มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1023

“ผมได้ยินมาว่าคุณจับเจอรัลด์ คลอฟอร์ด ได้สำเร็จ คุณเลิฟเวลล์ ในนามของโมลเดล ผมก็ไม่รู้จริง ๆ ว่าจะขอบคุณคุณได้อย่างไร” ชายสูงวัยคนหนึ่ง ที่กำลังเดินนำสมาชิกเจ็ดคนอื่นของตระกูลโมลเดลเข้ามาได้กล่าวขึ้น ขณะที่เขาหัวเราะเสียงดัง

“คุณถ่อมตัวมากเกินไปแล้วครับ คุณยาสเตอร์ ท้ายที่สุดแล้ว เลิฟเวลล์และโมลเดลก็อาจถือว่าเป็นหนึ่งในตระกูลใหญ่ในจังหวัดโลแกนเช่นกันในตอนนี้ เจอรัลด์เองก็เป็นแค่คนนอกเท่านั้น แล้วทำไมพวกเราถึงจะชื่นชอบคนนอกมากกว่าใครบางคนจากฝั่งของเราล่ะครับ?” แซนเดอร์ตอบกลับด้วยรอยยิ้มบาง ๆ

“แม่เจ้าโว้ยไม่อยากจะเชื่อเลย! นั่นเป็นเขาจริง ๆ! คุณไม่รู้หรอกว่าพวกเราพยายามมากแค่ไหนเพื่อที่จะหาเขาเจอได้!” ยาสเตอร์กล่าว น้ำเสียงของเขาดีใจเหลือล้น ขณะที่เขาเข้าไปใกล้เจอรัลด์ที่ไม่ได้สติ

ยาสเตอร์เองก็เป็นบุคคลอาวุโสภายในตระกูลโมลเดลในโลแกน อันที่จริงงานของเขาก็คือจัดการตระกูลทั้งหมดในจังหวัดนี้ ดังนั้น การจับเจอรัลด์ได้สำเร็จจึงจะเป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่มากในส่วนของเขาแน่นอน เขาสงสัยแล้วว่าลุงสองของเขา คอร์ด จะมอบรางวัลให้เขาอย่างไรสำหรับผลสำเร็จนี้

“มันช่างเป็นความเจ็บปวดอย่างแท้จริงที่จะแกะรอยนายได้…ตอนนี้ที่นายไร้สติในที่สุดเพราะพิษของยากระจาย มาดูกันเถอะว่าคราวนี้นายจะหลบหนีไปได้ยังไง!” ยาสเตอร์พูดเย้ยหยันอย่างเย็นชา

“แม้กระนั้น แม้ว่าคุณเล่าว่าเขามีพลังวิเศษ แต่ผมก็ไม่เห็นว่าเขาเก่งอะไรขนาดนั้นเลยจริง ๆ คุณเลิฟเวลล์!” ยาสเตอร์ที่เห็นได้ชัดว่าอารมณ์ดีมากกล่าวเสริมขึ้นมา

“ฉันจะต้องแก้ไขคุณให้ถูก ลุงโมลเดล…เลิฟเวลล์ส่วนใหญ่เคยเห็นกำลังและความสามารถที่แท้จริงของเขาแล้วตอนนี้ และก็อย่างที่พ่อของฉันบอก เขาแข็งแกร่งมากอย่างแท้จริง พวกเราเพียงปราบได้ในวันนี้ก็ต้องขอบคุณความช่วยเหลือของน้องสาวของฉัน และพิษที่เยี่ยมยอดของยากระจายที่คุณมอบให้พวกเรา! ไม่อย่างงั้น มันก็คงจะต้องใช้ความพยายามมากขึ้นแน่นอน ที่จะทำให้เขาอยู่ในสภาพปัจจุบันนี้ได้!” ซารีนาตอบกลับ ขณะที่เธอยืดผมของเธอให้ตรงพร้อมกับยิ้ม

“อ่า หลานสาวของฉันดูเหมือนจะพูดเก่งมากเลยนะ! เธอทำผลงานได้ดีเยี่ยมอย่างแท้จริงในเรื่องนี้ ซารีนา! ตระกูลโมลเดลจะไม่มีวันลืมสิ่งที่เธอทำให้พวกเรา! ยังไงก็เถอะ มันเป็นเรื่องจริงที่ใครก็ตามที่ทานยากระจายไปเพียงน้อยนิด ไม่ว่าก่อนหน้านี้พวกเขาจะฝึกฝนมามากแค่ไหนก็ตาม จะลงเอยด้วยการล้มหมดสติและมีโอกาสเล็กน้อยที่ลุกขึ้นได้อีกครั้ง!” ยาสเตอร์อุทาน

เมื่อโบกมือของเขา จากนั้นเขาก็สั่ง “มานี่สิ พวกนาย! ถึงเวลาซะทีที่พวกเราจะพาเจอรัลด์กลับไปยังคฤหาสน์โมลเดล! เมื่อเขาอยู่นั่นแล้ว พวกเราจะรอคำสั่งของนายท่านสองเมื่อเขากลับมาจากนอร์เบย์!”

“ได้ครับ คุณผู้ชาย!”

และในขณะที่คนของยาสเตอร์กำลังจะแบกเจอรัลด์ไป น้ำเสียงเย็นชาก็ตะโกนเรียกมาจากด้านหลังพวกเขาฉับพลัน “เดี๋ยว! คุณคิดที่จะทำอะไรกับคุณคลอฟอร์ด?”

เมื่อหันกลับไปดูว่าใครที่พูดแบบนั้น ทุกคนก็เห็นชายชราผมขาวคนหนึ่งกำลังยืนอยู่ข้างหลังฝูงชน

แม้แซนเดอร์ยืนกรานจะส่งเขากลับไป แต่เคเลปก็พูดขึ้นมา “กลับบ้านงั้นเหรอ? ตราบใดที่ผมอยู่แถวนี้ ตั้งแต่นี้ต่อไปจะไม่มีใครคนไหนสามารถแตะต้องแม้แต่ผมเส้นเดียวของเจอรัลด์ได้!”

โดยการกลืนน้ำลายอึกใหญ่ จากนั้นแซนเดอร์ก็พยักหน้าด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง ขณะที่เขาตอบกลับ “…ก็ได้ถ้างั้น คุณเมอร์ริตต์ เนื่องจากคุณไม่อาจบอกได้สิ่งไหนที่ดีสำหรับคุณ งั้นก็อย่ามาโทษว่าผมทำตัวหยาบคายและไร้ความปรานีแล้วกัน!”

‘เนื่องจากโมลเดลอยู่ที่นี่วันนี้ คุณจะไม่สามารถแตะต้องผมได้หรรอก!’ แซนเดอร์คิดกับตัวเอง ขณะที่เขาหันไปมองยาสเตอร์

ยายเตอร์ก็บอกได้ทันทีว่าแซนเดอร์กำลังบอกเป็นนัยอะไรอยู่

“ถ้าจะโทษใครในเรื่องทั้งหมดนี้ ก็เป็นตัวคุณเองที่มาก้าวก่ายในธุระของคนอื่น!” ยาสเตอร์ตะโกนใส่อย่างเย็นชา ขณะที่เขาส่งลูกน้องสองสามคนของเขาไปสู้กับเคเลปในทันที

เคเลปเป็นคนมีฝีมือคนหนึ่งที่บรรลุตำแหน่งนักต่อสู้แล้ว ด้วยเหตุนั้น ตามปกติแล้วเขาจึงไม่ต้องเอาจริงเอาจังกับคนธรรมดาทั่วไปเลย