มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1098

“ยังไม่เต็มใจที่จะบอกความจริงใช่ไหม? แม้ฉันไม่รู้ว่าเธอปรับเปลี่ยนผลของเครื่องมือการตรวจพิสูจน์ดีเอ็นเอยังไง แต่ฉันรู้ว่าข้อเท็จจริงว่าเธอไม่ได้เป็นคนที่ให้กำเนิดเด็กด้วยซ้ำ ฟังนะ เนื่องจากพวกเราเป็นอดีตเพื่อนร่วมชั้นกัน ฉันก็เต็มใจจะปล่อยเธอไป ถ้าเธอบอกความจริงฉัน” เจอรัลด์กล่าวอย่างเย็นชา

เมื่อได้ยินแบบนั้น อลิซจึงกลายเป็นมึนงงทันที ความหวาดกลัวสะท้อนในสายตาของเธอ ขณะที่เธอคิด ‘เจอรัลด์แข็งแกร่งขนาดนี้เมื่อไหร่กัน…?’

“ตอนนี้ที่ฉันคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธออาจทำเรื่องทั้งหมดนี้เพราะเธอมีแรงจูงใจบางอย่างหรือเปล่า?” เจอรัลด์ถาม

เพราะเขาคิดเกี่ยวกับเรื่องการทำนายความตายมาตลอดการเดินทางกลับบ้านของเขา เขาจึงอดไม่ได้ที่จะระมัดระวังมาเป็นพิเศษ

“ฉัน…ฉันไม่รู้ว่านายกำลังพูดถึงอะไรอยู่! ปล่อยฉันนะ!” อลิซปฏิเสธ

“ยังคงไม่เต็มใจที่จะบอกความจริง ใช่ไหม? ได้ ถ้างั้น! ฉันจะปฏิบัติต่อเด็กคนนี้เหมือนลูกของฉันและเลี้ยงเธอเอง…แต่ฉันจะโยนเธอลงไปในมหาสมุทรเพื่อเป็นอาหารให้ปลาซะ!” เจอรัลด์ประกาศ ขณะที่เขายกเธอขึ้นในทันที

ตอนนี้อลิซหวาดกลัวมาก ท้ายที่สุดแล้ว เจอรัลด์คนที่เธอเคยรู้จักนั้นทั้งขี้ขลาดและอ่อนแอ ไม่ว่าเจอรัลด์คนเก่าจะโหดร้ายแค่ไหน แต่เขาก็ทนไม่ได้ที่เห็นผู้ร้องไห้ ซึ่งมักจะเป็นผลให้เขาละทิ้งเบื้องหน้าอันโหดร้ายของเขาลงในทันที

แต่แม้ว่าความจริงที่ตอนนี้เธอกำลังร้องไห้มากมายขนาดนี้ แต่ความดุร้ายและเจตนาฆ่าของเจอรัลด์ก็ยังคงอยู่

เขาเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง และตอนนี้อลิซก็มั่นใจมากขึ้นกว่าที่เคยว่าสิ่งที่เขาประกาศมานั้นไม่ใช่เรื่องตลก

“ด ได้! ฉันจะบอกนาย! ฉันจะบอกนาย! วางฉันลงก่อนสิ!” อลิซร้องเสียงแหลมด้วยความหวาดกลัว

เมื่อได้ยินแบบนั้น เจอรัลด์จึงโยนเธอลงกับเตียงซึ่งเธอตะโกนขึ้นอย่างขมขื่นยิ่ง “น นายพูดถูก! เด็กนั่นไม่ใช่ลูกของเรา!”

ทันทีที่เธอกล่าวไปแบบนั้น อย่างไรก็ตาม เธอก็รู้สึกเสียใจมากในทันที

แม้กระนั้น เจอรัลด์เพียงใช้มือผลักเธอออกไปก่อนจะพูดอย่างใจเย็น “เลิกพูดไร้สาระ และบอกฉันมาได้แล้วว่าแท้จริงเธอต้องการอะไรกัน”

“นาย!” อลิซที่โกรธมาก จนเธอเริ่มกระทืบเท้าของเธอตะโกนใส่

“…ฟังนะ แค่ให้ฉันอยู่ โอเคไหม? นายไม่สามารถไล่ฉันไปได้นะ เจอรัลด์! ฉันหมายความว่า ดูข้างนอกนั่นสิ! นายไม่เห็นเหรอว่าคุณปู่และคุณพ่อกำลังผลัดกันอุ้มมาเบลอยู่? พวกเขาปฏิบัติต่อเธอในฐานะส่วนหนึ่งของครอบครัวไปแล้วและพวกเขาก็ดูมีความสุขมากเหมือนกัน!” อลิซกล่าวเสริมขณะที่เธอชี้ออกไปนอกหน้าต่าง

“นอกจากนี้ ฉันก็ได้ยินมาแล้วว่านายและปู่ของนายกำลังจะเริ่มออกเดินทางไกล และอาจจะไม่กลับมาเป็นเวลานานพอสมควร…ฉันยังได้รับการบอกกล่าวด้วยว่าคุณปู่อาจจะไม่มีทางกลับมาได้ในท้ายที่สุด…ตอนนี้ที่เขารู้สึกเต็มไปด้วยความหวังหลังจากการพบเหลนของเขา นายไม่คิดว่าการโกหกดี ๆ นี้ควรดำเนินต่อไปหรอกเหรอ?” อลิซร้องออกมา

“เธอควรจะหยุดบิดเบือนคำพูดที่ไม่จริงใจของเธอ เพื่อให้ฟังดูสวยงานจะดีกว่า บอกฉันมาว่าเธอมีอะไรซ่อนอยู่ไม่อย่างงั้นฉันจะไม่ปล่อยเธอไปง่าย ๆ ขนาดนั้นแน่!” เจอรัลด์ตะโกนใส่ ตอนนี้น้ำเสียงของเขาแข็งทื่ออย่างมาก

และในขณะที่เขากำลังจะยกอลิซขึ้นและโยนเธอออกไป ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงของไวร่าพูดขึ้นมา “โอ้? นั่นคือลูกของใครคะ พ่อ? คุณปู่? เธอน่ารักมากเลย! เมื่อพูดแล้วก็ หนูได้ยินว่าเจอรัลด์กลับมาแล้ว…เขาอยู่ไหนคะ? มีบางอย่างที่หนูจำเป็นต้องคุยกับเขาเกี่ยวกับ…”