มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1392

แม้ว่าก่อนหน้านี้พวกเขาจะเย้ยหยันเจอรัลด์ แต่ทั้งหกก็ต้องรีบถอยหลังไปสองสามก้าวทันทีด้วยความตกใจ

เจอรัลด์เองก็ส่ายหัวก่อนจะพูดว่า “ผมบอกพวกคุณแล้วใช่ไหมว่าผู้คนจะชอบชะล่าใจและคิดว่าพวกเขาสามารถฆ่าผมได้ง่าย ๆ พวกคุณก็ไม่ได้ต่างอะไรจากคนเหล่านั้นเลย เอาตามตรงเลยนะ พวกคุณมันก็แค่เศษฝุ่นสำหรับผม... และผมก็ทนเห็นเศษฝุ่นไม่ได้!”

หลังจากนั้น เจอรัลด์ก็ตวัดนิ้วใส่พวกเขา จากนั้นเสียงระเบิดก็ดังขึ้น ในขณะที่มีลมหมุนที่รุนแรงพุ่งเข้าหาคนทั้งหกอย่างรวดเร็ว!

ในขณะนี้ ฝุ่นกำลังฟุ้งกระจายไปทุกทิศทุกทางจากแรงระเบิดของอากาศที่ทรงพลังเป็นอย่างมาก คนทั้งหกหันหนีทันทีโดยสัญชาตญาณ พวกเขาตั้งใจที่จะหลบหนี! ท้ายที่สุด พวกเขารู้ความจริงว่าหากพวกเขาถูกโจมตีโดยพลังอันมหาศาลนั้น พวกเขาก็จะต้องตายในทันที ช่างเป็นพลังที่โหดเหี้ยมและไร้มนุษยธรรม!

ในขณะที่การวิ่งหนีเป็นสิ่งเดียวที่พวกเขาคิดได้ในตอนนี้ แต่ดูเหมือนว่าไม่มีใครสามารถที่จะยกขาขึ้นได้ด้วยซ้ำ! ราวกับว่าครึ่งล่างของร่างกายของพวกเขาไร้ความรู้สึก และกำลังถูกบางอย่างครอบงำอยู่!

พวกเขาทั้งหกคนไม่สามารถที่จะหลบหนีไปไหนได้ ร่างของพวกเขาหยุดนิ่งอยู่กับที่ และต่างคนก็ต่างหันไปมองหน้ากันด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง... พวกเขาทั้งหมดสัมผัสได้ถึงลมเย็น ๆ ที่พัดผ่านลำคอของพวกเขาไป...

และไม่วินาทีต่อมา หัวของพวกเขาก็กลิ้งลงบนพื้น!

เมื่อเห็นเช่นนั้น คนขับรถที่อยู่ในอาการมึนงง และกำลังยืนกอดอกดูเหตุการณ์อันน่าสยดสยองนี้ ก็คิดกับตัวเองว่า ‘...ม ไม่คิดเลยว่าชายคนนี้จะทรงพลังถึงเพียงนี้…!’

“ย อย่าเข้ามาใกล้ผมนะ…!” คนขับที่กำลังตัวสั่นตะโกนขึ้นทันทีที่เขาเห็นเจอรัลด์หันกลับมามองเขา

เมื่อเจอรัลด์เริ่มเดินเข้าไปหาเขา คนขับรถก็คุกเข่าลงทันทีพร้อมกับอ้อนวอน “ด ได้โปรดไว้ชีวิตผมด้วย นายท่าน...! ยกโทษให้ผมเถอะนะครับ ก่อนหน้านี้ผมไม่รู้จริง ๆ ว่าคุณแข็งแกร่งแค่ไหน…!”

ตอนนี้หน้าผากของเขาถูกกดลงกับพื้น คนขับรู้สึกว่าเจอรัลด์ค่อย ๆ วางเท้าลงบนหัวของเขา...

เจอรัลด์ใช้เส้นผมของคนขับเช็ดรองเท้าของเขาจนสะอาด และตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉยว่า “มันสายเกินไปแล้วที่จะเอ่ยคำขอโทษตอนนี้!”

เขาเพิ่มแรงกดลงบนเท้าโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า ในขณะที่คนขับไม่สามารถขยับเขยื้อนได้ หัวของเขาระเบิดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยทันที! เป็นการตายที่น่าสยดสยองนัก!

"… ใช่แล้ว! ที่นี่แหละ!” ไซล่าตอบพร้อมกับพยักหน้า

"อะไรนะ…? มีบางอย่างที่เจอรัลด์ต้องการอยู่ที่นี่ด้วยใช่ไหม…?” ปีเตอร์ถามอย่างอยากรู้อยากเห็น

ไซล่าพยักหน้าให้เขาเป็นการตอบคำถาม จากนั้นลีโอก็พูดขึ้นว่า "ว่าแต่ว่า คุณคลอฟอร์ดจะมาถึงที่นี่เมื่อไหร่เหรอ แองเจลิกา…? ถ้าฉันรู้เรื่องพวกนี้มาก่อน ฉันคงจะรอเขาอยู่ที่โรงแรมแล้วค่อยเดินทางมาที่นี่พร้อมกับเขาอย่างแน่นอน!”

“ตอนนี้เขาน่าจะกำลังรีบเดินทาง ดังนั้นเขาน่าจะมาถึงที่นี่ในไม่ช้า!” ไซล่าตอบด้วยรอยยิ้มจาง ๆ

ทันทีที่ประโยคของเธอจบลง เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดอันน่าสยดสยองของเหล่าสาวกของตระกูลแซนด์ทอสก็ดังมาจากข้างนอกถ้ำ!

“พูดยังไม่ทันขาดคำ…” ไซล่าพึมพำ