ภายในลอบบี้ของโรงแรม ทุกคนแต่งตัวกันอย่างมีระเบียบเรียบร้อยและเป็นทางการ ไม่เว้นแม้แต่พนักงานทั่วไป
พวกเขาได้มารวมตัวกันที่ชั้นล่างของโรงแรมเรียบร้อยแล้ว
ทุกคนรู้สึกตื่นเต้น เมื่อได้ยินข่าวว่าท่านประธานจะเดินทางมาเยี่ยมเยียนที่โรงแรมด้วยตัวของเขาเอง เรื่องแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนเลย
ผู้จัดการโรงแรม ฮาเซ็นก็ได้เปลี่ยนไปสวมชุดสูท เขายืนอยู่ด้านข้าง และเตรียมพร้อมที่จะต้อนรับขับสู้ท่านประธานอย่างเต็มที่
ครั้งนี้เขารู้สึกประหม่าเป็นอย่างมาก
“คุณป้าวาวเทอร์และคุณลุงแชดเวลส์ ผมรู้จักคุณลุงหลายคนที่อยู่ในลองธอร์น กรุ๊ป ในเมื่อพวกเขากำลังจะเดินทางมาที่นี่ ผมเลยอยากจะลงไปต้อนรับพวกเขาด้วยครับ ไม่เช่นนั้น ถ้าพวกเขามารู้ทีหลังว่าผมอยู่ที่นี่ แต่กลับไม่ยอมลงไปต้อนรับ ผมอาจจะถูกพวกเขาต่อว่าว่าไม่สนใจใยดีก็ได้นะครับ!”
ในห้องส่วนตัวเพรสตันกำลังวางแก้วไวน์ของเขาลง ก่อนจะพูดขึ้น ในขณะที่มองหน้าเกรซี่
“โอ้ แน่นอนสิจ๊ะ! เพรสตัน เธอคงจะรู้จักคนใหญ่คนโตหลายคนเลยสินะ ลองธอร์น กรุ๊ป เป็นบริษัทที่มีชื่อเสียงโด่งดัง ในเมื่อฝ่ายบริหารระดับสูงพากันเดินทางมาถึงที่นี่ การที่เธอลงไปต้อนรับพวกเขา มันก็เป็นเรื่องที่เหมาะสมอยู่แล้ว!”
“และอีกอย่าง ธุรกิจที่ใหญ่ที่สุดของตระกูลแชดเวลส์ก็คือ ธุรกิจในเครือร้านอาหารฟาสต์ฟู้ด ถึงแม้ว่ามันจะเทียบอะไรไม่ได้กับโรงแรมลองธอร์น อินเตอร์เนชั่นแนล แต่มันก็อยู่ในอุตสาหกรรมการจัดเลี้ยงเหมือนกัน ฉันอยากจะรู้ว่าเธอพอจะช่วยคุยเกี่ยวกับเราให้คุณซิลแลนฟังหน่อยจะได้ไหม? มันคงจะดีมากเลย ถ้าเธอพอจะช่วยเอานามบัตรของเราไปยื่นให้เขาด้วย!” เกรซี่ถามด้วยความรู้สึกเขินอาย
“เรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหาเลยครับ ป้าวาวเทอร์ ถึงแม้ว่าผมจะไม่ได้รู้จักกับท่านประธานเฮยส์ แวดเดอร์ จากลองธอร์น กรุ๊ป เป็นการส่วนตัว แต่ผมก็รู้จักคุณลุงซิลแลน!” เพรสตันพูด ในขณะยื่นมือของเขาออกมาข้างหน้า เพื่อที่จะอวดนาฬิกาข้อมือทองคำ
หลังจากนั้น เขาก็ยืนขึ้นและเดินตรงไปที่ประตู
ในขณะเดียวกัน รถคันเล็กและคันใหญ่หลายคันกำลังแล่นมาจอดตรงหน้าทางเข้าของโรงแรม
ผู้บริหารระดับสูงและเจ้าหน้าที่ฝ่ายบริหาร ไม่ว่าจะเป็นแผนกบุคคลหรือแผนกการเงิน ทุกคนที่ดำรงตำแหน่งผู้บริหารต่างพากันมาร่วมตัวอยู่ที่นี่
ทุกคนพยายามช่วยพยุงชายชราคนหนึ่งที่มีอายุราว ๆ เจ็ดสิบปี ร่างของเขาสั่นในขณะที่กำลังเดิน
“ท่านประธานแวดเดอร์!” คุณยานเดิ้ลพูดด้วยน้ำเสียงประหลาดใจ เขาแทบจะคุกเข่าลงตรงนั้นทันที
ท่านประธานแวดเดอร์ในขณะนั้น กำลังรีบหันไปสั่งเลขาส่วนตัวของเขาด้วยน้ำเสียงที่สั่นกลัว “เร็วเข้า! รีบพาฉันไปที่ห้องหกศูนย์สองเดี๋ยวนี้!”
