มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1283

“คุกเข่าต่อหน้าคุณหนูไซม์เดี๋ยวนี้! บางทีคุณหนูไซม์อาจจะยกโทษให้แก ถ้าเธอพอใจ!” บอดี้การ์ดพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“พี่ชาย อะไรที่ให้อภัยกันได้ก็ควรจะเลิกแล้วต่อกันเถอะนะครับ คุณไม่จำเป็นจะต้องทำถึงขนาดนี้หรอก เราไม่ได้ตั้งใจจะทำให้คุณขุ่นเคืองแต่อย่างใด!” เจอรัลด์กล่าว

หลังจากนั้น เขาก็เดินไปหยิบกระเป๋าที่บอดี้การ์ดเตะออกไป ก่อนจะเตรียมออกเดินทางอีกครั้ง

“ชิ! ฉันอนุญาตให้แกออกไปตอนไหนเหรอ?! ใครกันที่บอกว่าเขาไม่สนใจว่าฉันจะเป็นคุณหนูไซม์ หรือคุณหนูซอมม์? เดฟ ฉันอยากให้เธอหักฟันของเขาออกให้หมด!” ในตอนนี้ หญิงสาวเองก็ยืนขึ้นด้วยท่าทีที่เย็นชาเช่นกัน

เชสเตอร์ไม่พอใจและโมโหมาก แต่เขาก็ทำได้เพียงระงับความโกรธเอาไว้

เมื่อบอดี้การ์ดคนหนึ่งได้ยินคำพูดของคุณหนูไซม์ เขาก็เตะกระเป๋าที่เจอรัลด์หยิบขึ้นมาอีกครั้ง

“พวกแกกำลังรนหาที่ตายซะแล้ว!” บอดี้การ์ดทั้งสี่ตะโกนออกมาพร้อมกัน

ขณะที่พวกเขาพูด พวกเขาก็หยิบกระบองเหล็กออกมา ก่อนที่จะพยายามใช้พวกมันตีเจอรัลด์และเชสเตอร์

“หืม?”

แม้ว่าเจอรัลด์จะไม่ต้องการมีปัญหากับพวกเขา แต่คนจากตระกูลไซม์ก็เอาแต่วางอำนาจ และทำตัวหยิ่งผยองจนเกินไป

คนธรรมดาทั่วไปคงจะไม่สามารถรับไหว หากถูกกระบองเหล่านี้ฟาดเข้าที่ศีรษะ

การที่พวกเขาบังคับให้คนอื่นเช็กเอาต์ออกจากห้องโดยพละการ มันก็เป็นการกระทำที่แย่พออยู่แล้ว แต่ตอนนี้ พวกเขายังตั้งใจที่จะทุบตี และบังคับให้พวกเขาคุกเข่าต่อหน้าคุณหนูไซม์อีก

คงไม่มีใครทนได้กับเรื่องแบบนี้

"จัดการมัน!" เจอรัลด์พูดกับเชสเตอร์

สำหรับเชสเตอร์เอง เขาได้พยายามอดทนอดกลั้นมานานแล้ว

ดังนั้นเขาจึงยกแขนขึ้น ขณะที่บอดี้การ์ดทั้งสี่หวดกระบองเหล็กลงบนแขนของเขาโดยตรง

ตุ๊บ! ตุ๊บ! ตุ๊บ! ตุ๊บ!

กระบองเหล็กทั้งสี่อันหักครึ่งในทันทีทันใด

และกรามของบอดี้การ์ดทุกคนก็ขาดออกจากกัน

"อะไรน่ะ?!"

ทั้งสี่คนต่างตกตะลึง ในขณะที่พวกเขาตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้

แม้แต่คุณหนูไซม์ก็ต้องยืนขึ้นอีกครั้งด้วยความตกใจ และเห็นได้ชัดว่าเธอรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย

ฉากที่เกิดขึ้นต่อไปก็ยิ่งน่าสยดสยอง

เชสเตอร์คว้าร่างของบอดี้การ์ดเอาไว้ด้วยมือของเขาข้างละหนึ่งคน ราวกับว่าเขากำลังเล่นเกมไล่จับอย่างไรอย่างนั้น จากนั้น เขาก็จัดการทำร้ายบอดี้การ์ดแต่ละคนอย่างดุเดือด จนพวกเขายับเยินจนแทบจะจำไม่ได้

แม้ว่าพวกเขาจะไม่กล้ายั่วยุตระกูลไซม์ แต่พวกเขาก็ไม่สามารถยั่วยุชายสองคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขาได้เช่นกัน

ดังนั้นพวกเขาจึงจำเป็นจะต้องทำตามคำขอของเจอรัลด์เท่านั้น

หลังจากทำการเช็กอินเสร็จเรียบร้อยแล้ว เจอรัลด์และเชสเตอร์ก็ขึ้นไปที่ห้องของตัวเองอีกครั้ง

เมื่อเจอรัลด์นึกถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อสักครู่นี้ เขาก็ได้แต่ยิ้มออกมาอย่างขมขื่น

ท้ายที่สุดแล้ว ไม่มีตระกูลไหนที่ร่ำรวย หรือมีอิทธิพลในสายตาของเจอรัลด์

เมื่อมาถึงชั้นของห้องพัก ประตูลิฟต์ก็เปิดออก

บังเอิญมีคนกลุ่มหนึ่งกำลังจะลงลิฟต์

"พี่ชาย!"

ในบรรดาคนกลุ่มนี้ ชายหนุ่มคนหนึ่งตะโกนออกมาด้วยความประหลาดใจทันทีที่เขาเห็นเจอรัลด์

เจอรัลด์เงยหน้าขึ้นมอง และเขาก็มีท่าทีที่ประหลาดใจเล็กน้อยเช่นกัน

“เอเดน? ทำไมนายถึงมาอยู่ที่นี่?"

คนที่อยู่ตรงหน้าเขาไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก เอเดน