มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1106

แวกเนอร์พูดพลางพยักหน้าตอบรับ

พอได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็คลี่ม้วนกระดาษที่ได้รับออกอย่างช้า ๆ และเป็นไปตามคำพูดของแวกเนอร์ ม้วนกระดาษโบราณที่ถูกคลี่ออก ได้เผยให้เห็นภาพวาดเสมือนจริงที่ดูมีชีวิตชีวาของนายพลท่านหนึ่ง

ในภาพวาด ท่านนายพลกำลังถือดาบยาวด้ามหนึ่งไว้ในมือ เขาดูน่าเกรงขามเป็นอย่างยิ่ง แม้แต่เจอรัลด์เองก็ยังรู้สึกเกรงกลัวภาพวาดนั้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

อย่างไรก็ตาม นั่นไม่ใช่เพียงสิ่งเดียวที่ดึงดูดความสนใจของเจอรัลด์ สิ่งที่ดึงดูดความสนใจของเขาเป็นพิเศษก็คือ ท่านนายพลในภาพวาดนั้นช่างมีลักษณะที่คล้ายคลึงกับเทพเจ้าในโลงศพอมตะ ซึ่งก็หมายความว่า บุคคลทั้งสองคนนั้นหน้าตาเหมือนกับเขาไม่มีผิด!

แม้แต่ดาบยาวที่ท่านนายพลกำลังถืออยู่ ซึ่งน่าจะเป็นดาบอาวุธที่สำคัญของเขา ก็ยังดูเหมือนดาบที่เจอรัลด์ถือติดตัวตลอดเวลา

“เขานั่นเอง!” หนังตาของเจอรัลด์กระตุก ขณะที่กำลังพูด

“ท่านรู้ว่าเขาคือใครใช่หรือใม่? นอกจากเรื่องที่ผมบอกกับท่านว่า ผมมีเหตุผลบางอย่างกับการกระทำของผมแล้ว ที่ผ่านมาครอบครัวของผมได้เฝ้ารอใครบางคนที่มีลักษณะคล้ายคลึงกลับบุคคลในภาพวาด และคนผู้นั้นก็คือท่าน!”

เจอรัลด์ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะตอบเขาอย่างไร

เขาคิดไม่ถึงว่าจะได้มาพบกับเรื่องราวของท่านนายพลอีกครั้ง หลังจากที่ออกจากทะเลทราย… มันคงจะไม่ใช่แค่เรื่องบังเอิญ เขาเป็นใครกันแน่…? เพราะเหตุใดเขาจึงมีความสามารถที่โดดเด่นเหนือคำบรรยาย? เขารู้ล่วงหน้าได้อย่างไรว่าเจอรัลด์จะมาประกฏตัวที่นี่?

“…ใครกันที่บอกให้นายรอฉันที่นี่? เขาผู้นั้นอยู่ที่ใดกัน?” เจอรัลด์ถามขึ้น หลังจากที่ครุ่นคิดสักพัก

อาจจะมีเรื่องราวอีกมากมายรอเขาอยู่ข้างหน้า แต่ท้ายที่สุดแล้ว ถ้าหากเขาสามารถค้นหาบุคคลลึกลับผู้นี้เจอ เขาก็อาจจะหาคำตอบให้กับเรื่องลึกลับอื่น ๆ ได้อย่างง่ายดายเช่นกัน

เป็นที่น่าประหลาดใจยิ่งนัก แวกเนอร์กลับส่ายหน้าก่อนจะตอบเขาว่า “เกรงว่าผมจะไม่ทราบอย่างแน่ชัดว่าคนที่พูดเรื่องนี้เป็นใคร…มีคนบอกกับบรรพบุรุษของผมเมื่อแปดร้อยกว่าปีที่แล้วให้เฝ้ารอคน ๆ นั้น ต้องขอบคุณเจ้าแห่งวิญญาณที่สามารถทำนายวันและเวลาเอาไว้ได้อย่างใกล้เคียงเหลือเกิน เขาทำนายว่าผมจะได้เจอกับคนคนนั้นในเร็ววันนี้ ถ้าท่านคือคนที่เรากำลังเฝ้ารอมาตลอดแปดร้อยปีที่ผ่านมา ภาระหน้าที่ของพวกเราก็คงใกล้จะเสร็จสิ้นเสียที!”

