มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1021

“ฉันเอง เจอรัลด์!”

ก่อนที่เจอรัลด์จะทันได้พูดอะไร ประตูห้องของเขาก็ถูกผลักเปิดออก และฮาเวนก็ยื่นหัวของเธอเข้ามาก่อนจะเข้าไปในห้อง

“คุณกลับไปที่ห้องของคุณเพื่อพักผ่อนแล้วไม่ใช่เหรอ ฮาเวน? ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่อีกล่ะ?” เจอรัลด์ถามด้วยรอยยิ้มจำนนบนใบหน้าของเขา

ฮาเวนได้ตามหาเขาทันทีที่เขากลับมาที่คฤหาสน์ โดยตั้งใจจะรู้ให้ได้ว่าเขาแข็งแกร่งมากอย่างไร

เมื่อไม่เห็นเหตุผลใด ๆ ที่จะซ่อนตัวจาากเธอ ก่อนหน้านี้เจอรัลด์จึงคุยกับเธอสักพักก่อนจะส่งเธอไป

เขาไม่ได้คาดคิดที่จะพบเธออีกครั้งเร็วขนาดนี้เลยจริง ๆ

“เอาล่ะ ยิ่งฉันคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ตอนอยู่ในห้องของฉันมากขึ้นมเท่าไหร่ ฉันก็ยิ่งรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง! ฮึ่ม! คุณไม่ได้เป็นเพื่อนที่ดีเลย! คุณลืมไปแล้วเหรอว่าพวกเราตกลงเป็นเพื่อนกันในตอนนั้นเมื่อพวกเรายังคงอยู่บนรถไฟน่ะ? ฉันใช้เวลาสักพักเลยนะกว่าจะรู้ตัวได้ แต่สุดท้ายคุณก็ไม่เคยมามองหาฉันเลย! คุณคิดที่จะอธิบายตัวเองยังไง?” ฮาเวนกล่าว ขณะที่เธอนั่งลง

“ฮ่าฮ่า…ยอมรับตามนั้นแหละครับ!” เจอรัลด์ตอบกลับด้วยรอยยิ้มแห้ง ๆ บนใบหน้าของเขา

เมื่อจ้องมองเขาได้สักพัก จากนั้นฮาเวนก็ยิ้มหวานก่อนจะถาม “งั้นก็ตอบมาอย่างจริงใจ คุณปฏิบัติกับฉันเหมือนเพื่อนคนหนึ่งอย่างแท้จริงไหม?”

“ครับ แน่นอนสิ!”

“ดีมาก! งั้น…คุณช่วยสอนวิธีปากริชให้ฉันได้หรือเปล่า? ฉันก็อยากจะเรียนรู้วิธีการทำแบบนั้นเหมือนกัน!”

“พวกเราอาศัยอยู่ในสังคมแบบไหนกันตอนนี้? ทำไมคุณถึงต้องการจะเรียนรู้ทักษะที่อาจใช้ฆ่าคนได้ล่ะ?”

“อืม เป็นเพราะตอนนี้ฉันได้พบกับคนที่มีกำลังและมีฝีมือมากมายหลายคน ที่มีความสามารถเกินขีดจำกัดของคนธรรมดาทั่วไปแล้ว! ฉันเลยต้องการเป็นเหมือนพวกเขาเหมือนกัน!”

“คุณจะมีโอกาสของคุณในอนาคต…ได้ ทำไมพวกเราไม่ทำแบบนี้ล่ะ? พรุ่งนี้ผมจะสอนเคล็ดลับสองสามให้คุณอย่างภายใต้เงื่อนไขว่าคุณจะต้องกระตือรือร้นที่จะเรียนรู้พวกมันอย่างเต็มที่ เพื่อที่คุณจะได้บรรลุผลนั้น คุณควรออกไปตอนนี้ดีกว่า และพักผ่อนให้เพียงพอ!” เจอรัลด์ตอบกลับขณะที่เขายิ้ม

“ตกลง! อย่าลืมคำพูดของคุณนะ ไม่อย่างนั้นคุณก็ไม่สามารถเรียกตัวเองว่าลูกผู้ชายได้อีกต่อไป! เอาล่ะ ฉันจะขอตัวก่อนแล้วกัน!” ฮาเวนกล่าวก่อนจะกระโดดอย่างมีความสุขไปทางประตูเพื่อออกไป

ทันทีที่เธอเปิดประตู อย่างไรก็ดี เธอก็พูดขั้นมาฉับพลันด้วยน้ำเสียงประหลาดใจ “พี่สาว? ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ?”

