มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1244

ทันใดนั้นเอง ประตูของวิลล่าก็เปิดออก บอดี้การ์ดสองคนลากตัวริต้าเข้ามาข้างใน

ริต้าพยายามดิ้นรนให้ตัวเองหลุดออกจากพันธนาการของพวกเขา ก่อนจะตะโกนออกมา “ปล่อยฉัน! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ!”

“ปล่อยเธอเดี๋ยวนี้เลย!” เจอรัลด์ตะโกน ในขณะที่เดินตรงมาหาพวกเขา

“... เจอรัลด์?” ทันทีที่เธอเห็นเขา ริต้าก็บ่นพึมพำด้วยความรู้สึกประหลาดใจ

หลังจากที่ลูกพี่ลูกน้องของเธอหายไป เธอก็ไม่เคยได้ยินข่าวคราวของเธอจากเจอรัลด์อีกเลย

หลังจากที่เธอหายตกใจ ริต้าก็คิดกับตัวเองว่า ‘หืม เจอรัลด์ คลอฟอร์ด… ทายาทผู้ร่ำรวยของตระกูลคลอฟอร์ด… ผู้มีเงินทองมากมายมหาศาล… เขาเป็นคนที่มีอำนาจขนาดนั้น ฉันยังนึกสงสัยว่าทำไมเขาถึงยังนึกถึงลูกพี่ลูกน้องของฉันอยู่อีก… บ้าจริง เขาไม่เคยติดต่อเรามาเลยด้วยซ้ำ ตั้งแต่เธอหายตัวไป… เขาคงจะไม่แคร์หรอกมั้ง ว่าลูกพี่ลูกน้องของเราจะเป็นจะตายอย่างไรในตอนนี้!’

ในตอนนั้น เจอรัลด์ได้ส่งแซคไปปลอบขวัญคนในตระกูลสมิทที่เหลือเท่านั้น ตามที่เจอรัลด์ได้สั่งเขาเอาไว้ แซคบอกกับพวกเขาว่า พวกเขามาหาแซคได้เสมอ หากต้องการความช่วยเหลือ ตระกูลคลอฟอร์ดเต็มใจที่จะช่วยเหลือตระกูลสมิทเสมอ ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม

ถึงกระนั้น ตระกูลสมิทก็ยังคิดว่าเจอรัลด์แค่ทำแบบนั้นไปตามมารยาท เพราะคุณคลอฟอร์ต้องการแสดงความเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับมิล่าเท่านั้นเอง

เพราะท้ายที่สุดแล้ว มิล่าก็หายไปแล้ว แล้วเจอรัลด์กับคนอื่น ๆ ในตระกูลสมิทจะยังมีความสัมพันธ์ต่อกันด้วยเหตุอันใดเล่า? พวกสมิทเองก็รู้ดีแกใจว่า พวกเขาไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องข้องแวะกับคนร่ำรวยพวกนี้อีกต่อไปแล้ว

เมื่อคิดเช่นนั้นแล้ว พวกเขาก็ปฏิเสธเงินสนับสนุนจากแซคโดยสิ้นเชิง

ความจริงแล้ว หากไม่ใช่เพราะเธอรู้ว่าพวกเขากำลังจะทำลายเมาน์เทนท็อปวิลล่าแล้วล่ะก็ เธอก็คงจะไม่เดินทางมาที่นี่เพื่อจะพบแซคแต่แรก เพราะสถานที่แห่งนี้ควรจะเป็นเรือนหอของมิล่าและเจอรัลด์

‘ถึงแม้เจอรัลด์จะรู้ถึงข้อนั้นดี… ฮึ่ม! ช่างไม่สนใจใยดีอะไรเลย!’ ริต้าคิดกับตัวเองด้วยความโมโห

แต่ถึงกระนั้น เจอรัลด์ก็ดูโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก หลังจากที่เธอไม่ได้เจอกับเขาถึงสองปี นอกจากนั้น เขายังดูแข็งแรงกำยำ และดูมีพลังของการเป็นผู้นำที่แข็งแกร่ง และน่ายำเกรงขึ้น

“แล้วไม่ได้เป็นแบบนั้นหรอกเหรอ?” ริต้าถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็หยิบถุงเครื่องหอมออกมา ริต้าถึงกับตกตะลึงเมื่อได้เห็นมัน

มันเป็นของขวัญทำมือที่มิล่ามอบให้เจอรัลด์ในตอนนั้น และเนื่องจากเธอเพิ่งเรียนรู้วิชาเย็บปักถักร้อยมาจากคุณแม่ของเธอ ผลงานชิ้นนี้จึงดูไม่ค่อยเรียบร้อยเท่าไรนัก อย่างไรก็ตาม ริต้าจำได้ขึ้นใจว่า มิล่าใช้เวลาทั้งวันทั้งคืนในการทำของขวัญชิ้นนี้ให้เสร็จ แม้แต่รูปเป็ดคู่แมนดาริน ที่ถูกปักอย่างบิดเบี้ยวก็ยังคงปรากฏให้เห็นบนนั้น

ริต้ายังจำได้ดีว่า เธอหัวเราะใส่มิล่าตอนที่เธอบอกว่าจะเอางานหัตถกรรมที่ไม่สมบูรณ์ชิ้นนี้ ไปมอบให้กับชายที่เธอรักสุดหัวใจ เธอมั่นใจว่าเจอรัลด์คงจะเลือกที่จะไม่สนใจงานหัตถกรรมที่ไร้ฝีมือ และรับมันเอาไว้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

แต่พอมารู้ว่า เขาเก็บมันติดตัวเอาไว้ตลอดเวลา จนถึงทุกวันนี้…

“ผมไม่เคยลืมรายละเอียดเล็ก ๆ น้อยที่ทำให้ผมมีความสุขในชีวิต เพราะฉะนั้น คุณมั่นใจได้เลยว่าผมไม่เคยลืมมิล่าด้วยเช่นกัน! ผมออกตามหาเธอตลอดระยะเวลาสองปีที่ผ่านมา และตราบใดที่ผมรู้ว่ายังไม่โอกาสที่จะหาเธอเจอ ผมจะตามไปจนสุดหล้าฟ้าเขียว เพื่อนำตัวเธอกลับมาให้ได้! ด้วยเหตุนี้แล้ว ผมหวังว่าคุณจะเชื่อที่ผมบอกว่า คุณเข้าใจผมผิดนะริต้า!”