มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1443

ในขณะเดียวกัน ชายในเสื้อคลุมยังคงเหาะอยู่บนท้องฟ้า หัวใจของเขาเต้นแรง ในขณะที่เขาคิดว่า 'มันช่างน่ากลัวเกินไป...! ฉันต้องหนีให้ไกลจากเขาให้มากที่สุด...! ฉันไม่คาดคิดเลยว่าฝีมือของผู้ชายคนนั้นจะร้ายกาจยิ่งกว่าอาจารย์ของฉันเสียอีก! ขอบคุณพระเจ้าที่ฉันยังถอยหนีออกมาได้อย่างรวดเร็ว!'

วินาทีที่ความคิดของเขาสิ้นสุดลง เขาก็รู้สึกได้ว่าร่างของเขากำลังถูกบางอย่างดึงรั้งเอาไว้! เมื่อหันกลับไปมอง เขาก็ต้องตกตะลึงเมื่อพบว่าไม่เพียงแต่มีเชือกเรืองแสงที่แสบร้อนผูกติดอยู่ที่ตัวเขา จนทำให้เขาไม่สามารถไปต่อได้เท่านั้น แต่ยังมีคลื่นกระแทกที่มีพลังมหาศาลพุ่งเข้าหาเขาด้วยความเร็วสูงอีกด้วย!

ตอนนี้ดวงตาของเขาเบิกกว้างอย่างเต็มที่ ชายคนนั้นเริ่มกรีดร้องทันที ในขณะที่เขาพยายามอย่างสุดแรงที่จะปลดปล่อยตัวเอง น่าเสียดายที่เขาไม่สามารถทำอะไรได้เลย และหลังจากที่เสียงระเบิดดังขึ้น คลื่นกระแทกก็พุ่งทะลุร่างของเขา ทิ้งไว้เพียงฝุ่นผงที่ลอยอยู่บนท้องฟ้า...!

ในที่สุด เจอรัลด์ที่ยังอยู่ที่โรงเตี๊ยมก็ลืมตาขึ้นอีกครั้ง และเมื่อดวงตาสีทองของเขาปิดลง ทุกอย่างก็กลับสู่ปกติ

หลังจากนั้น ควิกลีย์ ซึ่งตอนนี้กำลังปวดหัวอย่างรุนแรงและปวดตาอย่างมาก

ก็พบว่าตัวเองกำลังเหงื่อแตก ในขณะที่เขาคิดว่า ‘คน… คนนี้ต้องเป็นปีศาจอย่างไม่ต้องสงสัย…! รัศมีพลังที่น่ากลัวของเขาเพียงอย่างเดียวก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ผู้คนหายลำบาก…!'

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงร้องอ้อนวอนอีกครั้ง “ดะ ได้โปรด… ได้โปรดไว้ชีวิตผมด้วย…!”

“ฉันคงทำแบบนั้นไม่ได้หรอก ฉันเคยสาบานกับตัวเองไว้แล้ว ว่าฉันจะฆ่าใครก็ตามที่ทำร้ายเพื่อนของฉัน รู้ไหมล่ะ?” เจอรัลด์ตอบ ขณะที่เขาชี้ไปที่ควิกลีย์

สิ่งต่อมาที่ควิกลีย์รู้คือ เขากำลังถูกเผา!

ขณะที่ชายที่ถูกไฟคลอกกำลังทำเสียงอึกอักและพยายามที่จะกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ในที่สุด ควิกลีย์ก็หมดลมหายใจลง และสิ่งที่ยังหลงเหลืออยู่ตอนนี้ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่ากองเนื้อที่ไหม้เกรียม

หลังจากได้เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมด ทุกคนรวมถึงจัสมินก็พบว่าตัวเองกำลังกลืนน้ำลายด้วยความกลัว

ในที่สุด จัสมินก็หันกลับมามองชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ ผู้ชายที่เธอคิดถึงและรักมาตลอด… แต่… ตอนนี้เขากลายเป็นคนที่เธอไม่คุ้นเคยเลย…

“…ตอนนี้ทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้ว ไปกันเถอะ” เจอรัลด์พึมพำด้วยน้ำเสียงที่ผ่อนคลาย

"…ไป…. เรากำลังจะไปไหนกันเหรอเจอรัลด์…?” ถามจัสมิน ขณะที่เธอดึงสติตัวกลับมา

“เรากำลังจะไปกำจัดพวกกันเทอร์ที่เหลือกัน!” เจอรัลด์ประกาศ ขณะที่เขาเดินออกไปอย่างช้า ๆ

ในขณะเดียวกัน บนเกาะที่คลอฟอร์ดเป็นเจ้าของ ซึ่งปัจจุบันถูกใช้เป็นฐานสำหรับตระกูลกันเทอร์ ตระกูลไซม์ และพวกที่มาจากกลุ่มประตูมิติแห่งการพิพากษา พวกกันเทอร์กำลังยุ่งอยู่กับการวางแผนเกี่ยวกับวิธีสร้างครอบครัวใหม่ที่นั่น ท้ายที่สุดแล้ว เกาะนี้ค่อนข้างกว้างขวาง และคฤหาสน์ของพวกเขาก็ถูกทำลายลงจนราบเป็นหน้ากลองไปแล้ว

ท่ามกลางเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้น จู่ ๆ ก็มีเสียงดังมาจากจัตุรัสของคฤหาสน์คลอฟอร์ด “ไอ้สารเลว! ฉันเคยคิดว่าพวกกันเทอร์เป็นครอบครัวที่ลึกลับและมีชื่อเสียง! แต่มองดูพวกแกตอนนี้สิ พวกแกทั้งหมดไม่ต่างอะไรกับกลุ่มโจรเลย!”