มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1101

ย้อนกลับไปเมื่อตอนที่เขาได้เห็นจิตรกรรมฝาผนังในสุสานโบราณเป็นครั้งแรก เจอรัลด์ก็ได้เรียนรู้ว่าเรื่องราวของผู้หญิงชุดขาวนั้นอาจเกิดจากขอทานชราคนหนึ่ง ที่ทำการแยกโลงศพออกจากเทพเจ้า แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่าหลุมฝังศพของผู้หญิงชุดขาวนั้นอยู่ที่ไหนกันแน่

ถึงตอนนี้ ที่เขาได้ยินอลิซพูดถึงสุสานโบราณอีกครั้ง เจอรัลด์ก็อดคิดไม่ได้ว่า มันอาจจะมีความเกี่ยวข้องกันกับหลุมฝังศพของผู้หญิงชุดขาว อาจจะถูกเคลื่อนย้ายไปทางตอนใต้ของมหาสมุทรหลังจากที่ถูกแยกออกหรือไม่ หรือตอนนี้มันอาจจะถูกฝังอยู่ที่ราชาแห่งสุสานมหาสมุทรกันแน่

“…สุสานของราชาอยู่ที่ไหน?” เจอรัลด์ถามหลังจากที่ครุ่นคิดได้สักพัก

จากนั้นอลิซก็เล่าทุกอย่างที่เธอรู้ให้เขาฟัง

เจอรัลด์ฟังอลิซอย่างตั้งใจ ในที่สุดเขาก็มีความคิดว่า เขาควรจะเดินทางไปสำรวจที่นั่นด้วยตนเองจะดีเสียกว่า

ที่เขารู้ในตอนนี้คือ มันมีความเป็นไปได้ที่หลุมฝังศพของผู้หญิงชุดขาวนั้นอาจจะถูกฝังอยู่ที่ราชาแห่งสุสานมหาสมุทร ไวร่าเองก็เคยฝันเห็นผู้หญิงคนนั้นยืนอยู่ข้างแม่น้ำในป่าที่เต็มไปด้วยอสรพิษ เจอรัลด์ยังจำได้อีกว่า เธอบอกกับเขาว่าเธอเองก็ไม่มั่นใจว่าที่เห็นในความฝันคือแม่น้ำหรือมหาสมุทรกันแน่

นอกเหนือจากนั้นแล้ว รูปวาดดวงอาทิตย์ก็ให้เบาะแสที่ชัดเจนว่าเครื่องรางหยกจะนำเราไปหาหลุมฝังศพของผู้หญิงชุดขาวได้ จากสถานการณ์ที่พลิกผันนี้ เจอรัลด์มั่นใจว่ารูปวาดนั้นได้ให้คำใบ้ของเบาะแสที่ชัดเจนกับพวกเขาแล้วอย่างแน่นอน

หลังจากนั้น เขาก็เล่าข้อมูลทุกอย่างที่เขาได้ค้นพบให้แดริลฟัง

แดริลที่กำลังรู้สึกประหลาดใจก็ตอบกลับมาว่า! “…นี่หลานกำลังวางแผนที่จะค้นหาราชาแห่งสุสานมหาสมุทรอยู่ใช่ไหม พิธีปฏิญาณตนต่อบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์จะเกิดขึ้นในสามเดือน หลานรู้ใช่ไหม?"

เจอรัลด์รู้ดีว่าพิธีปฏิญาณตนนั้นมีความสำคัญพอ ๆ กับการค้นหาหลุมฝังศพของผู้หญิงชุดขาว เขาคงจะหลับตาไม่ลง หากไม่แม้แต่พยายามจะค้นหาความจริงเกี่ยวกับเรื่องราวของเทพเจ้าเหล่านั้น มันมีความเป็นไปได้ที่เขาอาจจะได้คำตอบบางอย่าง หากเขาหาหลุมฝังศพของผู้หญิงชุดขาวพบ

“แน่นอนอยู่แล้วครับปู่ แต่เมื่อใดที่การสำรวจจบลง ผมก็จะรีบเดินทางกลับในทันที ผมจะไม่มีทางพลาดพิธีปฏิญาณตนต่อบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์อย่างแน่นอน พูดถึงเรื่องคำปฏิญาณ มันมีความเกี่ยวข้องกับกระจกลึกลับครับ!” เจอรัลด์ตอบพร้อมกับยื่นกระจกให้แดริล

