มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1268

"คุณคลอฟอร์ด! ในที่สุดคุณก็ฟี้นแล้ว!” เจซซึ่งนั่งอยู่ข้าง ๆ เขาตลอดเวลาตะโกนขึ้น เมื่อเห็นว่าบาดแผลของเขาถูกพันด้วยผ้าพันแผลเอาไว้ เจอรัลด์ก็รู้ทันทีว่าเจซ คือคนที่ช่วยรักษาอาการของเขา

“ผม… ขอบคุณนะครับ คุณหมอแมบบ์…” เจอรัลด์ตอบ ในขณะที่เอามือกุมแผลเอาไว้

เมื่อนึกขึ้นได้ว่าเขาเกือบจะถูกเทียร่า และชายทั้งแปดคนนั้นฆ่าตาย เจอรัลด์ก็หันไปมองพวกสมิท ก่อนจะถามว่า “ป้าเฮเลน… ลุงสมิท… พวกคุณคือคนที่ช่วยชีวิต และพาผมมาที่นี่เหรอครับ…?”

ขณะที่เขากำลังรอคำตอบ เจอรัลด์ก็นึกขึ้นได้ลาง ๆ ว่าตัวเองกำลังขอร้องจี้หยกให้ช่วยเขาในตอนนั้น นอกจากนี้ เขายังจำได้ว่ามีการระเบิดของพลังงานบางอย่างจากร่างกายของเขา ก่อนที่จะหมดสติไปในที่สุด และหลังจากนั้น เขาก็ไม่รู้ตัวอีกเลยว่า เกิดอะไรขึ้นบ้าง หลังจากที่เขาสลบไปแล้ว

“ถูกต้อง เจอรัลด์… เธอเกือบทำให้พวกเราตกใจตายก่อนหน้านี้ รู้ไหม? เธอระเบิดใส่พวกมันทั้งเก้าคนจนกระเด็นลอยออกไปในอากาศทุกทิศทุกทาง! เมื่อเราเห็นโอกาสที่จะหลบหนี เราจึงรีบเข้าไปพาตัวเธอกลับมากับเรา!” เฮเลนอธิบาย ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเธอยังคงหวาดกลัวเป็นอย่างมาก หลังจากได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้

ต่อจากนั้น เฮเลนยังอธิบายอีกว่า เทียร่าพาคนของเธอไปที่บ้านของพวกเขาหลังจากที่เจอรัลด์กลับออกไปได้ไม่นาน เนื่องจากเกวิน ริต้า และเฮเลนกำลังช่วยกันดูแลคุณหญิงสมิทอยู่ในขณะนั้น ทั้งสามคนจึงลงเอยด้วยการถูกลักพาตัวโดยเทียร่าและคนของเธอ!

และทั้งหมดนี้ จึงทำให้เทียร่าล่อเจอรัลด์มาติดกับดักของเธอได้

จากสิ่งที่เฮเลนบอกเขา เจอรัลด์จึงเดาได้ว่า เทียร่าคงจะหาเขาไม่พบในเมืองเมย์เบอร์รี่ แม้ว่าเธอจะใช้เวลาค้นหาหลายวันแล้วก็ตาม มิฉะนั้น เธอคงไม่ต้องทำเรื่องทั้งหมดนี้ขึ้นมาเพียงเพื่อจะหลอกล่อให้เขาปรากฏตัว

เมื่อเลิกคิดถึงเรื่องเทียร่าสักครู่หนึ่ง เจอรัลด์ก็เริ่มนึกถึงเรื่องของจี้หยก ดูเหมือนว่าจี้นั้นจะไม่ใช่แค่จี้ธรรมดา เหมือนที่เจอรัลด์คิดไว้ในตอนแรก ท้ายที่สุดแล้ว มันได้ช่วยชีวิตเอาเขาไว้ก่อนหน้านี้

ก่อนที่เขาจะคิดไปไกลมากกว่านั้น แซค ซึ่งอยู่ที่นั่นด้วยตลอดเวลา ก็พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเป็นกังวลว่า “ก่อนหน้านี้ คุณทำให้เรากลัวแทบตาย คุณคลอฟอร์ด! ตอนเราไปถึงที่นั่น และอุ้มร่างที่ไร้สติของคุณขึ้นมา ตัวคุณก็เปียกโชกไปด้วยเลือด!”

“ฉันเคยมีประสบการณ์เฉียดตายมาก่อนหน้านี้แล้ว นั่นคือเรื่องจริง… ว่าแต่ว่า ตอนนี้เรากำลังอยู่ที่ไหน” เจอรัลด์ถาม ทันใดนั้น เขาก็ตระหนักได้ว่าเขาอยู่ที่ไหนสักแห่งที่ไม่คุ้นเคย

“ตอนนี้เราอยู่ในวิลล่า ซึ่งอยู่กึ่งกลางทางขึ้นสู่เมาน์เทนท็อปครับ พอพูดถึงเรื่องนี้ ผมอยากจะบอกคุณว่า เราสามารถเจาะทะลุภูเขาได้แล้วนะครับ! และเราน่าจะพบสิ่งที่คุณกำลังตามหาในไม่ช้านี้ คุณคลอฟอร์ด!” แซครายงาน

"…เข้าใจแล้ว! มิน่าล่ะ!”

แน่นอนว่า เจอรัลด์กำลังพูดถึงปฏิกิริยาที่รุนแรงของจี้หยกที่เกิดขึ้นในเวลานั้น

แม้ว่าบอดี้การ์ดทุกคนจะมีกระบองไฟฟ้าอยู่ในมือ แต่ก็ไม่มีใครกล้าแม้แต่จะก้าวไปข้างหน้าเพื่อโจมตีเขา เห็นได้ชัดว่า นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้เห็นคนที่แข็งแกร่งและดูบ้าคลั่งเช่นนี้

เจอรัลด์รู้สึกอ่อนไหวเป็นอย่างยิ่ง เมื่อเห็นเพื่อนสนิทของเขายังมีชีวิตอยู่ และกลับมามีกำลังวังชาอีกครั้ง จากนั้นเจอรัลด์ก็ตะโกนออกมาว่า “เชสเตอร์…!”

เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคย ร่างกายของเชสเตอร์เริ่มสั่นเล็กน้อย ในขณะที่เขาเงยหน้าขึ้นเพื่อดูว่านั่นคือเจอรัลด์จริงหรือไม่ และเมื่อเห็นว่าเป็นเขาจริง ๆ เชสเตอร์ก็ร้องออกมาอย่างช้า ๆ “ค… คุณ… คลอฟอร์ด…!”

วิธีที่เขาพูดนั้น ชวนให้นึกถึงเด็กวัยหัดเดินที่ยังพูดไม่ชัด อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์สัมผัสได้ทันทีว่า เชสเตอร์มีสติสัมปชัญญะที่ปกติ จากการมองตาของเขาเพียงอย่างเดียว เขาไม่รู้จริง ๆ ว่าอะไรทำให้เชสเตอร์กลับมามีชีวิตชีวาได้อีกครั้ง

“ใช่ ฉันเอง เชสเตอร์!” เจอรัลด์ตอบ ในขณะที่มองตรงเข้าไปในดวงตาของน้องชาย

เชสเตอร์เคยเอาตัวเองเข้ารับการโจมตีที่รุนแรงในตอนนั้น เพื่อช่วยชีวิตพี่ชายของเขา และเจอรัลด์ก็รู้สึกผิดเสมอมาเกี่ยวกับเรื่องนั้น และไม่ว่าตอนนี้เชสเตอร์จะเป็นเช่นไร เจอรัลด์ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกดีใจที่เห็นเขายังมีชีวิตอยู่...