มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1040

“ทุกคน! โจมตีพร้อมกันเลย!” ยาชสั่งเสียงดัง

ด้วยการที่ตอนนี้โมลเดลมากมายโกรธจัดกันอยู่แล้ว พวกเขาทั้งหมดจึงทำตามคำสั่งของยาช โดยวิ่งไปข้างหน้ากันเพื่อจะล้อมโจมตีเจอรัลด์!

ความจริงก็คือว่าคนมีฝีมือที่ปรากฏตัวอยู่ในเวลานี้ไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญระดับสูงที่แท้จริงภายในตระกูลโมลเดล พวกเขาเพียงเชี่ยวชาญทางทักษะและความสามารถในการต่อสู้มากกว่าโมลเดลทั่วไปเท่านั้น เป็นผลให้เห็นได้ชัดว่าไม่มีพวกเขาคนไหนใกล้เคียงที่จะเป็นคู่ต่อสู้ที่เหมาะสมของเจอรัลด์ได้เลย

เจอรัลด์เองตอนนี้ก็กำลังโจมตี และฆ่าทุกคนที่เขาเห็นได้อย่างง่ายดายราวกับว่าเขาเพียงกำลังหั่นผักอยู่

ใครก็ตามที่ขวางทางเขาก็จะพบกับความตายที่รุนแรงในทันที

“ข เขาแข็งแกร่งมาก…เขาแข็งแกร่งมากเกินไป!” ยาชตะโกนขณะที่เขากลืนน้ำลายอย่างแรง การมีคนมากมายไม่ได้มีความอะไรถ้าพวกเขาไม่สามารถทำร้ายเจอรัลด์ได้เลยด้วยซ้ำ!

เขาฉวยโอกาสของความวุ่นวาย ยาชรีบเข้าไปหายูวาน ที่ยังคงนอนอยู่จุดเดิมที่เขาตกลงมา ก่อนจะถามอย่างกระวนกระวานใจ “น นายน้อยสอง! คุณรู้สึกยังไงบ้าง?!”

“พ พวกมันถูกตัดขาด…เส้นลมปราณทั้งหมดของฉันถูกตัดขาดแล้ว!” ยูวานตะคอกออกมา ขณะที่เขาอดทนต่อความเจ็บปวดของเขา

เสียงกรีดร้องครั้งแล้วครั้งเล่าตามมา ขณะที่โมลเดลหลายคนถูกสังหารมากขึ้น

แม้โมลเดลบางคนมีประสบการณ์ชีวิตขึ้น ๆ ลง ๆ มากกว่าเมื่อเทียบกับคนอื่น ๆ แต่ก็ไม่มีพวกเขาคนไหนจะเคยเผชิญกับการสังหารหมู่ขนาดใหญ่เช่นนี้มาก่อนเลย เมื่อรู้ว่าพวกเขาจะไม่มีชีวิตรอดในคืนนี้ พวกเขาหลายคนจึงกรีดร้องต่อไปด้วยความสยดสยอง ขณะที่พวกเขากอดลูก ๆ ของพวกเขาไว้โดยรักใคร่

“พวกเราไม่สามารถยื้อได้อีกต่อไปแล้ว! พวกเราไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเจอรัลด์! เขาทรงพลังมากเกินไป! ผมจำเป็นต้องนำคุณออกไปจากเรื่องทั้งหมดนี้ นายน้อยสอง! ความสำคัญแรกของผมคือช่วยชีวิตคุณก่อน!” ยาชที่วิตกกังวลมากกว่าที่เคยประกาศ ขณะที่เขาเฝ้ามองสมาชิกของตระกูลของเขาทยอยล้มตัวลงกับพื้นต่อไป อย่างไร้ชีวิต