ในขณะเดียวกันนั้น คุณซิลแลนที่มีสีหน้าซีดเผือด ก็กำลังพยายามช่วยพยุงท่านประธานขึ้นไปชั้นบน
ในตอนนั้นเองที่คุณยานเดิ้ลเริ่มรู้แล้วว่า พวกเขาไม่ได้มาที่เพื่อจะทำการตรวจสอบความเรียบร้อยของโรงแรม แต่พวกเขามาเพื่อจัดการกับเหตุการณ์บางอย่าง มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?
ห้องหกศูนย์สอง? นั่นห้องที่คุณชายเพรสตันอยู่ไม่ใช่หรอกเหรอ?
สมาชิกตระกูลแชดเวลส์ที่ทำท่าจะก้าวเข้าไปในลิฟท์ ก็เกือบจะเดินชนกับท่านประธานแวดเดอร์ในตอนนั้น
เฮยส์แทบไม่อยากจะเชื่อหูของตัวเอง เขาจึงรีบเดินทางออกจากโรงพยาบาลเพื่อมาที่นี่ในทันที
เพียงแวบเดียวที่มองเข้ามา เขาก็เห็นทันทีว่าคนที่นั่งอยู่ตรงท้ายโต๊ะไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นคุณคลอฟอร์ด!
เหตุผลเดียวที่ลองธอร์น กรุ๊ป ยังคงดำเนินธุรกิจอยู่ได้อย่างมั่นคงและก้าวหน้ามาหลายปี ก็เป็นเพราะคุณไลล์คอยให้การสนับสนุน และดูแลพวกเขาอยู่นั่นเอง
ถ้าหากพวกเขาทำให้คุณคลอฟอร์ดรู้สึกไม่พอใจในวันนี้ ลองธอร์น กรุ๊ป ก็คงจะล่มจมอย่างไม่ต้องสงสัย!
“ท่านประธานแวดเดอร์ ลูกน้องของคุณเป็นคนที่มีผลงานน่าประทับใจขนาดนั้นเลยเหรอ? ผมก็แค่พยายามจะทานสเต็กเนื้อวากิวของผม อยู่ดี ๆ เขาก็ไปเรียกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมาลากตัวผมออกจากโรงแรม!” เจอรัลด์พูดพร้อมกับยิ้มออกมาอย่างเหี้ยมเกรียม
“ผมทราบเรื่องนั้นแล้วครับ!” ท่านประธานร้องออกมา ก่อนพยายามจะยืนขึ้นด้วยความช่วยเหลือของเลขา
“ฮาเซ็น ยานเดิ้ล อยู่ที่ไหน?” ท่านประธานถาม ในขณะที่มองหน้าคุณซิลแลน
ฮาเซ็นยังคงยืนอยู่ตรงประตูทางเข้าของห้องส่วนตัว เขาได้มองเห็นเหตุการณ์อันน่าเหลือเชื่อ ที่ถูกเปิดเผยพร้อมกับเกรซี่และคนอื่น ๆ
ทันทีที่เขาได้ยินท่านประธานเรียกชื่อ เขาก็รีบวิ่งเข้าไปหาอย่างรวดเร็ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน
แต่งนิยายยังไงให้ดูโง่ได้ขนาดนี้...