จากนั้น เสียงหมือนบางอย่างแตกหักก็ดังตามมา
โอ๊ย!
ชายคนที่ก้าวเท้าออกมา และปล่อยหมัดใส่เจอรัลด์ร้องเสียงดัง เนื่องจากข้อมือของเขาหัก ตอนนี้ ใบหน้าของเขาซีดเผือด เขายังคงส่งเสียงร้องต่อเนื่องอย่างเจ็บปวด
เขารู้สึกราวกับว่า เขาไม่ได้ต่อยโดนร่างกายมนุษย์ แต่เขาเพิ่งจะปล่อยหมัดใส่ภูเขาน้ำแข็งขนาดใหญ่ที่แข็งมาก
กระดูกแขนของเขาร้าว ส่วนกระดูกมือทั้งหมดของเขานั้นแตกละเอียดไม่เหลือชิ้นดี
เส้นประสาทที่นิ้วมือของมนุษย์นั้น เชื่อมต่อไปยังหัวใจโดยตรง แล้วคนธรรมดาอย่างเขา จะทนต่อความเจ็บปวดอันแสนสาหัสเช่นนี้ได้อย่างไร?
เจอรัลด์ได้แต่ส่ายหัว ขณะที่เขากำลังก้มมองชายคนนั้น จากนั้นเขาก็เตะชายคนนั้นอย่างแรง หัวเข่าของเขาหักงอไปอีกด้าน จนดูบิดเบี้ยวผิดจากเดิม ก่อนที่ร่างของเขาจะลอยละลิ่วออกไปไกล
ชายคนอื่น ๆ ยืนตกตะลึงไปชั่วครู่ ก่อนที่พวกเขาจะตัดสินใจพุ่งจู่โจมเจอรัลด์อีกครั้ง
เจอรัลด์รับมือกับพวกเขาไม่ต่างจากชายคนก่อนหน้านี้ พอเสร็จแล้ว เขาก็เอามือปัดฝุ่นออกจากเท้า ขณะที่ชายเหล่านั้นลงไปกองบนพื้นตรงหน้าเขา พร้อมกับเอามือกุมหัวเข่า และกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวด
ม่านตาดำของเลย์ตันหดตัวลงทันทีที่เขาเห็นฉากที่เกิดขึ้นตรงหน้า
ลูกน้องของเขาล้วนเป็นอาจารย์ที่เก่งกาจที่เขาได้คัดเลือกมาเป็นอย่างดี แต่กลับไม่มีใครเลยที่เหมาะจะเป็นคู่ต่อสู้ของเด็กหนุ่มคนนี้
เจอรัลด์ใช้เวลาเพียงสิบวินาทีเท่านั้น ในการเอาชนะทุกคน
“นายร้องบอกตลอดเวลาว่า อยากให้ใครสักคนมานวดคลายเส้นให้ใช่ไหม?” เจอรัลด์พูดพร้อมกับแสยะยิ้ม
“แก…แกจะทำอะไรน่ะ? นี่มัน…อ๊า!”
เลย์ตันถอยหนี ในขณะที่เขาพูดเตือนเจอรัลด์
แต่ก่อนที่เขาจะพูดจบ เจอรัลด์ก็คว้าเข้าที่คอเสื้อ และโยนเขาออกไปอย่างเต็มแรง จนร่างของเขาลอยขึ้นไปในอากาศ
แกร๊ก! แกร๊ก!
เจอรัลด์คว้าแขนของเลย์ตัน ในขณะที่หมุนร่างเขาในอากาศ
ไม่นานนัก แขนของเลย์ตันก็หัก เขาส่งเสียงร้องออกมาอย่างเจ็บปวดทรมาน
จากนั้นเจอรัลด์ก็โยนเขาอีกครั้ง จนร่างของเลย์ตันร่วงลงไปโดนแป้นของโคมไฟที่แขวนอยู่ตรงนั้น
“ดีมาก!” เจอรัลด์พยักหน้า
จากนั้นเจอรัลด์ก็หันไปมองแจสมิน ที่ตอนนี้ยังรู้สึกตกใจไม่หาย เขาถามเธอว่า “แจสมิน ฉันได้ยินเธอพูดบางอย่างเกี่ยวกับท่านเฟนเดอร์สันและลูกศิษย์ของฉัน โจชัว มันเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขากันแน่?”
หลังจากที่เขาช่วยเหลือครอบครัวเฟนเดอร์สันแล้ว เจอรัลด์ก็มุ่งหน้าสู่เขาออรอสทันที เพื่อไปจัดการกับพวกโมลเดล ตอนนั้นเขาได้สอนวิชาการแพทย์ให้โจชัว และบอกให้เขาคอยอยู่ช่วยเหลือครอบครัวเฟนเดอร์สันให้ดีที่สุด
ในเมื่อพวกเฟนเดอร์สันไม่ได้มีศัตรูที่ไหนแล้ว และถึงแม้ว่าพวกเขาอาจจะกลับมาแข็งแกร่งเหมือนเดิมไม่ได้อีก แต่พวกเขาก็น่าจะใช้ชีวิตอย่างมีความสุขต่อไปได้
แต่ตอนนี้ ครอบครัวเฟนเดอร์สันกลับต้องตกที่นั่งลำบากอีกครั้ง
“ฉัน…ฉัน…”
แจสมินอดกลั้นไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เธอหลั่งน้ำตาออกมาอย่างพรั่งพรู และเมื่อเจอรัลด์เห็นว่าเธอไม่สามารถพูดอะไรได้ เขาก็พาเธอกลับไปที่ห้องของเขา
ที่ด้านนอก เพื่อนของเลย์ตันหลายคนกำลังยืนออกันอยู่ใต้ฐานของโคมไฟ ในขณะที่จ้องมองดูร่างของเลย์ตัน ที่ตอนนี้กำลังห้อยต่องแต่งอยู่บนฐานนั้น ซึ่งมีความสูงจากพื้นประมาณสิบสองเมตรได้ ตอนนี้ใบหน้าของเขาเริ่มซีดลงเรื่อย ๆ และมีเลือดไหลออกจากปากของเขาเป็นจำนวนมาก
ดูเหมือนว่า เขากำลังจะหมดสติในไม่ช้า และเขาอาจจะเสียชีวิตตอนไหนก็ได้
เพื่อนของเลย์ตันต่างพากันหวาดกลัวกับสิ่งที่เกิดขึ้น พวกเขารีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรขอความช่วยเหลือ…
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน
แต่งนิยายยังไงให้ดูโง่ได้ขนาดนี้...