“งั้นเธอก็อยู่นี่เหมือนกัน ฮาเวน! ฉันมาเพื่อคุยเรื่องบางอย่างกับคุณคลอฟอร์ดน่ะ เช่นนั้นก็ออกไปก่อนเถอะ!”

เมื่อได้ยินแบบนั้น เจอรัลด์ก็ตระหนักได้ว่าเป็นคราวของซารีนาที่มาพบเขา ฮาเวนเองก็ยุ่งกับการฝันกลางวันมากเกินไปเกี่ยวกับการเรียนรู้ทักษะใหม่ในวันพรุ่งนี้ ดังนั้นเธอจึงเพียงจากไปโดยไม่ได้คิดอะไรมากนักเกี่ยวกับแรงจูงใจของพี่สาวของเธอที่มาอยู่ที่นี่

“ถูกต้อง! พูดตามตรงฉันไม่เห็นเหตุผลใดเลยที่คุณจะปฏิเสธข้อเสนอของพวกเรานะคะ คุณคลอฟอร์ด อย่าลืมว่า คุณจะสามารถใช้ชีวิตที่หรูหราและฟุ่มเฟือยได้ถ้าคุณตกลง และคุณก็จะได้รับความเคารพจากทุกคนเช่นกัน!” ซารีนากล่าวขณะที่เธอหรี่ตามองเล็กน้อย เมื่อรู้สึกว่ามันจะเป็นเรื่องง่ายที่ทำให้เจอรัลด์มาเข้าร่วมกับพวกเธอได้

“แล้วเลิฟเวลล์เป็นใครกัน ถึงต้องการจะจ้างผม?” เจอรัลด์ตอบกลับลวก ๆ

ซารีนาสะดุ้งตกใจทันทีเมื่อได้ยินคำกล่าวนั้น

“ดูนะ ผมเข้าใจว่าคุณจะทำอะไร แต่ผมจะพูดเดี๋ยวนี้ว่าอะไรก็ตามที่คุณพยายามจะพูดนอกเหนือประเด็นนี้จะไร้ประโยชน์ พรุ่งนี้ก็แค่นำหนังสืออสูรมาให้ผม ดังนั้นผมจะได้อ่านมัน และผมจะคืนมันให้ครอบครัวของคุณเมื่อผมผมอ่านเสร็จแล้ว ตอนนี้ถ้าไม่มีอะไรอื่นแล้วล่ะก็ ผมก็อยากจะพักผ่อนแล้ว!” เจอรัลด์พูดเสริมอย่างค่อนข้างไม่มีพิธีรีตอง

‘ผู้ชายคนนี้ไม่รู้ว่าอะไรดีหรือไม่ดีสำหรับตัวเองเลยจริง ๆ!’ ซารีนาคิดกับตัวเองอย่างโกรธเคือง

“เอาล่ะ แม้เลิฟเวลล์อาจจะไม่ได้มีความหมายอะไรต่อคุณ แต่ฉันสงสัยว่าคุณเคยได้ยินเกี่ยวกับพวกโมลเดลจากจังหวัดโลแกนหรือไม่…?”

ทันทีที่เธอพูดไปแบบนั้น ซารีนาก็แอบมองใบหน้าของเจอรัลด์ด้วยดวงตาคู่สวยของเธอ เธออยากจะเห็นว่าเขาจะกลัวเพียงใดเพราะเธอรู้ว่ายิ่งเขาตกใจกลัวกับข่าวนี้มากเท่าไหร่ มันก็จะง่ายสำหรับเธอที่จะคุยกับเขามากขึ้นเท่านั้น

ด้วยความผิดหวัง เจอรัลด์ยังคงมีสีหน้าไม่แยแส ขณะที่เขาพูดขึ้น “โมลเดลเหรอ? แล้วพวกเขาเป็นใครล่ะ?”