มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1402

แม้ว่าเธอจะมีสถานะที่สูงส่ง แต่เจอรัลด์ก็ได้เห็นดวงตาของเธอที่เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง และมีน้ำตาไหลออกมา ใครจะตำหนิเธอได้ล่ะ? เพราะท้ายที่สุด เธอได้เฝ้ารอช่วงเวลานี้มานับพันปี… ช่วงเวลาที่เธอจะได้กลับมาพบลีมิสอีกครั้ง… ไม่คิดเลยว่าถึงแม้เธอจะผ่านเหตุการณ์ที่พลิกผันมามากมาย ไซล่าก็ยังไม่มีโอกาสได้เห็นแม้แต่ศพของเขา! ใครกันที่จะเป็นคนรับผิดชอบต่อความโหดร้ายนี้…?

'จากที่ไซล่าได้บอกกับฉัน ความคิดทางจิตวิญญาณของลีมิสนั้นยังไม่ปรากฏเมื่อประมาณยี่สิบปีที่แล้ว... แต่มันเป็นสิ่งที่ปรากฏขึ้นมาพร้อมกับการเกิดของฉัน… แม้ว่าร่างของเขาจะเคยอยู่ที่นี่ แต่ตอนนี้มันกลับหายไปอย่างไร้ร่องรอย…’

เจอรัลด์กำหมัดแน่นแล้วพูดว่า “นอกจากความจริงที่ว่าสุสานแห่งนี้เป็นสถานที่ที่เงียบสงบมาก ฉันยังปิดผนึกที่นี่โดยกำแพงที่สร้างขึ้นจากพลังของจี้หยกเลือดมังกรอีกด้วย… แล้วใครกันที่จะมีความสามารถมากพอที่จะทำเรื่องทั้งหมดนี้ได้…?”

“…ตอนที่พวกเรายังอยู่ข้างนอก ผมเห็นว่ากำแพงของคุณไม่ได้ถูกทำลาย… ความจริงแล้ว มันถูกแก้ไขอย่างง่ายดายต่างหากล่ะ ผมเดาจากลักษณะของมัน! คนที่บุกเข้ามาน่าจะมีความคุ้นเคยกับแผนผังของที่นี่เป็นอย่างดี! และพวกมันก็ต้องเป็นผู้ที่มีความแข็งแกร่งอย่างมากเช่นกันถึงสามารถฆ่าอนาคอนดายักษ์ตัวนี้ได้!” ปีเตอร์พึมพำ ขณะที่เขาเดินไปยืนข้าง ๆ เจอรัลด์ที่กำลังรู้สึกกระวนกระวายใจและเศร้าหมอง

ปีเตอร์เองก็รู้สึกแย่พอ ๆ กับทั้งคู่ นั่นก็เป็นเพราะว่าลีมิสได้ช่วยชีวิตของเขาทางอ้อมก่อนหน้านี้… ยิ่งไปกว่านั้น ไซล่ายังให้ความช่วยเหลือกับเขาอย่างมากมายตลอดการเดินทางที่ผ่านมาของพวกเขา แต่ท้ายที่สุดแล้ว เขาไม่เพียงล้มเหลวที่จะพาเธอกลับมาหาลีมิสอีกครั้ง แต่ศพของลีมิสยังอันตธานหายไปอย่างไร้ร่องรอยอีกด้วย! ทุกอย่างที่เกิดขึ้นทำให้ปีเตอร์รู้สึกผิดเป็นอย่างมาก

ในขณะที่เจอรัลด์กำลังยืนนิ่ง และนึกโทษตัวเองกับสิ่งที่เกิดขึ้น ไซล่าซึ่งยืนใกล้กับอนาคอนดาที่ตายไปแล้วก็กำลังหลั่งน้ำตา จนไหลหยดลงบนซากศพของงูยักษ์ตัวนั้น...

หลังจากที่ได้ยินเสียง ‘ติ๋ง’ ของหยดน้ำตา แสงสีเขียวแปลกประหลาดก็เปล่งออกมาจากงูยักษ์ทันที...!

หลังจากนั้น ลูกแก้วที่มีแสงสีเขียวก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าทุกคน ลูกแก้วกลม ๆ ก็เริ่มเปล่งเสียงที่ดัง 'หึ่ง ๆ' ราวกับผึ้งบินจนทำให้ทั้งไซล่าและเจอรัลด์เดินเข้าไปสำรวจมันใกล้ ๆ ด้วยความอยากรู้อยากเห็น

หลังจากได้ยินเสียงแปลกประหลาดอีกสองสามครั้ง ในที่สุดพวกเขาก็สามารถแยกแยะเสียงเหล่านั้นออกมาเป็นคำพูดได้! ลูกแก้วสีเขียวกำลังพยายามจะสื่อสารกับพวกเขา!

“คุณ…กลับมาแล้ว…!” น้ำเสียงที่เปล่งออกมาจากลูกแก้วฟังดูไม่ค่อยจะชัดเจนนัก

“แม้ว่าฉันจะรู้สึกซาบซึ้งกับเจตนาของคุณ แต่ฉันคิดว่าความพยายามของคุณคงไร้ประโยชน์ ฉันต้องใช้ความพยายามอย่างมากที่จะรักษาจิตวิญญาณของฉันเอาไว้ในขณะที่รอคอยการมาถึงของคุณในช่วงยี่สิบกว่าวันที่ผ่านมา... จากที่กล่าวมา ฉันต้องยอมสละส่วนหลักของจิตวิญญาณเพื่อที่จะรักษาความคิดอันน้อยนิดในจิตวิญญาณของฉันเอาไว้ให้นานที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ด้วยเหตุนี้ เมื่อฉันสื่อสารกับคุณเสร็จแล้ว ฉันก็คงหายสาบสูญไปอย่างน่าเศร้า!” วิญญาณงูยักษ์ตอบพร้อมกับถอนหายใจ

แค่ได้ฟังจากคำพูดของงูยักษ์เพียงอย่างเดียว เจอรัลด์ก็สามารถสัมผัสได้ว่ามันรู้สึกโดดเดี่ยวเพียงใด และมันโหยหาที่จะออกไปสู่โลกภายนอกมากแค่ไหน

“…อย่าพูดอย่างนั้น… มันต้องมีทางที่จะช่วยให้เธอรอดได้! ฉันมีหลายวิธีที่จะทำให้มันเป็นจริงได้!” เจอรัลด์พูดอย่างรวดเร็ว

เจ้างูเมินเฉยต่อคำพูดของเขา และตอบด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา “ฉัน… ถูกฆ่าโดยชายชราสวมหน้ากากที่ทรงพลังอย่างยิ่ง… หากคุณบังเอิญได้เจอเขา จงระวังตัวให้ดี… เพราะไม่เพียงแต่เขาจะเหี้ยมโหดและดุร้ายเท่านั้น แต่ดูเหมือนเขาจะรู้จักคุณเป็นอย่างดีอีกด้วย… เนื่องจากเขาได้ขโมยศพของราชาแห่งสงครามไป เห็นได้ชัดว่าชายชราสวมหน้ากากต้องการอะไรบางอย่างจากเขา…!”

“เอ๊ะ… ชายชราสวมหน้ากากงั้นเหรอ…?” เจอรัลด์และไซล่าพึมพำ ขณะที่พวกเขาหันมามองหน้ากัน...