มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1411

เจอรัลด์เดินทางมาถึงอาคารสำนักงานใหญ่ในเมืองเมย์เบอร์รี่ในช่วงเย็นของวันเดียวกัน

ในขณะนั้น มีรองผู้จัดการทั่วไปสองคนของย่านเศรษฐกิจประจำการอยู่ที่นั่น แซคก็เป็นหนึ่งในนั้น และอีกคนคือวินสัน ไซโต้ หรือที่รู้จักกันทั่วไปในชื่อประธานไซโต้

เจอรัลด์รู้ดีว่าชายทั้งสองภักดีต่อตระกูลคลอฟอร์ดมาโดยตลอด โดยเฉพาะแซค

ถึงกระนั้น เนื่องจากปีเตอร์เคยกล่าวไว้ว่ามีความเป็นไปได้ที่ทั้งคู่อาจจะมีส่วนเกี่ยวข้องในบางเรื่องเช่นกัน เจอรัลด์จึงคิดว่าเขาต้องสอบสวนทุกคนเป็นการส่วนตัว ไม่ช้าก็เร็ว

“ต้องขออภัยด้วยนะคะ แต่ทั้งประธานไซโต้ และประธานไลล์ไม่ได้อยู่ที่นี่คืนนี้! คุณจะต้องรอจนถึงเช้าหากคุณยังต้องการจะพบพวกเขา! อย่างไรก็ตาม โปรดรู้เอาไว้ด้วยว่าถึงแม้ว่าคุณจะต้องการพบกับพวกเขา แต่พวกเขาไม่ใช่คนที่คุณจะสามารถขอพบได้ง่าย ๆ เพียงเพราะคุณต้องการเท่านั้น!” พนักงานต้อนรับที่แผนกต้อนรับพูด ขณะที่เธอมองไปที่เจอรัลด์

แม้ว่าเธอจะดูสุภาพ แต่เธอก็ไม่สามารถปกปิดการดูถูกเหยียดหยามที่มีต่อเขาได้ เขาคิดว่าเขาเป็นใครกัน? เขาคิดจริง ๆ หรือว่าเขาจะได้พบกับทั้งสองคนเมื่อไหร่ก็ได้ตามที่ใจเขาต้องการ?

“โทรหาพวกเขาแล้วบอกพวกว่าเจอรัลด์ คลอฟอร์ด อยู่ที่นี่!” เจอรัลด์ตอบอย่างสบาย ๆ เขาไม่อยากจะเสียเวลากับเรื่องไร้สาระของเธอ

"…อะไรนะ? คุณเพิ่งจะอ้างว่าคุณเป็นคุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด งั้นเหรอ?!” พนักงานต้อนรับทุกคนที่นั่งอยู่ที่แผนกต้อนรับร้องอุทาน ขณะที่พวกเขายืนขึ้นทันที และจ้องมองไปที่เจอรัลด์ด้วยความประหลาดใจ

“ฟังนะ ฉันจะเป็นใครก็ช่าง รีบโทรหาพวกเขาเลยดีกว่า…” เจอรัลด์ตอบอย่างเย็นชา

“…ดีมาก คุณคลอฟอร์ด! เราจะโทรหาทั้งสองคนทันที… ฝันไปเถอะค่ะ!” พนักงานต้อนรับคนเดิมเย้ยหยัน สายตาของเธอเต็มไปด้วยความดูถูก ขณะที่เธอจ้องไปที่เจอรัลด์

เมื่อเห็นเขาขมวดคิ้วกลับมาที่เธอ พนักงานต้อนรับก็ตะคอก “อะไรกัน? แกคิดว่าพวกเราทุกคนเป็นคนโง่งั้นเหรอ? ดูให้ดีซะก่อนว่าแกแต่งตัวยังไง! แกกล้าดียังไงถึงแสร้งเป็นคุณคลอฟอร์ดตัวจริง! รู้รึเปล่าว่ามี 'คุณคลอฟอร์ด' กี่คนแล้วที่เมืองเมย์เบอร์รี่ตอนนี้? ไม่คิดเลยว่าแกจะกล้าทำตัวชั่วช้าถึงเพียงนี้! แกรู้หรือไม่ว่าตอนนี้แกอยู่ที่ไหน? ช่างมันเถอะ… ยาม! มาลากไอ้ตัวแสบนี่ออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้!”

ขณะที่เธอโยนปากกาที่เธอถืออยู่ลงบนพื้น เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองสามคน ซึ่งประจำการอยู่ใกล้ ๆ ก็รีบเดินเข้ามาและพร้อมที่จะทำตามคำสั่ง

“เด็กคนนั้นเป็นใครกัน? คิดว่าจะพูดจาโอ้อวดใครก็ได้ทั้ง ๆ ที่แต่งตัวซอมซ่อแบบนี้อ่ะนะ! ฮ่าฮ่า!”

“เขาต้องหนีออกมาจากโรงพยาบาลจิตเวชแน่ ๆ… เขาต้องเป็นคนบ้าอย่างแน่นอน! คอยดูให้ดีเถอะ ถ้าเขากล้ากลับมาที่นี่อีกในวันพรุ่งนี้! เราต้องไม่ยอมให้ประธานไลล์และประธานไซโต้ออกมาพบเขา มิฉะนั้นเราทุกคนจะถูกไล่ออกอย่างแน่นอน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อการประชุมสามัญของบริษัทจะมีขึ้นในวันพรุ่งนี้! เพราะฉะนั้นทุกอย่างจะต้องดำเนินไปอย่างราบรื่น!” พนักงานต้อนรับก่อนหน้านี้เตือน ขณะที่เธอมองไปที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย

“ไม่ต้องห่วงครับ ถ้าเขากล้าปรากฏตัวในวันพรุ่งนี้ เราจะสอนบทเรียนที่เขาไม่มีวันลืมให้กับเขาเอง!” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยยืนยัน

ในขณะเดียวกัน เจอรัลด์ก็กำลังมุ่งหน้าไปยังเวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเมนท์ เมื่อเขาเดินผ่านชายหนุ่มและหญิงสาวกลุ่มหนึ่ง...

ขณะที่เจอรัลด์กำลังเดินผ่านพวกเขา เด็กสาวคนหนึ่งที่แต่งตัวสวยงามจากในกลุ่มนั้นก็เหลือบไปเห็นเขา และตกตะลึงทันที

"…เดี๋ยวก่อน เด็กคนนั้นน่ะ…! หยุดอยู่ตรงนั้น! เธอคือผู้ชายคนนั้นใช่ไหม?” หญิงสาวคนนั้นตะโกนเรียกเจอรัลด์ ขณะที่เธอเอามือเกาศีรษะ ดูเหมือนเธอกำลังพยายามจะนึกชื่อของเจอรัลด์