มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1390

“นี่คือคุณคลอฟอร์ด คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด!” ไทล่ากล่าวด้วยความเคารพ ในขณะที่เขาแนะนำเจอรัลด์

"คุณคลอฟอร์ดเดินทางมาที่นี่ในวันนี้เพื่อตามหาอาจารย์สองสามคนที่ประธานแซนด์ทอสเชิญมาที่นี่เมื่อไม่กี่วันก่อน พวกเขาทั้งหมดเป็นเพื่อนของคุณคลอฟอร์ด ในขณะเดียวกัน คุณคลอฟอร์ดก็อยากจะเห็นและต้องการที่จะตรวจสอบปาฏิหาริย์ที่พวกเราค้นพบด้วย!”

ในเวลานี้ ไทล่าพยายามปฏิบัติตัวเหมือนลูกกตัญญูต่อหน้าเจอรัลด์ เขาไม่กล้าแม้แต่จะหายใจเข้าลึกด้วยความรู้สึกหวาดกลัวที่อยู่ภายใน

ในขณะเดียวกัน เวสสันเองก็เพิ่งจะได้รับข้อมูลและเบาะแสที่สำคัญบางอย่าง

เขาเพิ่งรู้ตอนนี้เองว่าคนที่อยู่ในถ้ำที่กำลังจะถูกเขาวางยานั้น แท้จริงแล้วเป็นเพื่อนของชายหนุ่มคนนี้

และสิ่งนี้ก็ทำให้เขารู้สึกหวาดกลัวและวิตกกังวลขึ้นมาเล็กน้อย

"โอ้! งั้นก็คงจะไม่ใช่เรื่องยากอะไรที่เราจะพูดคุยกันเกี่ยวกับเรื่องนี้! กลายเป็นว่าคุณเป็นเพื่อนของอาจารย์เหล่านั้นนี่เอง!” เวสสันพูดพร้อมกับส่งยิ้ม เขายื่นมือออกไปเพื่อที่จะขอจับมือกับเจอรัลด์

“หยุดพูดจาไร้สาระ และพาฉันไปหาพวกเขาเดี๋ยวนี้!”

เจอรัลด์ใช้สายตาอันเฉียบคมของเขากวาดไปทั่วห้องอย่างรวดเร็ว จากนั้นเขาก็เหลือบมองเวสสันอย่างเย็นชา

ก่อนที่เขาจะพูดประโยคนั้นด้วยท่าทีที่เฉยเมย

“ไอ้คนหยิ่งยโส!”

สโลนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกโกรธเมื่อเห็นท่าทางที่เย่อหยิ่งและวางอำนาจของเจอรัลด์

“สโลน! อย่าหยาบคาย!”

อย่างไรก็ตาม เวสสันรีบห้ามเขาเอาไว้ก่อนที่จะพูดว่า “เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้น ในเมื่อคุณตั้งใจแน่วแน่ และต้องการที่จะตรวจสอบปาฏิหาริย์ในถ้ำแห่งนั้น ผมก็จะให้คนของผมนำทางคุณไป!”

เวสสันทำทีเห็นด้วยกับคำขอของเจอรัลด์ แต่ในความเป็นจริงแล้ว เขารู้สึกคับแค้นใจต่อเจอรัลด์เป็นอย่างมาก

หลังจากนั้น เขาก็สั่งการให้ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขารีบนำเจอรัลด์ไปที่ถ้ำ

ไม่นานหลังจากที่เจอรัลด์ออกไปแล้ว สโลนก็ทุบโต๊ะด้วยความโกรธ ขณะที่เขาพูดว่า “พ่อ! ทำไมพ่อถึงห้ามผมไว้ แทนที่จะปล่อยให้ผมจัดการกับไอ้เด็กจอมโอหังนั่น!”

เวสสันดีใจเป็นอย่างมาก และเขารีบหยิบชาโสมร้อน ๆ ขึ้นมาเพื่อเตรียมที่จะเสิร์ฟมันให้พวกเขาแทนไวน์ก่อนหน้านี้

ชายชรายกมือขึ้นเพื่อปฏิเสธ ในขณะที่เขาพูดว่า “ไม่เป็นไร เรากำลังจะกลับแล้ว คุณวางแก้วน้ำชาไว้ตรงนี้แหละ เพราะยังไงน้ำชาในแก้วก็จะไม่เย็นอย่างแน่นอน!”

จากนั้นชายชราก็หัวเราะอย่างมีเลศนัย

ฟิ้ว!

หลังจากนั้นร่างของพวกเขาก็หายไปภายในพริบตา

ในขณะนี้ เหลือเพียงชายหนุ่มที่นั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟา เขาเป็นอาจารย์ที่มีอายุน้อยที่สุดในบรรดาอสูรกายทั้งเจ็ดแห่งภูเขาหิมะ

"คุณอีวอน ทำไมคุณไม่ไปกับพวกเขาล่ะครับ?” สโลนถามด้วยความสงสัย

“เพราะแค่พวกเขาทั้งหกคนก็เพียงพอแล้วที่จะทำภารกิจให้สำเร็จ สำหรับผมแล้ว เหตุผลที่ผมยังอยู่ที่นี่ก็เพราะว่าผมได้รับมอบหมายให้คอยเฝ้าดูประธานแซนด์ทอสไม่ให้คลาดสายตา เพื่อที่เราจะได้มั่นใจว่าเราจะได้รับผลประโยชน์อย่างเป็นธรรม หลังจากที่ทำภารกิจจนสำเร็จแล้ว!” ชายหนุ่มที่ชื่ออีวอนตอบด้วยรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้า