มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1365

“...อะไรนะ? เธอหายไปเหรอ...?” ควีนน่าแผดเสียงด้วยความโกรธ

“ดะ ได้โปรดไว้ชีวิตฉันด้วยเจ้านาย...! ก่อนหน้านี้เธอยังอยู่ในห้องของเธอจริง ๆ! ทั้ง ๆ ที่ฉันยังได้ยินเธอคุยกับใครสักคนอยู่ ฉันเลยไม่ได้สนใจมากนัก เพราะฉันคิดแค่ว่าเธอคุยกับแฮตตี้อยู่! แต่เมื่อฉันเข้าไปดูเธออีกครั้ง เธอก็หายไปแล้ว ส่วนแฮตตี้ก็ไม่รู้สึกตัวแล้ว!”

หลังจากนั้นควีนน่าจึงหลับตาลงเพื่อตั้งสมาธิกับสิ่งที่อยู่รอบตัวเธอ

หลังจากนั้นไม่นานนัก เธอจึงลืมตาขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะเอ่ยพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา “...เท่าที่พอจะบอกได้ ต้องมีคนช่วยเธอ ฉันเชื่อว่าพวกเขาคงยังหนีไปได้ไม่ไกล ดังนั้นรีบรวมพลออกตามหาพวกเขาให้ทั่ว!”

ทุกคนตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว แล้วรีบปฏิบัติตาม ด้วยการวิ่งออกไปตามคำสั่งของจัสมิน

ในเวลาเดียวกันนั้นเอง จัสมินที่รู้สึกหวาดกลัวอยู่บ้างพบว่าตัวเองอยู่ที่แม่น้ำสายใหญ่ ขณะที่เธอพยายามดิ้นรนต่อสู้ให้หลุดพ้นจากชายวัยกลางคนที่ลักพาตัวเธอมาตามอำเภอใจ

คนแปลกหน้าปรากฏตัวขึ้นภายในห้องของเธอเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อน โดยไม่พูดอะไรสักคำ เขาทำให้แฮตตี้หมดสติได้อย่างง่ายดาย ก่อนจะพาเธอมาที่นี่ด้วยความเร็วสูงอย่างไม่น่าเชื่อ! ความจริงแล้ว เขาเร็วมากซะจนตลอดการเดินทางมายังริมแม่น้ำ จัสมินรู้สึกราวกับตัวเองกำลังบินอยู่!

นอกจากเจอรัลด์กับควีนน่าแล้ว จัสมินไม่เคยเห็นใครมีความสามารถแบบนี้มาก่อน และนั่นคือสิ่งที่ทำให้จัสมินกลัวมากที่สุด การที่เขาพาเธอมาที่แม่น้ำสายใหญ่ที่ห้อมล้อมไปด้วยต้นไม้สูง ยิ่งทำให้เธอหวาดกลัวมากขึ้นเท่านั้น

“ได้โปรด ปล่อยฉันไปเถอะ... คุณเป็นใคร...?”

“จำเป็นต้องถามด้วยเหรอ? ฉันเป็นคนช่วยเธอไง!” ชายวัยกลางคนตอบพลางยิ้มจาง ๆ

“...คุณรู้จักเจอรัลด์ไหม? เขาเป็นคนบอกให้คุณมาช่วยฉันเหรอ?!” จัสมินถาม เพราะไม่รู้ว่าจะมีใครอีกที่รู้จักกับคนแปลกหน้าผู้นี้นอกจากเจอรัลด์

“...ก็ทำนองนั้น ถึงเขาจะไม่ได้บอกให้ฉันมาช่วยเธอ แต่ฉันก็ยังทำ!” ชายหลังค่อมกล่าว เขาแบกกระเป๋าใบใหญ่แปลก ๆ เอาไว้บนหลังตลอดเวลา ขณะที่เขาฝืนยิ้มออกมาเล็กน้อย

สายตาของเขายามที่เขาจ้องมองเธอดูอ่อนโยนเป็นพิเศษ และใครก็ตามที่ได้เห็นก็พร้อมที่จะเป็นมิตรกับเขามากขึ้น

“เธอช่างคล้ายกับคุณป้าของฉันจริง ๆ จัสมิน! เหมือนราวกับฝาแฝด! ความจริงแล้ว ลืมไปเถอะ เธอคล้ายกับคูเอต้ามาก!” ชายคนนั้นตอบพร้อมกับหัวเราะออกมา

“...คุณ... คุณรู้จักชื่อฉันได้ยังไงคะ...? ความจริงแล้ว เดี๋ยวนะ คุณรู้ด้วยเหรอคะว่าคุณป้ากับญาติของฉันเป็นใคร? คุณ... คุณเป็นใครกันแน่...?” จัสมินถามด้วยความสับสน

“แน่นอนว่าฉันรู้ว่าเธอเป็นใคร! โถ่เว้ย! มันคงไม่ใช่เรื่องยากสำหรับฉันที่จะบอกว่า ฉันรู้จักเฟนเดอร์สันดีกว่าเธอ!” ชายผู้นั้นฝืนยิ้มออกมา ก่อนจะหยิบรูปถ่ายที่ซ่อนอยู่ในแขนเสื้อออกมา... เป็นรูปถ่ายของคูเอต้า

ในฐานะผู้หญิงที่ชาญฉลาด จัสมินตกใจ เมื่อพบว่าตัวเองกำลังจ้องมองดวงตาของชายวัยกลางคนอย่างระมัดระวัง ในที่สุดเธอก็นึกออก

ไม่แปลกใจเลยที่เขาให้ความรู้สึกคุ้นเคย... ดวงตาของเขาไม่เพียงคล้ายกับเจอรัลด์เท่านั้น ทว่ารูปหน้าของเขาก็คล้ายกันอีกด้วย!