคทธีเซีย และเป็นหัวหน้าผู้บังคับบัญชาอีกด้วย”

นายใหญ่เทย์เลอร์หยุดไปครู่นึง ก่อนจะพูดต่อ “และที่สำคัญไปมากกว่านั้น ครั้งหนึ่ง เฟนด์เคยช่วยชีวิตเทพีแห่งสงคราม ลาน่า เซคส์ ไว้อีกด้วย เทพีแห่งสงครามคงไม่ปล่อยให้เทพเจ้าแห่งสงคราม อีธาน ฮายส์ ฆ่าเฟนด์หรอก ใช่ไหมล่ะ?”

นายใหญ่โกลด์ขมวดคิ้ว ก่อนจะโพล่งออกมา “เดี๋ยวนะ! เทพีแห่งสงครามก็อยู่ในอาณาเขตกลางด้วยเหรอ?”

“ฮ่าฮ่า!” นายใหญ่เทย์เลอร์หัวเราะคิกคัก “คุณไปต่างประเทศตั้งสองเดือน และเพิ่งจะกลับมา คุณคงไม่รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นบ้างในหนึ่งเดือนสินะ ไม่ใช่เพียงแค่เธออยู่ในอาณาเขตกลางเท่านั้น แต่เธอยังมางานเลี้ยงวันเกิดครบรอบเจ็ดสิบปีของผมด้วย”

นายใหญ่โกลด์อิจฉาเมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น “ดูเหมือนว่าลูกเขยของคุณจะเป็นพระเอกสินะ ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นเพียงแค่หัวหน้าผู้บังคับบัญชาถึงห้าปี แต่เขาได้ช่วยชีวิตเทพีแห่งสงคราม แล้วยังนำผลประโยชน์มาให้ตระกูลของคุณอีก ตอนนี้ ตระกูลของคุณก็ได้เป็นถึงชนชั้นสูงระดับที่สองแล้ว เขาเป็นเด็กที่กตัญญูจริง ๆ เถียงไม่ได้เลย!”

“ใช่เลย ความกตัญญูก็เป็นคุณสมบัติที่สำคัญนะ! ช่วงนี้ผมเอาไข่มุกเรืองแสงไว้ใต้หมอนทุกวันเลย ผมรู้สึกได้เลยว่าหลับสบายขึ้น ปกติผมจะตื่นขึ้นมากลางดึก หรือไม่ก็ทรมานจากโรคนอนไม่หลับ แต่ตอนนี้ผมไม่มีอาการแล้วล่ะ” นายใหญ่เทย์เลอร์ยิ้มออกมา “ตอนนี้รู้สึกได้เลยว่าทั้งร่างกาย และวิญญานของผมดีขึ้นกว่าเดิมมาก!”

ดวงตาของของนายใหญ่โกลด์เป็นประกายเมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น “จริงเหรอ? นั่นมันมหัศจรรย์มาก คุณเอามันออกมาให้เราชมหน่อยได้ไหม พวกเราจะได้เรียนรู้อะไรใหม่ ๆ ไงล่ะ?”