มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1119

เด็กหนุ่มคนหนึ่งที่มีเชือกสีดำพันรอบตัวเดินออกมาจากด้านใน เมื่อนักเดินทางเห็นเขา ทุกคนก็พากันเงียบเสียงลง

เหล่าลูกศิษย์ที่ยืนอยู่ตรงนั้นต่างพากันโค้งคับนับให้เขา ก่อนจะเปล่งเสียงออกมาด้วยความพร้อมเพรียง “รุ่น อพี่!”

“ผู้มาเยือน คนที่ท่านผู้นำกำลังรออยู่ได้มาถึงที่นี่แล้ว…” เด็กหนุ่มพูด ในขณะที่กวาดสายตามองไปในกลุ่มของฝูงชน พร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า

“ไหน ช่วยบอกเราหน่อยว่าในบรรดาพวกท่าน ใครคือคนที่มีชื่อเรียกว่าคุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด? จากนอร์ทเบย์?” ชายหนุ่มถามต่อ

“ผมเองครับ!”เจอรัลด์ตอบพร้อมกับขมวดคิ้ว เขารู้สึกสับสน เมื่อได้รู้ว่าเจ้าแห่งวิญญาณลึกลับผู้นั้น ได้ทำนายเอาไว้ว่าเขาจะมาพบในวันนี้อีกด้วย!

“สวัสดีครับ คุณคลอฟอร์ด ท่านผู้นำของเราได้เฝ้ารอท่านมานานแสนนาน ท่านได้เตรียมชงชาไว้รอเรียบร้อยแล้ว กรุณาตามผมมาทางนี้ครับ” นักบวชหนุ่มกล่าว ขณะโค้งคำนับ

เจอรัลด์รู้สึกแปลกใจ ก่อนจะตอบ “…นานแสนนาน? เขาทำนายเอาไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ว่าผมจะมาถึง…? เท่าที่ผมรู้คือ แวกเนอร์เพิ่งจะบอกกับท่านว่าผมจะมาขอเข้าพบในวันนี้! แล้วเจ้าแห่งวิญญาณรู้ด้วยเหรอว่าผมหน้าตาเป็นอย่างไร?”

เจอรัลด์ยอมรับในความสามารถของศิลปวัตถุ เช่นภาพวาดดวงอาทิตย์ ที่สามารถทำนายสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคตได้ แต่เขาไม่ค่อยอยากจะเชื่อว่ามีมนุษย์ที่มีความสามารถเช่นเดียวกันนี้อยู่จริง

ถ้าจะให้พูดตามตรงก็คือ สิ่งที่เขาเห็นตรงหน้านั้น ทำให้เจอรัลด์เกิดความรู้สึกริษยา ปลื้มปิติ และขุ่นเคืองใจต่อบุคคลลึกลับผู้นี้ในเวลาเดียวกัน

ท้ายที่สุดแล้ว เจ้าแห่งวิญญาณผู้นี้ ดูจะเป็นผู้ที่รอบรู้ไปซะทุกเรื่อง และทำเหมือนว่าทุกสิ่งอยู่ภายใต้การควบคุมของตัวเอง เจอรัลด์รังเกียจคนประเภทนี้นัก และมันทำให้เขาอยากรู้ว่าพลังของเจ้าแห่งวิญญาณนั้นมากมายเพียงไหน

“ท่านผู้นำทำนายเรื่องนี้เอาไว้เมื่อหนึ่งปีก่อน” ลูกศิษย์ตอบอย่างใจเย็น

เจอรัลด์รู้สึกได้ว่าหัวใจของเขาเต้นไม่เป็นจังหวะ เมื่อได้ยินประโยคเมื่อสักครู่

‘...ถ้าเขาเก่งขนาดนั้นจริง วันนี้เจอรัลด์ต้องเข้าพบเขาให้ได้เสียแล้ว!’

