มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1254

ในมือของพวกเขาคือของขวัญสิบแปดชิ้น ที่ทางพนักงานต้อนรับได้ป่าวประกาศเอาไว้แล้วก่อนหน้านั้น! ส่วนของขวัญที่แพงที่สุด ซึ่งก็คือวิลล่าราคาสี่สิบล้าน ได้ถูกนำมายื่นให้ผู้รับในรูปแบบของหนังสือสัญญา

“... ร เรื่องพวกนี้… มันเกิดขึ้นได้อย่างไร…?” จอร์เจียบ่นพึมพำกับตัวเองด้วยความรู้สึกตกตะลึง

“เราเอาของขวัญมาแล้วครับ คุณคลอฟอร์ด! นี่ครับ รายการของขวัญทั้งหมด!” บอดี้การ์ดคนหนึ่งพูด หลังจากที่เดินเข้ามาหาเจอรัลด์ และโค้งคำนับเขาอย่างนอบน้อม

“แล้วนายจะเอามาให้ฉันดูทำไม? นายควรจะเอาไปให้คุณยายดูมากกว่านะ!” เจอรัลด์พูด พร้อมกับหันไปส่งยิ้มให้เซเรนิตี้

“เมื่อวานนี้เป็นวันเกิดของคุณยาย แต่ผมไม่ได้ไปร่วมอวยพร วันนี้ผมก็เลยนำของขวัญมาให้ครับ”

ในขณะเดียวกัน ทุกคนในงานต่างทำตาโตด้วยความตกใจ พวกเขาสลับกันบ่นพึมพำ “… ค คุณคลอฟอร์ด…?”

ทุกคนได้ยินบอดี้การ์ดคนนั้นเรียกเจอรัลด์ว่าคุณคลอฟอร์ด รวมถึงยาน่าด้วย ด้วยความรู้สึกสับสน ยาน่าและทุกคนหันไปมองเจอรัลด์ด้วยความไม่เชื่อพร้อม ๆ กัน

‘... มัน… มันไม่มีทางจะเป็นเขาไปได้… เขาเป็นแค่ไอ้ขี้แพ้จน ๆ คนหนึ่ง จากอำเภอเล็ก ๆ ในเมืองเมย์เบอร์รี่! ของขวัญแค่ชิ้นเดียวจากรายการของขวัญเหล่านั้น ก็แพงและหรูหราเกินไปแล้วสำหรับเขา!’

“ฉัน… ฉันไม่ยอมเชื่อเรื่องพวกนี้หรอกนะ!” ยาน่าตะคอก ก่อนจะวิ่งไปดูว่าของขวัญที่บอดี้การ์ดพวกนั้นถือเข้ามาว่าเป็นของปลอมหรือไม่ โดยเฉพาะสัญญาของวิลล่าหรูหลังนั้น

อย่างไรก็ตาม พอเธอดูของทั้งหมดเสร็จแล้ว เธอก็รู้สึกเหมือนกำลังกลืนน้ำลายไม่ลงคอ

‘... ของทั้งหมด… เป็นของจริง… ไม่มีชิ้นไหนเป็นของปลอมเลย!’

จอร์เจียถึงกับวิ่งไปดูด้วยตาของตัวเอง ว่าของขวัญทั้งหมดเป็นของจริงหรือไม่ ด้วยความประหลาดใจ เธอพบว่าของทุกชิ้นเป็นของจริงอย่างแน่นอน

‘ร เรื่องทั้งหมด มันเป็นไปได้อย่างไร…?’

หลังจากที่เกิดเหตุการณ์ทั้งหมดขึ้น ก็ไม่มีใครหน้าไหนในงานเลี้ยง กล้าสงสัยเกี่ยวกับตัวตนที่แท้จริงของเจอรัลด์อีกเลย

ทันใดนั้นเอง จอร์เจียก็ดึงสติตัวเองกลับมาได้ เธอรีบวิ่งเข้าไปหาเจอรัลด์ ก่อนจะคุกเข่าลงต่อหน้าเขา และอ้อนวอน “ด ได้โปรดเถอะ คุณคลอฟอร์ด! ตระกูลเซียร์ตาไม่ถึง จนมองไม่ออกว่าคุณเป็นใคร มันเป็นความผิดของพวกเรา เราเองที่ปล่อยปะละเลย! ได้โปรด ได้โปรดยกโทษให้พวกเราด้วย! จัสติน! เธอกับคนอื่น ๆ ก็ต้องคุกเข่าลงเหมือนกัน!”

เมื่อรู้ว่าครอบครัวของเขา อาจจะมีชีวิตรอดอยู่ได้อีกไม่นาน หลังจากที่ทำให้คุณคลอฟอร์ดไม่พอใจ จัสตินจึงรีบคุกเข่า และกระตุกชุดกระโปรงของยาน่าเพื่อส่งสัญญาณให้เธอคุกเข่าเหมือนกัน

แต่ทุกคนต้องตกตะลึง เมื่อเห็นยาน่าหัวเราะออกมาราวกับคนเสียสติ!

“แกน่ะเหรอ? คุณคลอฟอร์ด? ฉันไม่ยอมเชื่อแกหรอก! ในเมื่อแกยอมรับกับฉันแล้วว่าแกคือเจอรัลด์ จากโรงเรียนประถมศึกษานั้น แกมันก็แค่ไอ้ขี้แพ้จนจนคนหนึ่งเท่านั้น! มันไม่มีทางเลย ที่แกจะกลายมาเป็นคุณคลอฟอร์ดผู้โด่งดัง แห่งเมืองเมย์เบอร์รี่ไปได้! ชายผู้ร่ำรวยอย่างไม่มีที่สิ้นสุด! หากแกเป็นเขาจริง ไหนลองอธิบายมาสิว่า ทำไมแกถึงมาไกลถึงตรงนี้ได้! ถ้าไม่อย่างนั้น ฉันก็ไม่มีวันที่จะเชื่อแกเด็ดขาด!” ยาน่าตะคอก พร้อมกับแสดงสีหน้าขยะแขยง

เจอรัลด์ยังคงจิบไวน์แดงในแก้ว ขณะที่บอดี้การ์ดของเขายื่นผ้าเช็ดปากสีขาวให้ หลังจากที่เขาเช็ดปากเสร็จแล้ว เจอรัลด์ก็หันไปจ้องหน้าหญิงสาวที่น่าเหลืออดคนนี้ ก่อนจะพูดว่า “ฉันไม่มีความจำเป็นอะไร ที่จะต้องมานั่งอธิบายเรื่องราวชิวิตที่แสนจะวิเศษณ์ของฉันให้เธอฟัง”