มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1088

อนาคอนด้าส่ายหัวอีกครั้ง

“นั่นหมายความว่ายังไงกัน? สหพันธ์ดวงอาทิตย์คืออะไรกันแน่?”

เจอรัลด์เหงื่อออกมากมายอยู่แล้วในเวลานี้ โดยเฉพาะตั้งแต่ที่เขาเห็นใครบางคนที่ดูเหมือนเขา กำลังนอนอยู่ด้านในโลงศพนิรันดร์ในขณะนี้

เป็นไปได้ไหมว่ามีสิ่งที่เรียกว่าการกลับชาติมาเกิดเช่นนี้?

ทุกอย่างเต็มไปด้วยความสงสัย

นอกจากนี้ ดูเหมือนราวกับว่าชายผู้ลึกลับที่นำเขามาที่นี่อาจรู้เรื่องทุกอย่างก็ได้ ถ้างั้น แต่ เขาเป็นใครล่ะ?

เจอรัลด์รู้สึกเต็มไปด้วยความสงสัย และเขาก็หยิบจี้หยกกลมขึ้นมาขณะที่เขามองไปที่มัน

มีลายเส้นที่ซับซ้อนหลายเส้นถูกวาดลงบนนั้น

เจอรัลด์ไม่รู้ว่าเขากำลังเกิดภาพหลอนหรือมันเป็นแค่ภาพลวงตาหรือไม่ แต่เขารู้สึกราวกับว่าเขาเห็นลายเส้นเหล่านั้นเคลื่อนไหว

ขณะนั้นเอง เจอรัลด์ก็จ้องมองไปที่ลายเส้นเหล่านั้นอย่างตั้งใจมากขึ้น และมันก็ดูเหมือนราวกับว่าลวดลายนั้นกำลังเคลื่อนไหวรวดเร็วขึ้น

นี่ทำให้เจอรัลด์รู้สึกเวียนหัว และเขาก็รู้สึกตาลายมากในเวลานี้

เจอรัลด์ส่ายหัวของเขา และทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่าทุกอย่างกลายเป็นดำมืดตรงหน้าเขา ขณะที่เขาหมดสติลง

แต่เจอรัลด์ยังคงมีสติอยู่

เขารู้สึกได้ว่ามือและเท้าของเขาเย็น แต่เขาไม่สามารถลืมตาได้เลย

ทันใดนั้น หลุมขนาดใหญ่มากก็ปรากฏอยู่ตรงหน้าเขา

มีแนวเส้นเจิดจ้าออกมาจากหลุมนั้น

ยังมีสายน้ำที่กำลังไหลออกมาอย่างช้า ๆ เช่นกัน

เงาดำคนหนึ่งยืนอยู่ข้างลำธารพร้อมกับไขว้มือไว้ด้านหลัง

“ในที่สุดนายก็อยู่ที่นี่แล้ว?” ร่างมืดดำถามโดยหันหลังให้เจอรัลด์

“คุณพูดแบบนั้นหมายความว่ายังไง? คุณเป็นใครกัน?” เจอรัลด์ถามด้วยความประหลาดใจ

“ฉันรอนายมาเป็นเวลานานเช่นนี้แล้ว!” ชายผู้นั้นกล่าว

“จำไว้เสมอว่ายิ่งนายมีความสามารถมากขึ้นเท่าไหร่ นายก็จะต้องปกป้องผู้คนมากขึ้นเท่านั้น นี่โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับคนที่นายรักอย่างสุดซึ้ง ต้องแน่ใจว่านายจะไม่ทำให้เธอผิดหวัง!” ร่างดำกล่าวอีกครั้ง

เจอรัลด์ยิ่งรู้สึกสับสนงุนงงมากขึ้นในเวาลานี้ขณะที่เขากล่าว “คุณผู้ชาย ผมไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดถึงอะไร ผมเพียงต้องการที่จะถามว่าทำไมเทพเจ้าในโลงศพนิรันดร์ถึงดูเหมือนผม อีกอย่าง คุณคือเทพเจ้าคนนั้นหรือเปล่า?”

“นายจะรู้เองในท้ายที่สุด!”

น้ำเสียงของร่างดำนั้นฟังดูเปล่าเปลี่ยวมาก

“ผมกำลังจะตาย! เร็วเข้าช่วยผมที!”

เจอรัลด์กำลังน้ำลายฟูมปาก และตาขาวของเขาก็ปรากฏให้เห็นขณะที่เขายังคงดิ้นรนอยู่บนพื้นต่อไป

ตุ้ม!

สุดท้ายแล้ว มันรู้สึกราวกับว่าข้อมูลในใจของเจอรัลด์ที่กำลังก่อตัวเป็นสื่อกลางจู่ ๆ ก็ระเบิดออก

เจอรัลด์เริ่มกระอักเลือดออกมา ขณะที่เขาหยุดดิ้นรนก่อนจะเป็นลมไป…

แปะ แปะ แปะ…

เจอรัลด์ไม่รู้ว่าเขาหมดสติไปนานแค่ไหน แต่เขาก็ค่อย ๆ ตื่นขึ้นเมื่อเขาได้ยินเสียงน้ำหยด

เมื่อเขาลุกขึ้นยืน เจอรัลด์ก็ค้นพบว่าเขายังคงอยู่ในพระราชวังใต้ดิน

อนาคอนด้ากำลังจ้องมองเขาด้วยท่าทางที่เป็นกังวลในตาของมัน

“ฉันยังไม่ตายเหรอ?”

เจอรัลด์รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม รอยยิ้มของเขานิ่งค้างไปทันทีหลังจากนั้น เพราะเจอรัลด์ตระหนักได้ฉับพลันว่าดูเหมือนจะมีอะไรบางอย่างในใจของเขามากกว่านั้นในเวลานี้!