“เข้าใจแล้ว งั้นก็นำฉันไป!” เจอรัลด์พูด ในขณะที่เดินตามชายคนนั้นเข้าไปในโบสถ์

พวกเขาเดินไปถึงห้องโถงใหญ่ห้องหนึ่ง มีรูปปั้นของพระผู้เป็นเจ้าตั้งอยู่ตรงกลาง ให้ผู้คนที่มาเยี่ยมเยียนได้เคารพบูชา หลังจากที่เดินผ่านห้องนั้นไป พวกเขาก็เข้าสู่บริเวณที่ดูเหมือนจะเป็นสำนักส่วนใน

พื้นที่ส่วนนี้อบอวลไปด้วยกลิ่นหอมของน้ำมันหอมระเหย และที่กำลังนั่งขัดสมาธิอยู่ตรงหน้าสิ่ง ๆ นั้นคือชายที่ดูแก่ชรามากคนหนึ่ง เขากำลังปิดตาอยู่ และดูเหมือนว่าเขากำลังนั่งสมาธิ

เมื่อเห็นโต๊ะชงน้ำชาตรงหน้า เจอรัลด์ก็รู้ว่ากลิ่นหอมนั้นเป็นส่วนผสมของทั้งกลิ่นน้ำชา และน้ำมันหอมระเหยรวมกัน

เนื่องด้วยคำทำนายเกี่ยวกับความหายนะ ซึ่งอาจจะนำเจอรัลด์ไปสู่ความตาย เขาจึงเดินทางมายังที่แห่งนี้ เพื่อที่ค้นหาราชาแห่งพระราชวังมหาสมุทร ด้วยหวังว่าสิ่งที่เขาค้นพบนั้นจะช่วยไขความลับเกี่ยวกับหายนะที่กำลังจะเกิดขึ้นได้ ผู้หญิงชุดขาวกับเทพเจ้าองค์นั้นที่มีหน้าตาเหมือนกับเขา มีความสัมพันธ์อย่างไรกันแน่?

“...ผมรู้เรื่องเกี่ยวกับคำทำนายที่ท่านเพิ่งบอกแล้ว…ถึงกระนั้น สิ่งที่สำคัญกว่าสำหรับผมในตอนนี้คือ ผมอยากรู้ว่าคนที่ผมกำลังตามหาอยู่ที่ไหน… และผมก็อยากรู้อีกว่า พวกเขายังมีชีวิตอยู่หรือไม่” เจอรัลด์เริ่มที่จะเชื่อในสิ่งที่เจ้าแห่งวิญญาณพูด

“ดูเหมือนว่าคนเหล่านั้นจะมีความสำคัญกับท่าน เช่นนั้นก็ได้ ท่านคลอฟอร์ด! ให้คำทำนายเป็นคำตอบก็แล้วกัน” เจ้าแห่งวิญญาณตอบพร้อมกับพยักหน้า

เพียงใช้มือกวัดแกว่งไปในอากาศ เชือกสีดำที่อยู่เหนือประตูและหน้าต่างภายในห้องก็ค่อย ๆ ลอยลงมา ไม้กระดานบางส่วนที่อยู่บนพื้นก็แง้มเปิด ในขณะที่อุปกรณ์ขนาดใหญ่ชิ้นหนี่งกำลังลอยขึ้นมาจากด้านล่าง

อุปกรณ์ที่ดูเก่าแก่ชิ้นนั้นมีกรอบที่ดูเหมือนจะทำมาจากทองแดง ซึ่งมีมังกรเก้าตัวกำลังอ้าปากอยู่บนนั้น ในขณะที่เจอรัลด์นึกได้ว่าเคยเห็นมังกรทั้งเก้าที่มีไข่มุกอยู่ในปาก แต่มังกรเหล่านี้กลับมีทองแดงอยู่ในปากแทน

“กรุณาวางมือของท่านไว้บนมังกรสองตัวใดก็ได้” เจ้าแห่งวิญญาณกล่าว

เจอรัลด์ทำตามในสิ่งที่เขาบอก และทันที่ที่เขาเอามือวางลงบนมังกรสองตัว ดวงตาของมังกรทั้งเก้าก็เปล่งแสงสีเขียวออกมา ด้วยดวงตาที่เปล่งประกายเสมือนจริง ทำให้มังกรทั้งเก้านั้นดูเหมือนมีชีวิตขึ้นมา

ขณะที่เขากำลังจ้องมองพวกมัน ก็มีเสียง ‘แกร๊ก’ ดังออกมาจากอุปกรณ์นั้น