มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1144

“ทำไมแกถึงกล้าดีขนาดนี้?! คนรับใช้ต่ำทรามงั้นเหรอ? พวกแกช่างไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย พอ ๆ กับที่พวกแกกำลังรนหาที่ตายนั่นแหละ!” ลินัสส่งเสียงคำรามด้วยริมฝีปากที่บิดเบี้ยวของเขา

เฟรย่ากำลังร้องไห้หนักกว่าเดิม เนื่องจากเธอไม่เข้าใจว่า ทำเธอถึงถูกโลงโทษ แทนที่จะเป็นคนรับใช้คนนั้น จากนั้นเธอก็โต้แย้ง “แต่มันเป็นความผิดของคนรับใช้ต่ำทรามที่ทำร้ายหนู! แล้วทำไมพ่อต้องมาตบหน้าพวกเราด้วยล่ะคะ?!”

จากนั้นเธอก็ถูกพ่อของเธอตบหน้าอีกเป็นครั้งที่สอง แล้วเขาก็ตะคอก “แกช่างกล้าพูดจาหยาบคาย! ถ้าแกรู้ถูกรู้ผิด ก็รีบขอโทษคุณคลอฟอร์ดเดี๋ยวนี้เลย!”

หลังจากที่เตือนเธออย่างดุดัน ลินัสก็รีบโค้งคำนับเจอรัลด์ ก่อนจะพูดว่า “ผมต้องขอโทษแทนลูกสาวที่ไม่เอาไหนของผมที่หาเรื่องคุณด้วยครับ คุณเจอรัลด์! ได้โปรด ให้อภัยเธอด้วยครับ!”

“...ห ห๊า!…” เฟรย่าพูดเสียงพึมพำ เธอไม่คิดว่าพ่อของเธอจะก้มหัวให้คนรับใช้แบบนั้น

เธอไม่ใช่คนเดียวที่รู้สึกประหลาดใจ แต่ทุกคนที่ยืนอยู่ตรงนั้นต่างก็รู้สึกตกใจมากกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า

“ผมจะไม่ถือสาเธอ เพราะผมอยากให้ความเคารพคุณควีนน่า อย่างไรก็ตาม ผมอยากจะแนะนำคุณให้สั่งสอนลูกสาวของคุณหน่อย เรื่องที่เธอชอบไปตบหน้าใครต่อใครตามอำเภอใจแบบนั้น!” เจอรัลด์ตอบอย่างเย็นชา ขณะที่หันไปมองเฟรย่า

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฟรย่าก็พูดด้วยใบหน้าแดงก่ำ “… ค คุณ… คุณคือ คุณคลอฟอร์ด จากนอร์ทเบย์ อย่างนั้นเหรอ…?”

เธอกลืนน้ำลายลงคอแล้วคิดในใจ ‘เขาคือทายาทผู้ร่ำรวยในตำนานจริงเหรอเนี่ย…’

“เด็กโง่! ดีนะที่คุณคลอฟอร์ดไม่ติดใจเอาความกับเธอน่ะ! พวกที่เหลือ รีบลุกขึ้นแล้วขอโทษคุณคลอฟอร์ดเดี๋ยวนี้!” ลินัสออกคำสั่ง

ในขณะที่คนอื่น ๆ คิดว่า เจอรัลด์นั้นเป็นแค่เพียงคนที่ร่ำรวยมากคนหนึ่ง จากคำอธิบายของเฟรย่า แต่ไม่มีใครคาดคิดเลยว่า จะได้เผชิญหน้ากับเขาด้วยความหวาดกลัวเช่นนี้!

“...ฉ ฉันขอโทษค่ะ!” เฟรย่าตะโกนพร้อมกับโน้มตัวลง ใบหน้าของเธอยังคงแดงก่ำ ถึงแม้มันจะดูน่าเหลือเชื่อ แต่เฟรย่าก็รู้ดีว่าชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าคือเขาจริง ๆ จากการที่พ่อเธอปฏิบัติต่อเขาอย่างนอบน้อม

เกิดความคิดขึ้นในหัวของเธอ เรื่องที่พวกเขากำลังจะถกเถียงกันจะมีบทสรุปว่า เธอจะได้แต่งงานกับชายที่ร่ำรวยมหาศาลคนนี้หรือไม่ แต่ในทางตรงกันข้าม เจอรัลด์กลับไม่ได้ชายตามองเธอเลยแม้แต่น้อย!

การที่เจอรัลด์หันหน้าไปมองทางอื่น ในขณะที่เธอกำลังขอโทษเขานั้น ทำให้เธอรู้สึกผิดหวังเป็นอย่างยิ่ง

“ช ใช่ครับ คุณคลอฟอร์ด” ลินัสตอบพลางเอามือเช็ดเหงื่อบนหน้าผากของตัวเอง เขารู้ตัวดีว่ากำลังยืนอยู่ท่ามกลางหินแกร่งทั้งสอง

เขากำลังยืนอยู่ตรงกลางระหว่างคนสองคน ที่อาจจะเรียกได้ว่าเป็นเทพเจ้าแห่งความตายด้วยกันทั้งคู่ เขารู้ดีว่าหากทำให้ฝ่ายใดไม่พอใจ อาจจะส่งผลให้ตระกูลของเขาต้องถูกกำจัดออกไปเลยก็เป็นได้ ไม่มีทางที่เขาจะกล้าทำให้ฝ่ายใดรู้สึกขุ่นเคืองใจ

เมื่อคิดได้เช่นนั้น เขาก็รีบโค้งคำนับคุณชาย หลังจากที่ตอบคำถามเจอรัลด์อย่างนอบน้อม

ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นก็ปฏิบัติเช่นเดียวกันกับเขา พวกเขาโค้งคำนับอย่างน้อบน้อม

เมื่อเห็นเช่นนั้น ชายทั้งสองคนที่ยืนขนาบข้างเกี้ยวก็พยักหน้าเป็นการตอบรับ แต่พวกเขาก็ต้องขมวดคิ้วเมื่อหันไปเห็นเจอรัลด์

เจอรัลด์ยืนนิ่ง และมองพวกเขาด้วยสายตาที่เย็นชา มือทั้งสองข้างของเขาซุกอยู่ในกระเป๋ากางเกง