“…ว่าอย่างไรนะ กระจกนี่มันเคยเป็นของคริสโตเฟอร์ไม่ใช่เหรอ”

“มันมีเพียงแค่ชิ้นเดียวเท่านั้น ถ้าปู่ได้เจอกับเขาที่นั่น ปู่สามารถสั่งให้เขาทำสิ่งใดก็ได้ที่ใจต้องการ เชื่อเถอะครับ เขาไม่มีทางที่จะกล้าขัดคำสั่งของปู่หรอก…” เมื่อได้ยินเช่นนั้น ดวงตาของแดริลก็เบิกกว้าง “…เจอรัลด์ นี่หลาน…”

เมื่อเห็นสีหน้าของปู่ที่ดูเหมือนจะไม่เชื่อในคำพูดของเขา เจอรัลด์ก็เล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับเขาตอนที่ยังอยู่ในทะเลทรายให้แดริลฟัง

“…ว่าอย่างไรนะ? ความแข็งแกร่ง และการฝึกฝนของหลานสามารถเอาชนะดินแดนในตำนานได้แล้วเหรอ หลานปู่? มันคือเรื่องจริงหรือนี่? แดริลตอบด้วยความรู้สึกปิติยินดีพลางเอามือตบไหล่ของเจอรัลด์อย่างภาคภูมิใจ

ในวันต่อมา เจอรัลด์รีบเตรียมพร้อมสำหรับการออกเดินทางตามหาราชาแห่งสุสานมหาสมุทร ก่อนที่เขาจะออกเดินทาง เขายืนมองปู่ของเขานำทางผู้คนที่มาจากพระราชวังโซลออกไป

เขาหยุดชะงักด้วยความรู้สึกประหลาดใจที่เธอรู้จักชื่อของเขา เขาหยุดความคิดในหัวของเขาก่อนหน้านี้เอาไว้ ขณะที่มองไปที่ผู้หญิงคนนั้น เธอดูเหมือนหญิงสาวที่มาจากในเมือง และเธอก็แต่งตัวให้ดูเหมือนเด็กสาวโดยการสวมแว่นตาและหมวกกันแดด เจอรัลด์รู้สึกว่าเธอดูคุ้นเคย แต่ในขณะเดียวกันเขาก็คิดว่าเธอดูแปลกประหลาด

“…คุณเป็นใครกัน?”

“ฮ่า ฮ่า! นี่ฉันเอง แยสมีน! แยสมีน ลินฟอร์ดไง? ชั้นเรียนจบก่อนเธอแค่หนึ่งปี! อย่าบอกนะว่าเธอจำฉันไม่ได้แล้ว?” หญิงสาวหุ่นผอมเพรียวพูดพร้อมกับส่งยิ้มสวยให้เขา จากนั้นเธอก็ถอดแว่นตาออก เผยให้เห็นใบหน้าเล็กที่ดูดีมีเสน่ห์ของเธอ

ขณะที่เขาเริ่มจะจำเธอได้ เจอรัลด์ก็ตอบกลับว่า “อ้อ เธอนั่นเอง แยสมีน!”

ความทรงจำของเขาเริ่มกลับคืนมา เจอรัลด์จำได้ว่าแยสมีนยังเป็นนักศึกษาชั้นปีที่สองตอนที่เขาเพิ่งเข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยเมย์เบอรรี่ ต่อมาเธอก็ได้รับเลือกให้เป็นประธานในสภานักศึกษาของมหาวิทยาลัย เนื่องจากตอนนั้นเขามีฐานะค่อนข้างยากจน เขาจึงมีความจำเป็นต้องทำงานนอกเวลาและประหยัดมัธยัสถ์ ทำให้เขาได้มีโอกาสพบเจอกับเธอบ่อยครั้ง จึงรู้จักคุ้นเคยกับเธอเป็นอย่างดี

นอกจากเธอจะสวมแว่นตาแล้ว เธอยังแต่งหน้าอย่างสวยงามผิดหูผิดตา เมื่อเทียบกับเมื่อก่อนแล้ว เขาจึงไม่สามารถจำหน้าเธอได้ตั้งแต่แรกเห็น

แต่ตอนนี้ เมื่อเขานึกขึ้นได้ว่าเธอคือใคร เขาก็สัมผัสได้ว่าเธอได้เติบโตเป็นหญิงสาวที่แข็งแกร่งและสามารถดูแลตัวเองได้ และดูเหมือนว่าเธอจะรู้จักการเข้าสังคมกับผู้อื่นได้เป็นอย่างดี