มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1436

มันค่อย ๆ ร่อนลงมาเกาะบนกิ่งไม้

ตูม!

หลังจากนั้นไม่นาน เกาะทั้งเกาะก็ดูเหมือนจะสั่นสะเทือนอยู่ครู่หนึ่ง

ทันใดนั้น ดวงตาของนกนางนวลตัวนั้นก็สะท้อนให้เห็นภาพเหตุการณ์อันน่าตกตะลึง

เกาะแห่งนั้นแยกออกจากกัน และเผยให้เห็นร่องน้ำกว้างด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า

คลื่นรอบเกาะเริ่มแปรปรวนอย่างบ้าคลั่ง ราวกับกำลังเกิดสึนามิขนาดมหึมา

ทันใดนั้น ท้องฟ้าทั้งหมดก็ถูกปกคลุมไปด้วยเสียงฟ้าร้องและสายฟ้าฟาด

แววตาของนกนางนวลดูหวาดกลัวอย่างยิ่ง และตัวของมันก็เริ่มสั่นอย่างควบคุมไม่ได้

หลังจากนั้น นกนางนวลก็บินออกไปจากกิ่งไม้ ขณะที่มันพยายามอย่างยิ่งยวดที่จะหนีไปให้ไกลจากเกาะแห่งนี้

มันคงจะเห็นอะไรบางอย่าง และนั่นก็เป็นสาเหตุที่ทำให้มันหนีออกมาด้วยความหวาดผวาแบบนั้น

แซ่! แซ่! แซ่!

สายฟ้าที่กำลังพิโรธฟาดลงมาบนเกาะ

หลังจากนั้น ลำแสงบางอย่างก็ส่องออกมาจากใจกลางของเกาะทันที

ต้นกำเนิดของแสงประหลาดนั้น คือชายหนุ่มคนหนึ่งที่กำลังนั่งขัดสมาธิอยู่กลางเกาะ

แม้ว่าชายหนุ่มคนนี้จะนั่งอยู่บนเกาะร้าง แต่ก็ไม่มีร่องรอยของฝุ่นบนตัวเขาเลย แม้จะมีคลื่นที่โหมกระหน่ำและลมแรงอยู่รอบตัวเขาก็ตาม!

ผิวของเขามีสีขาวเจิดจ้า และร่างกายของเขาก็เต็มไปด้วยรัศมีที่ดูน่าทึ่งยิ่งนัก

แน่นอนว่าใครก็ตามที่เห็นเขาตอนนี้จะต้องรู้สึกแปลกใจและหวาดกลัวเป็นอย่างมาก

นั่นเป็นเพราะหน้าผากของเขาดูแปลกไปจากเดิมเล็กน้อย

มันไม่เพียงแค่ส่องสว่างเท่านั้น แต่ดูเหมือนจะมีดวงตาที่สามอันเลือนลางปรากฏขึ้นบนหน้าผากของเขา และมันก็กำลังเปล่งแสงจ้าออกมา

แสงเจิดจ้าส่องทะลุขึ้นไปบนท้องฟ้า ในขณะที่มันกวาดล้างทุกสิ่งที่อยู่รอบข้างออกไปจนหมด

หลังจากนั้นไม่นาน ตาที่สามบนหน้าผากของเขาก็บรรจบกัน ขณะที่ชายหนุ่มลืมตาขึ้นอย่างช้า ๆ

'ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันจะได้รับทักษะอันน่าเหลือเชื่อเช่นนี้ตั้งแต่การปลุกพลังในขั้นแรก ดวงตาแห่งสายฟ้านั้นเป็นทักษะที่ยอดเยี่ยมมาก! มันช่างมหัศจรรย์และหาสิ่งใดเปรียบไม่ได้โดยสิ้นเชิง!'

เจอรัลด์พัฒนาไปไกลมาก

โดยเฉพาะอย่างยิ่งความสามารถที่สี่ มันยากที่จะจินตนาการได้ว่าการโจมตีของเจอรัลด์จะจบลงอย่างน่าหวาดกลัวแค่ไหน หากระดับการฝึกฝนทักษะวิชาของเขายังคงเพิ่มสูงขึ้นอีกในอนาคต

ตอนนี้เจอรัลด์ได้ปลดล็อกขั้นแรกของการเปลี่ยนแปลงอย่างสมบูรณ์แบบแล้ว ดังนั้นเขาจะมีพลังและความสามารถมากพอในการต่อสู้ แม้ว่าเขาจะต้องรับมือกับบุคคลที่แข็งแกร่งที่สุดอย่างราชาแห่งประตูมิติแห่งการพิพากษาก็ตาม

ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับพรจากดวงตาแห่งสายฟ้าอันลึกลับอีกด้วย!

เจอรัลด์รู้สึกตื่นเต้น

ในเวลานี้ ดวงตาแห่งสายฟ้าของเขายังคงสั่นไหวอย่างต่อเนื่อง

'อืม? ดวงตาแห่งสายฟ้ากำลังเตือนฉันว่ามีอันตรายบางอย่างเกิดขึ้น!' เจอรัลด์คิดกับตัวเอง

เขานึกถึงคฤหาสน์คลอฟอร์ดทันที เป็นไปได้ไหมว่าลุงรอง และทุกคนที่อยู่ที่นั่นกำลังตกอยู่ในอันตราย?

เจอรัลด์อดสงสัยไม่ได้

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาคิดได้ว่าเขายังกลับไปไม่ถึงที่นั่น แม้ว่าจะผ่านไปห้าวันแล้วก็ตาม เขาก็ตระหนักได้ในทันทีว่าเขาจะต้องกลับไปที่นั่นให้เร็วที่สุด ดังนั้นเขาจึงร่ายเวทย์มนเพื่อซ่อนดวงตาศักดิ์สิทธิ์ของเขาเอาไว้ และร่างของเขาก็อันตธานหายไปอย่างรวดเร็ว...