มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1111

เสียงเห่าหอนของเขาดังมาก จนส่งผลให้งานประมูลต้องหยุดชะงักลงอย่างกะทันหัน เพราะทุกคนในงานกำลังหันไปมองชายที่ส่งเสียงแปลกประหลาดนั้นออกมาด้วยความตกตะลึง

ขณะที่เหตุการณ์อันน่าสะพรึงยังคงดำเนินต่อไป ชายวัยกลางคนที่นั่งข้าง ๆ แยสมีน ซึ่งมีนามว่าเดวิด สตับส์ ได้พยายามดึงจุดสนใจของทุกคนจากเหตุการณ์อันแปลกประหลาดนี้ ด้วยการพูดโพล่งขึ้นมาว่า “ผมค่อนข้างจะมั่นใจว่า เขาไม่สามารถจะหาเงินจำนวนดังกล่าวได้แน่! นอกจากนั้น ขณะนี้พวกเราทุกคนกำลังอยู่ในถิ่นของตระกูลมินแชล! คนอย่างเขาคงไม่สามารถสร้างผลกระทบใด ๆ ต่อเกียรติยศและชื่อเสียงของตระกูลมินแชลได้อย่างแน่นอน!”

ทันทีที่ได้ยินคำพูดจาประจบสอพลอของเขา สมาชิกในครอบครัวมินแชลที่อยู่ตรงนั้นหลายคน ก็หันไปมองเดวิดด้วยสายตาที่พึงพอใจเป็นอย่างยิ่ง

อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครคาดคิดว่าจะมีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้นในอีกไม่กี่วินาทีต่อจากนั้น

เสียงตบหน้าดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วทั้งบริเวณ จากนั้นทุกคนก็ตกอยู่ในอาการนิ่งเงียบอีกครั้ง

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยผู้นั้นได้ใช้มือตบเข้าไปที่แก้มซ้ายของเดวิดอย่างแรง!

เขาเอามือกุมแก้มของตัวเองที่กำลังบวมช้ำ พลางบ้วนฟันที่หักสองถึงสามซี่ออกมาจากปาก พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงหวาดระแวง “น นาย…นายตบหน้าฉันทำไม?”

เจ้าหน้าที่คนนั้นตอบกลับด้วยความรู้สึกที่สับสนเช่นเดียวกัน “ผ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม!”

ก่อนที่เดวิดจะได้โต้ตอบ เขาก็ถูกตบที่แก้มอีกข้างในทันที!

“ค คุณสตับส์!” แยสมีนตะโกนขึ้น น้ำเสียงของเธอดูเป็นกังวลเมื่อเห็นใบหน้าที่บวมช้ำอย่างหนักของเขา

“นายกำลังทำอะไรของนายน่ะ วูลฟี่?!” โซอี้ตะคอกด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน พร้อมลุกจากที่นั่งวีไอพี

“ด ได้โปรด ฟังผมอธิบายก่อนนะครับนายหญิง!” วูลฟี่ตอบราวกับยอมจำนน เขารู้สึกเหมือนร่างของตัวเองกำลังหันไปเผชิญหน้ากับโซอี้ ขณะที่เธอเดินเข้ามาหาเขา

“พอได้แล้ว! ฉันไม่อยากฟัง…เดี๋ยวนะ…นี่นายกำลังจะทำอะไร?” โซอี้ตะคอก เมื่อเหลือบไปเห็นวูลฟี่ที่กำลังยกแขนทั้งสองของเขาขึ้น พร้อมกับก้าวถอยหลังห่างจากเธอไปเพียงไม่กี่ก้าว

โดยที่ไม่ทันได้ตั้งตัว มือของวูลฟี่ก็จับไปที่หน้าอกของโซอี้!

โซอี้กรีดร้องโวยวาย ก่อนจะตะโกนว่า “อ เอามือของแกออกไปเดี๋ยวนี้นะ คนชั่ว!”

จากนั้นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนอื่น ๆ ก็รีบวิ่งกรูเข้ามาลากตัววูลฟี่ออกไปในทันที

เมื่อเห็นอย่างนั้นแล้ว วูลฟี่ที่กำลังหวาดกลัวก็คุกเข่าลงพร้อมกับร้องไห้ออกมา “น นายหญิง! ผมไม่ได้ตั้งใจจะทำอย่างนั้นเลยนะครับ!”

“ผมบอกแล้วไม่ใช่เหรอครับ ท่านคลอฟอร์ด? ท่านสามารถหาสมุนไพรทุกชนิดได้จากงานประมูลยานี้! แค่พูดชื่อมันออกมา พวกเขาก็หามาให้ได้!” แวกเนอร์ตอบพร้อมกับรอยยิ้ม เขาอารมณ์ดีขึ้นหลังจากที่ได้เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้

“ในเมื่อสมุนไพรชิ้นนี้มีความพิเศษ เราจึงเริ่มต้นการประมูลที่ราคาสามล้านดอลล่าร์!” พิธีกรพูดเสริมขึ้น

เมื่อได้ยินเช่นนั้น สมาชิกของตระกูลมินแชลที่ยังอยู่ในงานต่างก็มองหน้ากันอย่างตกใจ ทันใดนั้นเอง หนึ่งในนั้นก็ตะโกนขึ้นมาว่า “สามล้านดอลล่าร์!”

หลังจากพูดจบ พวกเขาก็รีบหันไปมองดูรอบ ๆ ว่ามีใครคิดที่จะเสนอราคามากกว่านั้นไหม ท่าทีของพวกเขาแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าพวกมินแชลก็ต้องการสมุนไพรไวด์เคียริซเช่นเดียวกัน

‘หรือพวกเขาจะรู้ว่าสมุนไพรไวด์เคียริซมีฤทธิ์ที่วิเศษเหมือนกัน…?’ เจอรัลด์ครุ่นคิดภายในใจด้วยความสงสัย

เมื่อคิดได้เช่นนั้น เขาจึงตะโกนออกไปว่า “ห้าล้านดอลล่าร์!”

หลังจากหันมาส่งสายตาที่เหมือนจะเป็นคำเตือนให้กับเขา พวกมินแชลก็ตะโกนโต้ตอบ “เจ็ดล้านดอลล่าร์!”

“โอ้ ไม่อยากจะเชื่อเลย! เจ็ดล้านดอลล่าร์อีกแล้วเหรอเนี่ย!” ใครบางคนเปล่งเสียงออกมาจากกลุ่มคนที่นั่งอยู่ในงาน เสียงอึกทึกครึกโครมภายในห้องนั้นก็เริ่มดังขึ้นอีกครั้ง