มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1293

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็หันไปมองที่โต๊ะตัวนั้นทันที เมื่อเห็นว่าสิ่งที่เชสเตอร์พูดเป็นความจริง เขาจึงเดินไปหยิบกระดาษโน้ตขึ้นมา ในนั้นมีข้อความหนึ่งแถวที่ระบุว่า 'ไปพบกันที่สะพานสกาย ในเมืองเคอร์ตันเวลาเที่ยงคืนของวันนี้!'

นอกเหนือจากข้อความที่ตรงประเด็นแล้ว ไม่มีการระบุรายละเอียดอื่น ๆ ในกระดาษแผ่นนั้นอีก ไม่มีแม้แต่ลายเซ็นระบุว่าใครเป็นผู้ส่งมันมา

“…ผู้ส่งอาจจะเป็นมาทิลด้าหรือไม่…? เนื่องจากเธอหาเราไม่เจอในตอนแรก... แต่ถึงแม้เธอจะเชิญให้เราไปพบได้สำเร็จจริง ๆ แต่ผมก็ไม่คิดว่าเธอจะเป็นคนทำเรื่องที่เสียเวลาแบบนี้” เชสเตอร์พยายามวิเคราะห์

เจอรัลด์ส่ายหัวแล้วตอบว่า “ฉันพอจะดูออกว่าเธอเป็นคนอย่างไร เธอน่าจะมองไปรอบ ๆ และค้นหาจนทั่วอย่างบ้าคลั่งจนกว่าเธอจะหาเราพบ การทิ้งโน้ตไว้ข้างหลังแบบนี้เป็นเรื่องละเอียดอ่อนเกินไปสำหรับคนอย่างเธอ!”

ถึงกระนั้น มันก็เป็นเหตุการณ์ที่แปลกประหลาดมากสำหรับพวกเขา ...

‘ฉันไม่รู้จักใครจากเมืองโบราณด้วยซ้ำ… แล้วใครกันที่ต้องการจะเชิญให้ฉันไปพบ…?’ เจอรัลด์คิดกับตัวเอง ไม่ว่าจะอย่างไร เจอรัลด์ก็ตัดสินใจแล้วว่า เขาจะต้องไปค้นหาคำตอบด้วยตัวเองให้ได้

“ฉันจะไปคนเดียว เชสเตอร์ ในระหว่างนี้นายควรจะรออยู่ที่นี่” เจอรัลด์กล่าว

“ได้ครับ!”

สะพานสกายตั้งอยู่ใกล้กับชานเมืองทางตอนใต้ของเมืองเคอร์ตัน และเป็นสะพานที่ใช้เชื่อมสองดินแดนที่ถูกแยกออกจากกันด้วยแม่น้ำสายใหญ่ เมื่อเจอรัลด์ไปถึง ก็เป็นเวลาประมาณครึ่งชั่วโมงก่อนเที่ยงคืน ทุกอย่างดูมืดมิด และน่ากลัวเล็กน้อย

เนื่องจากเจอรัลด์ยังไม่รู้ว่าใครเป็นคนเรียกเขาออกมา เขาจึงระแวดระวังเป็นพิเศษตลอดการเดินทางไปที่แม่น้ำ ในขณะที่เขาเดินผ่านคนสองสามคนระหว่างการเดินทาง แต่เขาก็ไม่เห็นใครที่มีลักษณะเหมือนจะเป็นคนที่เรียกเขาออกมาเลยสักคน

ทันใดนั้น เจอรัลด์ก็เห็นเรือไม้ลำหนึ่งซึ่งมีตะเกียงเล็ก ๆ อยู่ด้านข้าง กำลังพายเข้ามาหาเขา

ด้วยแสงจันทร์สลัว เจอรัลด์สามารถมองเห็นร่างที่สวมหมวกฟางยืนอยู่บนเรือ คนคนนั้นแต่งตัวบ่งบอกลักษณะว่าเป็นชาวบ้านที่น่าจะมาจากป่าลึก ไม่ว่าคน ๆ นั้นจะพายเรือด้วยความนิ่ง และรวดเร็วเพียงใด เจอรัลด์ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าเขาน่าจะเป็นคนที่ไม่ธรรมดา

ขณะที่เจอรัลด์ยังคงจ้องมองที่คน ๆ นั้น ใบหูของเขาก็เริ่มกระตุกอย่างแปลกประหลาด เขาเริ่มได้ยินเสียงเหล็กกระทบกันเป็นจังหวะจากทุกทิศทุกทางรอบตัวเขา

หลังจากนั้น เจอรัลด์ก็หลับตาลงชั่ววินาทีหนึ่ง… และเมื่อเขาลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง สายตาที่เย็นชาอยู่แล้วของเขากลับเยือกเย็นยิ่งขึ้น เมื่อกำลังภายในของเขาเริ่มแผ่กระจายไปทั่วร่างกายอย่างรวดเร็ว!

สิ่งต่อมาที่ทุกคนรู้คือ เจอรัลด์ได้อันตธานหายไปจากจุดที่เขายืนอยู่เมื่อสักครู่แล้ว และก่อนที่ใครจะทันได้พูดอะไร ก็มีเสียง ‘ตุ๊บ’ ดังขึ้นมา

เมื่อหันไปมองที่มาของเสียง ดวงตาของทุกคนก็เบิกกว้างทันที ขณะที่พวกเขามองดูร่างของหนึ่งในสหายของพวกเขาลอยห่างออกไปประมาณสิบหลา! เจอรัลด์เคลื่อนที่เร็วมากจนเหลือเชื่อ และภายในชั่วพริบตา เขาก็เตะเข้าที่หน้าอกของชายผู้ซึ่งกำลังลอยอยู่ในอากาศขณะนี้!

ขณะที่ชายคนที่เพิ่งถูกเตะกระอักเป็นเลือดออกมาจากอาการบาดเจ็บสาหัสภายใน สหายทั้งหมดที่เหลือก็กำลังอยู่ในอาการตกตะลึงจนทำอะไรไม่ถูก

พวกเขาไม่คาดคิดว่า เจอรัลด์จะโจมตีพวกเขาโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า ไม่ว่าในกรณีใด ตอนนี้พวกเขาก็ได้เห็นแล้วว่า ทักษะการต่อสู้ของเขาไม่ได้รับมือง่าย ๆ อย่างที่พวกเขาคาดไว้ในตอนแรก

“ก แก… แกกล้าดียังไง!” ชายคนหนึ่งคำราม ในขณะที่เขาเหวี่ยงโซ่เหล็กของเขาตรงไปที่คอของเจอรัลด์ทันที!