มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1379

“…เจอรัลด์?” ยูเมะถาม ในขณะที่มองเจอรัลด์ด้วยดวงตาเบิกกว้าง

เจอรัลด์พยักหน้าตอบ จากนั้นเขาก็พูดว่า “ถึงแม้ไซล่าจะเคยพูดถึงวิญญาณบรรพกาลอันทรงพลังให้ฉันฟังมาบ้างแล้ว แต่เธอไม่ได้อธิบายรายละเอียดอะไรมากนัก ด้วยเหตุนี้ ฉันจึงรู้เรื่องนี้น้อยมาก ว่าแต่ว่ามันคืออะไรกันแน่…? จากที่ฉันเดาได้ ดูเหมือนว่าแกกำลังพูดถึงความลับที่ซ่อนอยู่ในตัวฉัน… พวกประตูมิติแห่งการพิพากษาก็มาที่นี่เพราะความลับนี้เหมือนกันเหรอ…?”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ดวงตาของชายชราก็เปล่งประกายขึ้นทันที ในขณะที่เขาตะโกนว่า “แกคือเจอรัลด์จริง ๆ ด้วย!”

ในขณะที่เขารู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง ที่ในที่สุดเจอรัลด์ก็ได้มายืนอยู่ตรงหน้าเขาแล้วในตอนนี้ แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็รู้สึกเศร้าใจเมื่อได้รู้ว่าศักยภาพและความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขานั้น ดูน่ากลัวเกินกว่าที่เขาจะรับมือไหว

ชายชรายังทราบดีว่า ความประมาทเลินเล่อเพียงเล็กน้อยของเขาก็อาจจะทำให้เจอรัลด์โกรธ และอาจจะส่งผลให้เขาทำลายคฤหาสน์กันเทอร์ หรือแม้แต่สมาชิกคนอื่น ๆ จนราบคาบ แม้ว่าพวกเขาจะระมัดระวังตัวมาตลอดก็ตาม!

ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าเขาเองจะเป็นคนที่ช่วยเจอรัลด์ปลดล็อกขั้นแรกของการปลดปล่อยวิญญาณบรรพกาลอันทรงพลังออกมา...

ไม่คิดเลยว่าแค่การปลดปล่อยพลังขั้นแรกก็ทำให้เขาดูน่าเกรงกลัวถึงขนาดนี้แล้ว! ให้ตายเถอะ เจอรัลด์ยังไม่ได้รับพลังจากการปลดปล่อยในขั้นแรกอย่างเต็มที่ด้วยซ้ำไป! หากวันหนึ่งเขาปลดล็อกระดับวิญญาณบรรพกาลอันทรงพลังได้หมดทั้งเก้าขั้นแล้วล่ะก็ เขาคงจะสามารถทำลายโลกทั้งใบได้เพียงปลายนิ้ว! ช่างน่ากลัวจริง…!

“แกยังไม่ตอบคำถามของฉันเลยนะ วิญญาณบรรพกาลอันทรงพลังคืออะไรกันแน่?” เจอรัลด์ถาม

“… มันคือศักยภาพที่มีอยู่ในตัวของแก… ทุกครั้งที่พลังของมันถูกปลดปล่อยออกมา มันจะเพิ่มศักยภาพของอาณาจักรทั้งสาม… และศักยภาพดังกล่าวก็เพียงพอที่จะทำให้ใครก็ตามที่ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้บ้าคลั่งได้เลยทีเดียว!” ชายชราอธิบาย

“ศักยภาพ…นี้…มันอยู่ในร่างกายของฉันเหรอ?” เจอรัลด์ถาม โดยไม่ได้สังเกตว่าชายชรากำลังแอบขยับมือของเขาอย่างช้า ๆ เพื่อรวบรวมพลังลมปราณที่สำคัญ

“ถูกต้องแล้ว ไหนแกลองบอกฉันหน่อยสิ แกรู้ไหมว่าแกเป็นใคร?” ชายชราถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ก่อนจะกลืนน้ำลายลงคอ

"ฉันเป็นใคร?" เจอรัลด์ถาม

พอเจอรัลด์พูดจบประโยค ชายชราก็เงยหน้าขึ้น ก่อนที่จะโจมตีเจอรัลด์อีกครั้งด้วยพละกำลังทั้งหมดที่เหลืออยู่ของเขา!

เนื่องจากผลลัพธ์ที่เลวร้ายที่สุดที่เป็นไปได้สำหรับเขาได้กลายมาเป็นความจริงแล้วในตอนนี้ เขาจึงรู้ว่าเขาไม่สามารถปล่อยให้พลังของเจอรัลด์พัฒนาต่อไปได้อีก ถ้าเขาทำอย่างนั้น ช่วงเวลานับพันปีที่เขาเตรียมการมาทั้งหมดนี้ก็จะสูญเปล่า!

"ระวัง!" เจอรัลด์ตะโกน ขณะที่เขาชี้นิ้วไปที่ยูเมะก่อนจะผนึกจุดสำคัญที่อยู่ระหว่างคิ้วของเธอ ยูเมะหมดสติทันที เนื่องจากเธอไม่สามารถต้านทานพลังของเจอรัลด์ได้

เจอรัลด์ได้เรียนรู้บางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับร่างกายที่ปรับเปลี่ยนวิญญาณได้จากลีโอ และเขารู้ว่าต้องทำอะไรเพื่อป้องกันไม่ให้วิญญาณเข้าสิงสู่ในร่างกายของผู้อื่นตามคำสอนของลีโอ ไม่ว่าชายชราจะแข็งแกร่งเพียงใด เขาก็ทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว เนื่องจากเจอรัลด์ได้ปิดผนึกจุดป้องกันวิญญาณบนตัวยูเมะได้แล้ว

“ฉันจะบอกว่าตอนนี้แกไม่มีสิทธิ์ที่จะเรียกตัวเองว่าบรรพบุรุษของตระกูลกันเทอร์อีกต่อไปแล้ว ในสายตาของฉันตอนนี้ แกเป็นเพียงปีศาจเฒ่าที่มีอายุพันปี! ด้วยเหตุนี้ ฉันจึงเชื่อว่ามันถึงเวลาแล้วที่แกจะถูกต้องทำลาย!” เจอรัลด์กล่าว

“ม ไม่…! ได้โปรด อย่าทำลายฉันเลย…! เดี๋ยวก่อน!"

ความจริงแล้ว เจอรัลด์ไม่ควรรับฟังคำขอร้องของชายชรา เขาทราบดีว่าชายชราไม่ได้เกรงกลัวพลังลมปราณ หรือพละกำลังที่แข็งแกร่งของเขามากนัก ไม่ ชายชรารู้สึกหวาดกลัวอย่างมากเมื่อนึกถึงจิตวิญญาณของเขา ท้ายที่สุดแล้ว จิตวิญญาณของเจอรัลด์นั้นแข็งแกร่งกว่าหลายเท่าเมื่อเทียบกับชายชรา ให้ตายเถอะ จิตวิญญาณของเขานั้นมีพลังมากพอที่จะสามารถทำให้ชายชราตายได้ในพริบตาเดียวเท่านั้น

ด้วยเหตุนี้ เจอรัลด์จึงปลดปล่อยพลังมหาศาลจากออกมาจากวิญญาณของเขา! เขาเล็งมันไปที่ชายชรา แล้วตะโกนอย่างเย็นชาว่า “ไปลงนรกซะ!”