ขณะที่แวกเนอร์กำลังรู้สึกตื่นเต้นกับสิ่งที่เกิดขึ้น เจอรัลด์ก็กำลังบ่นพึมพำกับตัวเองด้วยความรู้สึกสับสน “ ป แปดร้อยปีที่แล้วเหรอ…?”

สิ่งที่แวกเนอร์กำลังบอกกับเขาก็คือ เมื่อแปดร้อยปีที่แล้ว มีใครบางคนบอกกับคนในตระกูลแวกเนอร์ให้รอที่จะพบกับเจอรัลด์ในวันนี้

ครอบครัวยาร์นไม่เคยคิดว่าพวกเขาจะมีโอกาสที่ดีเช่นนั้นมาก่อน ภายในระยะเวลาไม่ถึงปี พวกเขาก็กลายเป็นตระกูลที่ร่ำรวยที่สุดในมืองฮาลิมาร์ค พวกเขาได้สร้างทรัพย์สินมากมายไว้ในเมือง และสิ่งเหล่านั้นยังคงหลงเหลือเศษซากให้เห็นจนถึงทุกวันนี้

“ผมขอพูดตรง ๆ ว่าพ่อของผมก็เพิ่งจะเล่าเรื่องราวพวกนี้ให้ผมฟังก่อนที่ท่านจะเสียชีวิตได้ไม่นาน ก่อนหน้านั้นผมไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องพวกนี้เท่าไรนัก เพราะคิดว่าเป็นเรื่องที่ไร้สาระ ท้ายที่สุดแล้ว มันก็คงเป็นเพียงนิทานที่เล่าต่อกันมาจากเมื่อแปดร้อยปีที่แล้ว ลองคิดดูสิครับว่า ผมรู้สึกตกใจมากแค่ไหนที่ได้เจอกับท่านเข้าโดยบังเอิญในวันนี้!” แวกเนอร์อธิบาย

“ขอทานชราเหรอ? ทำไมต้องเป็นขอทานชราผู้นั้นอีกแล้ว? ทำไมเรื่องบังเอิญเช่นนี้ถึงเกิดขึ้นอีก? เขาเคยปรากฏตัวแล้วครั้งหนึ่งที่ทะเลทรายทางตอนเหนือ! เมื่อคิดว่าเขาเคยปรากฏตัวที่นี่ด้วย! ช่วงระยะเวลาทั้งสองครั้งที่เขาปรากฏตัวคงจะห่างกันอย่างน้อยสองถึงสามพันปี! เป็นไปได้หรือไม่ว่าคนผู้นั้นอาจจะเป็นทายาทคนหนึ่งของเขาที่มีความสามารถเท่าเทียมกัน? หรือ…พวกเขาคือคนคนเดียวกัน…?” เจอรัลด์บ่นพึมพำกับตัวเอง เขารู้สึกประหม่าและหวาดกลัวในเวลาเดียวกัน

ไม่ผิดเลยที่เขาจะรู้สึกหวาดกลัวเช่นนั้น การที่มีบุคคลลึกลับคนหนึ่งที่มีความพิเศษเหนือใคร มาทำทีว่ารู้เรื่องราวของเขาดีกว่าใคร และได้จับตามองเขามาโดยตลอด เป็นใครก็ต้องรู้สึกเป็นกังวลที่มีคนแบบนั้นอยู่ในโลกนี้จริง ๆ!

“พูดถึงเรื่องนี้แล้ว ขอทานชราได้ฝากให้เราบอกสองสิ่งนี้กับท่าน!” แวกเนอร์พูดขึ้น ขณะที่มองหน้าเจอรัลด์

“มันคืออะไร?”

“สิ่งแรกก็คือ เด็กที่เกิดใหม่บนสรวงสวรรค์ ข้างดอกลิลลี่ แมงมุมสีแดง และมังกรจอมโอหังจะปรากฏตัวขึ้นใกล้กับสายพันธ์เลือดผสม!”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน