มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1311

ผู้นำแห่งคิงวัลเลย์มีชื่อว่า รูเพิร์ท เยทแมน

แม้ว่าชื่อนั้นจะฟังดูไม่โดดเด่นในหมู่คนทั่วไป แต่ก็เป็นที่รู้จักกันดีในแวดวงของผู้ที่มีอิทธิพลระดับโลก ซึ่งเห็นได้ชัดตั้งแต่ตอนที่เจอรัลด์เดินทางมาถึงที่นี่ ในขณะที่เขากำลังเดินตามไมลส์ไป เขาสังเกตเห็นป้ายต่าง ๆ มากมายติดแสดงไว้รอบ ๆ หุบเขา และป้ายเหล่านั้นก็คือภาพคนดังจากทั่วทุกมุมโลกนั่นเอง

เจอรัลด์พอจะเดาได้ว่า บุคคลที่อยู่ในภาพเหล่านั้นน่าจะเป็นคนที่เคยมาที่นี่เพื่อขอยา

ในขณะที่พวกเขาเดินต่อไป ไมลส์ยังอธิบายเพิ่มเติมอีกว่า ชายคนนั้นได้มารู้จักกับผู้นำของหุบเขาแห่งนี้ได้อย่างไร อย่างที่ไมลส์ได้กล่าวไว้แล้วก่อนหน้านี้ ครั้งหนึ่งเขาเคยเป็นคนขับรถส่วนตัวของผู้นำของหุบเขาแห่งนี้ และในตอนนั้น ทั้งคู่ก็มักจะออกเดินทางด้วยกันอยู่บ่อยครั้ง

อย่างไรก็ตาม วันหนึ่งทั้งคู่เจอศัตรูที่ตั้งใจจะฆ่าพวกเขาให้ได้! สิ่งต่าง ๆ เลวร้ายจนไมลส์ถึงกับต้องแบกเจ้านายของตัวเองไว้บนหลัง ขณะที่พวกเขาหนีเอาชีวิตรอด!

โชคยังดีที่ในที่สุดพวกเขาก็ได้พบกับชายคนนั้น ในขณะที่พวกเขายังคงพยายามจะหนีให้พ้นจากผู้ที่กำลังไล่ล่า ชายคนนั้นกำลังเดินทางกลับบ้าน และเห็นว่าพวกเขากำลังมีปัญหา เขาจึงพาคนทั้งสองกลับไปกับเขาด้วย

ด้วยเหตุนี้ ทั้งคู่จึงสามารถหลบหนีการไล่ล่าได้ในที่สุด หลังจากที่วิ่งหนีอย่างเหนื่อยล้ามาหลายวัน

เพื่อเป็นการแสดงความขอบคุณ รูเพิร์ทได้บอกกับชายคนนั้นว่า หากเขามีอะไรให้ช่วยเหลือในอนาคต เขาจะพยายามช่วยชายคนนั้นอย่างแน่นอน

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็คิดว่ารูเพิร์ทคงจะสันนิษฐานว่าชายผู้นั้นน่าจะเป็นแค่ชาวนาธรรมดา ๆ เท่านั้น ในทางกลับกัน นั่นอาจจะทำให้เขาคิดว่า ท้ายที่สุดแล้ว สิ่งใดก็ตามที่ชายผู้นั้นร้องขอ ก็ไม่น่าจะเป็นเรื่องที่ยากเย็นอะไรสำหรับเขานัก

แม้ว่าผู้ไล่ล่าจะปล่อยให้ทั้งคู่หลุดมือไปได้อย่างง่ายดาย แต่เจอรัลด์คิดว่าชายคนนั้นน่าจะจัดการกับพวกเขาเรียบร้อยแล้ว ก่อนที่จะมาพบกับคนทั้งคู่

ทั้งหมดนี้ดูเหมือนจะเป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างชายคนนั้นและรูเพิร์ท

จากสิ่งที่เจอรัลด์เห็น ไมลส์ดูเหมือนจะไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร ท้ายที่สุดแล้ว เขาเป็นคนที่ค่อนข้างจะดูจริงจังกับการชดใช้หนี้บุญคุณ

ขณะที่พวกเขาเดินต่อไป ไมลส์หันมามองเจอรัลด์ด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะถามว่า “ว่าแต่ว่า คุณชื่ออะไรเหรอครับ?”

“เรียกผมว่าคลอฟอร์ดก็ได้” เจอรัลด์ตอบ โดยคิดว่าชื่อจริงของเขาอาจจะเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนที่จะเอ่ยถึง โดยเฉพาะในบริเวณนี้

ในขณะเดียวกัน เจอรัลด์ก็มีอิสระที่ทำอะไรก็ได้ในคิงวัลเลย์

ตอนที่ไมลส์พาเขาไปที่ศาลาก่อนหน้านี้ เจอรัลด์ได้สังเกตเห็นวิธีการปรุงยาหลากหลายวิธีที่สลักไว้บนหน้าผาเตี้ย ที่ล้อมรอบบริเวณศาลาแห่งนั้น เมื่อจำได้ว่ามีวิธีการปรุงยาเม็ดแบบลับ ๆ สองสามวิธีฝังอยู่ในความทรงจำของเขา เขาก็ตระหนักได้ว่า ก่อนหน้านี้เขาเคยกระตือรือร้นที่จะเรียนรู้กระบวนการปรุงยาในระดับที่ลึกกว่านั้น แต่เขาก็ไม่สามารถหาเวลาที่จะทำแบบนั้นได้เลย

เนื่องจากตอนนี้เขามีเวลาว่างมากพอ เจอรัลด์จึงตัดสินใจที่จะออกไปเดินเล่น และสำรวจดูรอบ ๆ บริเวณ

เมื่อมาถึงหน้าผาเตี้ยอีกครั้ง เจอรัลด์ก็เห็นว่าวิธีการปรุงยาเม็ดแบบลับ ๆ ในหุบเขาคิงวัลเลย์ส่วนใหญ่จะเน้นเรื่องการสกัดสมุนไพร โดยใช้แรงงานคนเป็นหลัก ซึ่งวิธีการสกัดแบบนั้นดูยากลำบาก และซับซ้อนเป็นอย่างมาก

มันช่างแตกต่างจากความรู้ในการปรุงยาที่ฝังอยู่ในความทรงจำของเขาเหลือเกิน

เพื่อแสดงให้เห็นว่าความทรงจำของเขา และวิธีการที่สลักไว้บนหน้าผาแตกต่างกันอย่างไร ในขณะที่วิธีการบนหน้าผาระบุว่าสมุนไพรจำเป็นต้องผ่านกระบวนการสกัด ก่อนจะทำให้บริสุทธิ์ด้วยยาพิเศษ เพื่อจะให้ได้ส่วนผสมที่ถูกต้อง แต่ความทรงจำที่ฝังไว้ในหัวของเขากลับบอกเขาเพียงว่า เขาสามารถกระตุ้นกำลังภายในของเขา เพื่อนำมาช่วยในกระบวนการสกัดและทำให้สมุนไพรบริสุทธิ์ได้