มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1077

ขณะที่ฝุ่นผงปลิวใส่ใบหน้าของเจอรัลด์ ทั้งเมเรดิธและกีย่าก็เดินไปหาเขา เมื่อฝุ่นจางลง ก่อนจะแอบมองเข้าไปในกล่องเช่นกัน

ด้านในมีดาบยาวเล่มหนึ่งที่ปกคลุมไปด้วยฝุ่น ทั้ง ๆ ที่มีฝุ่นเกาะอยู่ แต่นั่นก็ไม่เพียงพอที่จะซ่อนประกายแสงอันเจิดจ้าของดาบได้เลย อันที่จริงมันแวววาวมาก จนพวกเขาทั้งสามคนรู้สึกว่าแม้แต่ผู้คนที่เห็นมันจากระยะไกล ๆ ก็คงจะรู้สึกเสียวสันหลังวาบแน่ เมื่อพวกเขาเห็นความแวววาวของดาบเล่มนี้

“…ทั้ง ๆ ที่มันอาจมีอายุหลายพันปีแล้ว แต่ดาบก็ยังคงดูค่อนข้างคมกริบอยู่!” เมเรดิธกล่าว ขณะที่เธอพยายามที่จะหยิบดาบขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม

กีย่าเอง ที่ไม่ได้ดูสนใจในตัวดาบเป็นพิเศษ เพียงหันกลับไปมองที่จิตรกรรมฝาผนังเท่านั้น

“ห หนัก…!” เมเรดิธคร่ำครวญออกมา ขณะที่เธอยังคงพยายามจะยกดาบต่อไป มันเกือบจะรู้สึกเหมือนกับว่าดาบติดอยู่กับด้านล่างของกล่องหินเลย

“ให้ผมลองดู!” เจอรัลด์กล่าว ขณะที่เขาเอื้อมไปจับด้ามดาบ โดยใช้แรงเล็กน้อย เจอรัลด์ก็สามารถยกดาบขึ้นได้อย่างง่ายดาย

“มันก็ไม่ได้หนักขนาดนั้นเลยจริง ๆ หนิ!” เจอรัลด์กล่าวเสริมพร้อมกับหัวเราะเบา ๆ ขณะที่เขาสะบัดข้อมือของเขาเล็กน้อยเพื่อเขย่าฝุ่นออกจากดาบ แม้มันไม่ได้ดูพิเศษอะไร แต่ก็เหมือนอย่างที่เมเรดิธพูดไปก่อนหน้านี้ ดาบนั้นดูคมอย่างมาก

เมื่อตรวจดูอย่างใกล้ชิด มีคำว่า ‘ไลท์เบน’ ถูกสลักไว้บนนั้น และเจอรัลด์ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าดาบนั้นค่อนข้างพิเศษทั้ง ๆ ที่มันดูธรรมดาก็ตาม

“ไลท์เบน…อาจเป็นสิ่งประดิษฐ์วิเศษเช่นกันหรือเปล่า…?” เจอรัลด์พึมพำกับตัวเองด้วยความประหลาดใจ

ในขณะที่นั่นคือการสันนิษฐานของเขา แต่เขาก็ไม่สามารถตามหาร่องรอยทางจิตวิญญาณที่แท้จริงใด ๆ บนอาวุธนี้ได้เลย ยังไงซะ เขาก็ยังคงตื่นเต้นมากเกี่ยวกับการค้นพบของเขาอยู่ดี

ความจริงคือเขาได้เรียนรู้การใช้ดาบยาวทั้งสามกระบวนท่า จากดอนเบรกเกอร์แล้ว จึงทำให้การค้นหานี้ยิ่งดีขึ้นกว่าเดิม จะด้วยความบังเอิญหรือไม่ก็ตาม ตอนนี้เขาก็มีอาวุธเล่มใหม่ที่สมบูรณ์แบบเพื่อรองรับทักษะของเขาแล้ว

“…เฮ้ พวกเธอ…มาดูนี่สิ! ดูเหมือนจะมีบางอย่างผิดปกติกับจิตรกรรมฝาผนังส่วนนี้นะ!” กีย่าตะโกนเรียกขึ้นมาฉับพลัน

เมื่อได้ยินแบบนั้น กีย่าจึงหันไปมองเจอรัลด์ก่อนจะส่งยิ้มให้

เมื่อรู้สึกอึดอัดใจกับวิธีที่เจอรัลด์และกีย่ามองกันและกัน เมเรดิธจึงไปยืนคั่นกล่างระหว่างพวกเขาในทันทีก่อนจะถามขึ้น “เมื่อพูดถึงเรื่องนั้นแล้วก็ กีย่า ศพของหญิงสาวชุดขาวถูกขนย้ายไปไหนแล้วล่ะ?”

“นั่น…ไม่ได้กล่าวไว้ในจิตรกรรมฝาผนัง น่าเสียดาย…จิตรกรรมฝาผนังเพียงบอกว่าพวกเขาทั้งคู่ถูกทำให้แยกจากกันเท่านั้น! ยังไงซะ คุณคิดว่าทั้งหมดนี้เป็นเพียงแค่เรื่องเพ้อฝันที่คนโบราณมีหรือเปล่า ซาเดรียน?” กีย่าถาม ขณะที่เธอมองไปที่เจอรัลด์

ก่อนที่เจอรัลด์จะทันได้ตอบกลับ เมเรดิธก็ขัดจังหวะเขาโดยพูดขึ้นมา “ร รู้ไหม ทำไมพวกเราไม่คุยเรื่องนี้กันเมื่อพวกเราออกไปจากสถานที่นี้กันล่ะ? มันรู้สึกหายใจยากลำบากเล็กน้อยในที่แห้งนี้นะ คุณไม่คิดงั้นเหรอ ซาเดรียน? ทำไมคุณไม่พาพวกเราออกไปจากที่นี่กันก่อนล่ะ?”

“ตกลง!” เจอรัลด์ตอบกลับพร้อมกับพยักหน้า