“ม ไม่! ฉันไม่ยอมรับมัน!” ยูวานคำราม ขณะที่เขากัดฟันเป็นการคัดค้าน

“ไม่มีทางอื่นแล้วครับ! นายน้อยสามก็จากไปแล้ว ดังนั้นจึงไม่มีอะไรควรบังเกิดแก่คุณเช่นกัน! พวกเราจะตัดสินใจลงมือขั้นต่อไปเมื่อหัวหน้าตระกูลกลับมาแต่จนกว่าจะถึงตอนนั้น พวกเราควรจากไปก่อนนะครับ นายน้อยสอง! ทุกคน! พยายามให้ดีที่สุดเพื่อคุ้มกันนายน้อยสอง!” ยาชตะโกน ขณะที่เขาเริ่มทำการเคลื่อนไหวในทันที

เมื่อได้ยินแบบนั้น พวกโมลเดลจึงมีอารมณ์ชั่ววูบกันขึ้นมา ขณะที่พวกเขาทั้งหมดแผดเสียงใส่ “พวกเราจะฆ่าแกซะ!”

ขณะที่พวกเขาพุ่งเข้าใส่เจอรัลด์ ยาชจึงใช้โอกาสนี้แบกยูวานออกไปอย่างปลอดภัย ในท่ามกลางความโกลาหล

เมื่อหันไปมองยังจุดที่บอดี้การ์ดกำลังชี้ไป ยาชก็เห็นหลุ่มคนขนาดใหญ่อย่างน้อยสามร้อยคนที่แต่งกายด้วยชุดดำกำลังเข้าไปใกล้คฤหาสน์

เมื่อพวกเขาหยุดเคลื่อนไหว มันก็กลายเป็นชัดเจนขึ้นว่างานของพวกเขาคือปิดกั้นทางเข้าคฤหาสน์ทั้งหมดของพวกเขาเอาไว้โดยสิ้นเชิง เมื่อทำแบบนั้นแล้ว ใครก็ตามที่ยังคงมีชีวิตอยู่ในนั้นซึ่งพยายามจะหนีออกมาจากเปลวเพลิงก็จะยังคงพบกับชะตาที่เลวร้ายอยู่ดี

“…มันจบแล้ว…ตระกูลของพวกเราจบสิ้นกันแล้วอย่างแท้จริง!” ยาชร้องไห้คร่ำครวญขณะที่เขาเฝ้ามองโมลเดลที่เหลืออยู่ซึ่งพยายามจะหนีออกมาจากเปลวไฟถูกฆ่าอย่างโหดเหี้ยมทันทีที่พวกเขาออกมาจากคฤหาสน์

โดยการคุกเข่าลงกับพื้นขณะที่เขากำเศษดินเต็มกำมือ จากนั้นยาชก็กล่าวเสริม “…เขาเตรียมตัวมาดี…คนทั้งหมดของเขาเป็นปรมาจารย์ระดับสูงเช่นกัน! พวกเราจบเห่กันแล้ว! เดี๋ยวนะ แจ้งให้หัวหน้าตระกูลทราบเกี่ยวกับเรื่องนี้เดี๋ยวนี้! บอกเขาว่าอิทธิพลและอำนาจของตระกูลคลอฟอร์ดไม่ได้เหมือนเดิมอย่างที่เคยเป็นอีกต่อไปแล้ว!”

ขณะที่เส้นเลือดบนหน้าผากของเขานูนขึ้น หนึ่งในบอดี้การ์ดก็ร้องออกมา “ไม่มีประโยชน์หรอกครับ! ผมลองโทรแล้วแต่ดูเหมือนว่าวิธีการสื่อสารทั้งหมดจะถูกตัดขาดไปแล้ว! พวกเราไม่สามารถโทรหาใครได้เลย!”

เมื่อได้ยินแบบนั้น ยาชก็ขมวดคิ้ว ขณะที่เค้นสมองอย่างเต็มที่เกี่ยวกับขั้นตอนถัดไปของพวกเขา

“…นี่ไม่ดีแน่ พวกเราจำเป็นต้องล่าถอยกันเดี๋ยวนี้! เร็วเข้า!”