มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1415

“เพื่อนของผมไม่อยากเห็นหน้าไอ้คนนี้ คุณซีลเลย์ ผมรบกวนให้คุณช่วยไล่มันออกไปจากที่นี่ได้ไหม? ยิ่งเขาอยู่ที่นี่นานเท่าไหร่ มาตรฐานและคุณภาพของวิลล่านี้ก็ตกต่ำลงเท่านั้น!” เจอโรมกล่าว รอยยิ้มบาง ๆ ยังคงปรากฏอยู่บนใบหน้าของเขา

“ไม่มีปัญหาครับ คุณคลอฟอร์ด! ท้ายที่สุด คุณก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นในโรงเรียนมัธยมกับลูกชายของประธานไลล์! ด้วยเหตุนี้ คำพูดของคุณจึงเปรียบเสมือนกฎหมายที่นี่! งั้นผมต้องขอตัวไปไล่เจ้าเด็กหนุ่มคนนี้ออกจากที่นี่ก่อนนะครับ!” ซีลเลย์ตอบด้วยรอยยิ้มแห่งชัยชนะบนใบหน้าของเขา

เขาหันไปมองเจอรัลด์แล้วเย้ยหยัน “ว่ายังไง… แกจะออกไปเอง หรือว่าฉันต้องให้คนของฉันไล่แกออกไป?”

เมื่อมองดูเวสลินและคนอื่น ๆ กอดอกและมองเขาด้วยสายตาที่มีเลศนัย เจอรัลด์ก็ตอบกลับไปว่า “ฉันเนี่ยนะ? ออกไป? นายชื่อซีลเลย์ใช่ไหม นายเพิ่งมาอยู่ที่เมืองเมย์เบอร์รี่เมื่อไม่นานนี้เอง ใช่ไหม?”

“…แล้วจะทำไม?” ซีลลีย์ถาม ขณะหรี่ตา

"งั้นฉันขอถามหน่อย นายรู้หรือไม่ว่าเจ้าของเวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเมนท์ คือใคร?” เจอรัลด์ถาม

“ใครกันที่จะไม่รู้? เขาคือประธานแซค ไลล์ ไงล่ะ!” ซีลเลย์ตอบพร้อมกับหัวเราะ

“แกกำลังจะพูดบ้าอะไร? ใครจะไม่รู้ว่าประธานไลล์เป็นเจ้าของที่นี่” เวสลินตอบโต้

"ก็นั่นน่ะสิ! เลิกพยายามที่จะถ่วงเวลาได้แล้ว! แต่ดูการแต่งตัวของแกก็เห็นได้ชัดแล้วว่าแกมันไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่าขยะ! แกแอบเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?”

เจอรัลด์ยังคงถามต่อด้วยน้ำเสียงเฉยเมยโดยไม่สนใจคำพูดของพวกเขา “ถูกต้อง ขณะที่ประธานไลล์เป็นเจ้าของเวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเมนท์ แล้วนายรู้หรือไม่ว่าใครเป็นเจ้าของประธานไลล์?”

เวสลินเงียบทันเมื่อได้ยินประโยคนั้น เท่าที่เขารู้ประธานไลล์เป็นบุคคลที่มีอิทธิพลมากที่สุดในย่านธุรกิจเวสตันทั้งหมด จะมีใครอยู่เหนือเขาได้อย่างไร?

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ซีลเลย์กลับมีสีหน้าเปลี่ยนไป เขารู้สึกตื่นตระหนกเล็กน้อย และตอบด้วยด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงว่า “เจ้านายของประธานไลล์คงจะเป็นใครไปไม่ได้ นอกจากคุณคลอฟอร์ดอย่างแน่นอน!”

"…คุณคลอฟอร์ด? คุณกำลังพูดถึงคุณคลอฟอร์ดจากเมย์เบอร์รี่ใช่ไหมคะ คุณซีลเลย์ คนที่ก่อให้เกิดความโกลาหล และเป็นที่กล่าวขวัญไปทั่วเมือง ตอนที่เรายังเป็นนักเรียน ใช่หรือไม่?” เวสลินกล่าวด้วยความประหลาดใจ

“มันเป็นรถของเขาจริง ๆ! ฉันมีโอกาสได้เจอลุงไลล์เพียงครั้งเดียวตอนที่ยังเรียนอยู่! ฉันสงสัยจังเลยว่าเขาจะจำฉันได้ไหม… ถึงเขาจะจำไม่ได้ ฉันก็ยังจะไปทักทายเขาอยู่ดี!” เจอโรมพูด ขณะที่เขารีบจัดชุดที่ใส่ให้เรียบร้อย ก่อนจะสาวเท้าไปที่ทางเข้า

เมื่อเห็นอย่างนั้น เวสลินและคนอื่น ๆ จึงรีบเดินตามหลังเขาไป ท้ายที่สุดแล้ว นี่ถือเป็นโอกาสที่หายากที่พวกเขาจะได้พบกับบุคคลที่มีอำนาจและทรงอิทธิพลอย่างใกล้ชิด! แม้กระทั่งแฟนหนุ่มของเวสลินเองก็ยังไม่เคยมีโอกาสได้พบกับบุคคลที่ทรงพลังเท่ากับประธานไลล์ด้วยตัวเอง แต่เจอโรมกลับแตกต่างออกไปในแง่ที่ว่า เขามีประสบการณ์มากกว่าเมื่อเทียบกับแฟนหนุ่มของเธอและสมาชิกคนอื่น ๆ ในกลุ่มนั้น

เนื่องจากเจอโรมเป็นคนที่รู้ว่าโลกเป็นไปอย่างไร ใครจะรู้ว่าเขาอาจจะโชคดีหรือไม่ หากเขาแสดงตัวต่อหน้าประธานไลล์

นี่เป็นเพียงความเคารพที่คนธรรมดาทั่วไปมักจะแสดงต่อผู้ที่มั่งคั่งและมีอำนาจ

เมื่อมองดูกลุ่มคนที่รีบเข้าไปทักทายประธานไลล์ ทุกคนก็ลืมเรื่องเจอรัลด์ไปเลย เลย์ลาถามอย่างกระวนกระวายว่า “…จ จะไม่มีเรื่องแย่ ๆ เกิดขึ้นกับเราใช่ไหม เจอรัลด์…?"

"ไม่ต้องห่วง มันไม่มีอะไรหรอกน่า! จะมีอะไรแย่ ๆ เกิดขึ้นได้อีกล่ะ?" เจอรัลด์ตอบพร้อมกับยิ้มอย่างมีเลศนัย