มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1148

“ตลอดระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมา ฉันได้ทำร้ายผู้หญิงไปทั้งหมดเจ็ดคน…และก่อนที่ฉันจะตาย ฉันอยากจะขอให้พวกเธอให้อภัยฉัน…ฉันถึงจะตายตาหลับ…ถ้าฉันทำแบบนั้นได้ บางทีฉันอาจจะได้พบกับโลล่า…” เชสเตอร์พูดด้วยน้ำเสียงที่จริงใจ

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ไม่ได้พูดอะไร เขาเพียงแต่พยักหน้าเป็นการตอบรับ

เจอรัลด์เต็มใจที่จะทำตามคำขอของเขา เพราะเขาสัมผัสได้ว่า เชสเตอร์รู้สึกสำนึกผิดกับสิ่งเลวร้ายที่เขาได้กระทำลงไปจริง ๆ และด้วยเหตุที่เชสเตอร์จำได้อย่างชัดเจนว่า ผู้หญิงทุกคนที่เขาทำร้ายอยู่ที่ไหนกันบ้าง ทำให้เจอรัลด์เชื่อว่า เขาจริงจังกับคำขอของเขามากเพียงใด

และไม่นานต่อมา เชสเตอร์และเจอรัลด์ก็เดินทางมาถึงบ้านของชาวนาคนหนึ่ง ทันทีที่ประตูเปิดออก เชสเตอร์ที่หน้าตาซีดเซียว ก็รีบคุกเข่าลงตรงหน้าของหญิงสาวที่เขาเคยทำร้าย ที่ตอนนี้กำลังยืนอยู่ตรงประตูบ้านกับพ่อแม่ของเธอ

“ท ท่านชาย? ม มีอะไรให้พวกเรารับใช้เหรอครับ…?” พ่อของหญิงสาวถาม ในขณะที่ตัวสั่นด้วยความรู้สึกหวาดกลัว

“ผมมาขอร้อง ให้พวกคุณยกโทษให้ผม! ทั้ง ๆ ที่ผมรู้ตัวดีว่า ไม่มีทางที่ใดจะชดใช้สิ่งเลวร้ายที่ผมทำลงไปให้พวกคุณได้ ผมสัญญาว่า ผมจะทำทุกอย่างที่พวกคุณต้องการเพื่อเป็นการชดเชย! ผมยอมแลกด้วยชีวิตของผมหากทำได้!” เชสเตอร์ประกาศออกมา

“...ท ท่านไม่จำเป็นต้องทำอะไรแบบนั้นเลยค่ะ!” ลูกสาว หญิงที่เคยตกเป็นเหยื่อของเขาพูดเสียงหลง เธอยืนตัวสั่นและส่ายหัวไปมาด้วยความหวาดกลัวอยู่ข้างหลังพ่อแม่ของเธอ

“ได้โปรด ผมขอร้อง! ให้ผมทำอะไรสักอย่างเพื่อแสดงความจริงใจด้วยเถิด!” ท่านชายกราบกรานพวกเขา ในขณะที่ยังคุกเข่าอยู่บนพื้น

“อย่างที่เขาบอก พวกคุณจะให้เขาทำอะไรก็ได้ แม้จะบอกให้เขาฆ่าตัวตายต่อหน้า เขาก็จะยอมทำ! เอาสิ ลองพูดมาเลย…” เจอรัลด์ที่กำลังยืนอยู่ข้าง ๆ เขาพูดเสริมขึ้น ในขณะที่จ้องมองไปยังคนทั้งสาม

หลังจากนั้น เจอรัลด์และเชสเตอร์ก็ออกจากบ้านหลังนั้น เพื่อเดินทางไปหาอีกหกครอบครัวที่เหลือ เพื่อทำสิ่งเดียวกันกับพวกเขา

ท้ายที่สุดแล้ว เชสเตอร์ก็ลงไปนั่งคุกเข่าต่อหน้าแจสมิน ตอนที่พวกเขาเดินทางมาถึงคฤหาสน์ที่เจอรัลด์พักอยู่

พอเห็นท่านชาย แจสมินก็รีบไปหลบข้างหลังเจอรัลด์ ก่อนจะตะโกนออกมาว่า “ว ว๊าย! เขามาที่นี่แล้ว เจอรัลด์!”

“...ถึงแม้ว่า ผมจะยังไม่ได้ทำร้ายร่างกายคุณ คุณแจสมิน แต่ผมก็ได้ทำร้ายท่านเฟนเดอร์สัน และสมาชิกในครอบครัวของคุณ…ทั้งคู่เกือบจะต้องเสียชีวิตด้วยน้ำมือของผม ผมหวังว่าคุณจะให้อภัยผมสำหรับเรื่องนั้น…”