มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1298

จากน้ำเสียงของเธอที่ฟังดูจริงจังและน่ากลัว เจอรัลด์จึงสามารถบอกได้ว่าคำเตือนของยูเมะนั้นเป็นความจริง

“…ถึงอย่างนั้น เหตุใดราชาของกลุ่มประตูแห่งการพิพากษาถึงพยายามตามหาพวกกันเทอร์ล่ะ? เขาจะคาดคั้นกับพวกคุณว่าผมจะมาที่นี่จริงหรือเปล่า อย่างนั้นเหรอ?” เจอรัลด์ถามอย่างสงสัย

“นั่นก็อาจจะเป็นเหตุผลหนึ่ง แม้ว่าฉันจะไม่ค่อยแน่ใจนัก... แต่ฉันรู้ถึงจุดประสงค์อื่นของพวกเขา จากที่ฉันได้ยินมา ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังวางแผนที่จะมุ่งหน้าไปยังภูเขาโบราณในเมืองโบราณ! เผื่อคุณยังไม่รู้ มักจะมีเหตุการณ์ประหลาดเกิดขึ้นบนภูเขาลูกนั้นทุก ๆ สองสามปี!” ยูเมะอธิบาย

“เหตุการณ์ประหลาดอะไร…?” เจอรัลด์ถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น

“ฉันเองไม่แน่ใจเหมือนกัน” ยูเมะตอบพร้อมกับส่ายหัว

อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ก็เริ่มที่จะประสบความสำเร็จในการปะติดปะต่อชิ้นส่วนปริศนาต่าง ๆ เข้าด้วยกันมากขึ้นเรื่อย ๆ

จากสิ่งที่เจอรัลด์รู้ตอนนี้ มีกลุ่มผู้มีอำนาจสามกลุ่มกำลังตามล่าตัวเขา แม้ว่าเขาจะได้รับศีลจุ่มจากสวรรค์แล้ว แต่เขาก็รู้ตัวดีว่าเขายังไม่ปลอดภัยจากคนเหล่านั้นเต็มร้อยเปอร์เซ็นต์

ด้วยสภาวะร่างกายที่แข็งแกร่งในปัจจุบันของเขา เจอรัลด์ตระหนักดีว่ามันยังไม่เพียงพอที่จะใช้ต่อกรกับควีนน่าได้ และเธอก็ไม่ใช่ภัยคุกคามเพียงอย่างเดียวสำหรับเขาเช่นกัน อย่างไรก็ตาม เขายังมีพวกกันเทอร์คนอื่น ๆ กลุ่มประตูแห่งการพิพากษา โฮแกน และราชาของกลุ่มประตูแห่งการพิพากษาที่จะต้องจัดการอีกด้วย

ยิ่งเขาคิดถึงเรื่องเหล่านี้ เขาก็ยิ่งตระหนักได้ว่า สถานการณ์ในปัจจุบันของเขานั้นอยู่ในขั้นวิกฤตเพียงใด ท้ายที่สุด เหตุการณ์ทุกอย่างที่ผ่านมา มันได้แสดงให้เขาเห็นแล้วว่า เขาอาจจะถูกคนเหล่านั้นจับตัวได้ทุกเมื่อ

แม้ว่าตอนนี้ดวงตาของยูเมะจะแดงก่ำ และมีน้ำตาไหลพรากออกมา แต่สมาชิกกันเทอร์คนอื่น ๆ ก็พากันจ้องเธอตาเขม็ง หลังจากได้ยินสิ่งที่เธอพูด คุณหญิงกันเทอร์เองก็ดูจะโกรธเธอมากกว่าใคร

“นังหลานสาวสารเลว…! ฉันคิดไม่ผิดที่เป็นกังวลเกี่ยวกับเรื่องของแก! แกกำลังถูกเวทย์มนต์ครอบงำ รู้ตัวบ้างไหม?! ไม่มีตระกูลคลอฟอร์ดคนไหนเป็นคนดีสักคน โดยเฉพาะไอเจอรัลด์จอมมารยานั่น! มันแค่หลอกใช้แกให้ช่วยตามหาราชาแห่งพระราชวังมหาสมุทรเท่านั้นแหละ! ไม่คิดเลยว่าแกจะแอบไปเล่าเรื่องราวทุกอย่างให้มันฟังลับหลังฉัน! แกมันเป็นตัวอย่างของคนที่เนรคุณคนอย่างแท้จริง! ฉันขอบอกแกเอาไว้ตรงนี้เลยนะว่า แกเป็นตัวการที่ทำให้สมาชิกฝีมือดีในตระกูลของเราทั้งเจ็ดคนต้องเสียชีวิต! ถ้าฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะจัดการมันด้วยเกมที่มันวางไว้เองให้ได้ แกคงหนีไม่พ้นการลงโทษของตระกูลเราไปได้อย่างแน่นอน!” หญิงชราทำหน้าบึ้งตึง มุมปากของเธอกระตุกอย่างแรงด้วยความโกรธ

แม้ว่าตอนนี้ยูเมะจะรู้แล้วว่าคุณหญิงกันเทอร์ได้ทราบเรื่องการตายของคนทั้งเจ็ดแล้ว แต่สิ่งที่คุณย่าทวดของเธอพูด ก็ทำให้เธอสั่นสะท้านไปถึงกระดูกสันหลัง จากนั้นเธอก็ถามว่า “…จัดการเขาด้วยเกมที่เขาวางไว้เอง…? คุณย่าทวดหมายความว่าอย่างไรคะ”

"ฮึ! ในเมื่อเจอรัลด์มาอยู่ที่เมืองเคอร์ตันแล้ว เธอคิดจริง ๆ เหรอว่า คุณหญิงกันเทอร์จะยอมปล่อยเขาไปง่าย ๆ แบบนั้น”