มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1224

เป้าหมายของพวกเขาในตอนนี้คือ หลอกล่อให้โจรคนนี้มุ่งหน้าไปทางถนนเซาท์ จากนั้นก็ต้อนให้จนมุม และจับกุมเขาให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

เมื่อคิดเช่นนั้นแล้ว เอเดนก็ขับรถมุ่งหน้าไปที่นั่น และไม่ถึงห้านาทีต่อมา พวกเขาก็เดินทางไปถึงที่ถนนเซาท์

เมื่อไปถึง เจอรัลด์เห็นเจ้าหน้าที่เพียงห้าคนที่กำลังรอจับผู้ร้ายอยู่ เอเดนไม่ได้ล้อเขาเล่น ตอนที่เขาเล่าให้ฟังว่ากำลังขาดแคลนบุคลากร

“สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง?” เอเดนถาม หลังจากที่เขาเดินไปถึงกลุ่มเจ้าหน้าที่ที่กำลังรออยู่

“ก็เหมือนที่แจ้งไปก่อนหน้านี้ พวกเรากำลังสะกดรอยตามเมเวอริค และเขาก็น่าจะเดินทางมาถึงที่นี่เร็ว ๆ นี้ เราจะพยายามหยุดเขาไม่ให้หนีไปไกลกว่านี้ให้ได้ ว่าแต่ว่าทำไมคุณมากันแค่สามคนเองล่ะ ไหนบอกว่าหาคนที่เก่งมาช่วยเพิ่มได้แล้ว?” หัวหน้าหญิงรูปร่างสูงใหญ่ของอีกทีมถามขึ้น

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ก้าวลงมาจากรถทันที เหตุผลที่เขาไม่ยอมลงมาตั้งแต่แรก ก็เพราะเขากำลังยุ่งอยู่กับการดูลาดเลา เพราะถ้าหากเขาต้องการจะจับผู้ร้ายสักคน เขาก็ต้องดูให้มั่นใจก่อนว่ามีเส้นทางไหนที่ผู้ร้ายอาจจะใช้หลบหนีได้บ้าง

ในขณะที่เจอรัลด์เป็นคนที่มีทักษะความสามารถ และความมั่นใจมากพอตัวอยู่แล้ว เขาก็ยังต้องเพิ่มความระมัดระวังเข้าไปอีก เนื่องจากเอเดนได้บอกกับเขาเอาไว้แล้วว่า ผู้ร้ายคนนี้เป็นคนที่ฉลาดหลักแหลม

ด้วยเหตุผลที่ว่าเขากำลังทำสิ่งนี้เพื่อช่วยเพื่อนรักของเขา เขาก็ต้องยิ่งเพิ่มความระมัดระวัง และความละเอียดอ่อนในทุกขั้นตอน เท่าที่เขาจะสามารถทำได้ และอีกเหตุผลที่เขาต้องทำแบบนี้ ก็เพราะรู้ดีแก่ใจว่า เขายังไม่สามารถใช้กำลังภายในได้นั่นเอง หากเขาทำเช่นนั้นได้ เขาก็คงจับโจรได้อย่างไร้กังวล ถึงแม้ว่าเขาจะวิ่งหนีไปได้อีกไกลหลายกิโลเมตรก็ตาม!

และด้วยความที่เขาได้ดูลาดเลาเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาจึงไม่ลังเลที่จะก้าวลงมาจากรถ

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เปิดเผยตัวตน ผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เอเดนก็พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงประหลาดใจว่า “… เจอรัลด์? นายมาทำอะไรที่นี่?”

เมื่อได้ยินชื่อที่เธอเอ่ย เด็กหนุ่มอีกคนจากทีมเดียวกันก็รีบวิ่งเข้ามาหา แววตาของเขาเผยให้เห็นความอิจฉาริษยา

“ฉันไม่ได้เจอกับเธอมานานมากเลยนะ เจอรัลด์ ฉันได้ยินเรื่องของเธอมาบ้าง ตอนที่กลับมาที่เมืองเมย์เบอร์รี่อีกครั้ง มีคนเล่าให้ฉันฟังว่าเธอแยกทางกับครอบครัว และหลังจากนั้นไม่นาน เธอก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย! ฉันรู้สึกแปลกใจมากที่ได้เจอกับเธอตัวเป็น ๆ แบบนี้!” เมอาพูดพร้อมกับมองเขาอย่างประหลาดใจ

อย่างไรก็ตาม เธอก็รีบกลับไปวางท่าใส่เจอรัลด์ตามเดิม ท้ายที่สุดแล้ว เธอเองด็ไม่ได้รู้สึกประหลาดใจอะไรกับการที่เจอรัลด์กลายเป็นคนรวยอีกต่อไปแล้ว เมื่อคิดได้เช่นนั้น เธอก็หันไปถามเจอรัลด์ด้วยท่าทีที่เหมือนตัวเองกำลังเหนือกว่า “แล้วตอนนี้นายกำลังทำงานอะไรอยู่เหรอ?”

“ฉันไม่ได้ทำงานอะไร ฉันแค่กลับมาที่นี่เพราะมีอะไรต้องทำ และฉันก็จะมาช่วยเอเดนด้วย!” เจอรัลด์ตอบพร้อมกับยิ้มแหย

“... ช่วยเหรอ?” เมอาและวอร์เรนพูดขึ้นพร้อมกันด้วยความแปลกใจ

เขาทั้งสองคนหันไปหาเอเดน ก่อนเมอาจะถามเขาว่า “เขา… เขาเป็นคนที่นายบอกว่าจะพามาช่วยเหรอ…?”