มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1452

หลังจากที่พูดแบบนั้น เจอรัลด์ก็เดินต่อไปโดยไม่สนใจที่จะหันกลับมามองพวกเขาอีก

“คุณกำลัง… คุณวางแผนที่จะไปที่นั่นหรือเปล่า ครับ ท่านอาจารย์…?” ชายชราถาม

"ใช่แล้ว!"

“ถึงคุณจะเป็นคนที่ค่อนข้างน่าทึ่ง แต่มันก็มีกฎให้ปฏิบัติตามมากมายที่ภูเขาแลงเวิร์นแห่งนี้ … หากคุณยังต้องการที่จะไปที่นั่น ทำไมไม่รออยู่ที่นี่อีกสักพักล่ะ ท้ายที่สุด อีกไม่นานก็จะถึงตาครอบครัวเชอร์วินของผม ที่จะได้มุ่งหน้าไปที่นั่น! ทำไมคุณไม่ไปกับเราล่ะครับ” ชายชราแนะนำ

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็คิดในใจว่า 'มันก็ไม่ใช่คำแนะนำที่แย่นัก เนื่องจากพวกเขามีแผนที่จะไปเยี่ยม อาจารย์เจอรัลด์ คลอฟอร์ด อยู่แล้ว ฉันก็อาจจะตามพวกเขาไปด้วย ท้ายที่สุด มันจะง่ายกว่าที่จะทำอย่างนั้น เมื่อเทียบกับการที่จะต้องฝ่าฟันอุปสรรคต่าง ๆ เพื่อขึ้นไปบนนั้นด้วยตัวเอง ถึงกระนั้น ฉันก็ยังสงสัยว่าคนคนนั้นจะมีความสามารถสมคำล่ำลือจริงหรือไม่…'

เมื่อเห็นเจอรัลด์พยักหน้าเห็นด้วย ชายชราจึงพูดว่า "งั้นก็ตามนี้นะครับ! ผม เทอร์แรนซ์ เชอร์วิน! ยินดีที่ได้รู้จักครับ ท่านอาจารย์!”

หลังจากที่ได้พูดคุยอย่างเป็นกันเอง และพูดคุยเรื่องอื่นอีกเล็กน้อย เจอรัลด์และทั้งสามคนก็เข้าไปในโบสถ์แลงเวิร์นด้วยกัน

จากที่เทอร์แรนซ์บอกกับเจอรัลด์ เหตุผลที่ทำให้สถานที่แห่งนี้ดูมีชีวิตชีวามากในตอนนี้ ก็เป็นเพราะเมื่อไม่นานมานี้มีคลิปวิดีโอของชายชราที่ขี่ดาบบินผ่านป่า และแม้แต่ข้ามแม่น้ำถูกเผยแพร่ออกไปในแวดวงของผู้ทรงอิทธิพลในวงการธุรกิจ

ยิ่งไปกว่านั้น ชายชราที่ว่ายังรักษานักธุรกิจที่ร่ำรวยให้หายจากโรคภัยไข้เจ็บอีกด้วย ด้วยเหตุนี้เขาจึงมีชื่อเสียงอย่างมาก

ต่อจากนั้น เขาก็รับสาวกสองสามคนเข้ามา และนั่นก็คือจุดเริ่มต้นของการก่อตั้งธุรกิจนี้ขึ้นมา จากนั้นเหตุการณ์ก็ดูจะราบรื่นมาโดยตลอด อย่างไรก็ตาม เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา จู่ ๆ ชายชราก็ประกาศว่าเขายินดีรับสาวกเพิ่มอีกสองสามคน แม้ว่าพวกเขาจะต้องได้รับการประเมินเป็นการส่วนตัวจากเขาก่อน

ทั้งหมดนี้จึงนำไปสู่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในปัจจุบัน

หลังจากฟังคำอธิบายของเทอร์เเรนซ์แล้ว ตอนนี้เจอรัลด์ก็เห็นได้ชัดว่าคนส่วนใหญ่มาที่นี่ด้วยความหวังว่าจะได้เป็นหนึ่งในสาวกคนใหม่ของท่านอาจารย์

ในขณะที่ทั้งสี่คนอยู่ห่างจากจุดหมายเพียงไม่กี่ก้าว พวกเขาก็เห็นคนคนหนึ่งถูกไล่ออกมาพร้อมกับเสียงของใครบางคนตะโกนว่า “อย่าทำให้ฉันเสียเวลา แล้วรีบออกไปซะ! ด้วยพรสวรรค์ที่จำกัด และระดับสติปัญญาที่ค่อนข้างแย่ ฉันรับนายเป็นศิษย์ของฉันไม่ได้!”

เป็นธรรมดาอยู่แล้วที่คนที่ถูกไล่ออกมาจะมีสีหน้าที่ดูสิ้นหวัง

ไม่ว่าในกรณีใด เจอรัลด์สังเกตได้อย่างรวดเร็วว่าตอนนี้ห้องโถงขนาดใหญ่ของโบสถ์ได้รับการดัดแปลงให้ดูเหมือนห้องสำหรับสอบคัดเลือก

“…เขาสามารถควบคุมดาบและบินบนดาบได้จริงเหรอ…?” เจอรัลด์พึมพำกับตัวเอง ตอนนี้เขารู้สึกสงสัยเป็นอย่างมากเกี่ยวกับสิ่งที่เทอร์แรนซ์บอกเขาก่อนหน้านี้

ในขณะนั้นเอง เขาได้ยินเสียงของอาจารย์คลอฟอร์ดถามขึ้นว่า “นั่นเสียงอะไร?”

คนจากกลุ่มของเพอร์ลาพูดคุยกันค่อนข้างดัง ซึ่งเป็นสาเหตุที่ทำให้อาจารย์คลอฟอร์ดมองพวกเขาด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยพอใจนัก

“ขออภัยด้วยนะคะ อาจารย์คลอฟอร์ด แต่ชายผู้นี้สงสัยในความแข็งแกร่งของท่าน!” เพอร์ลาพูด ขณะที่เธอชี้ไปที่เจอรัลด์พร้อมกับยิ้มอย่างมีเลศนัย

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เทอร์แรนซ์ก็ตกตะลึงทันที อย่างไรก็ตาม ความรู้สึกนั้นเปลี่ยนเป็นความโกรธอย่างรวดเร็ว ในขณะที่เขาตะโกนว่า “เพอร์ลา! พูดบ้าอะไรเนี่ย!”

หากใครได้เห็นท่าทีของเจอรัลด์ก่อนหน้านี้ก็จะรู้ว่าเขาแข็งแกร่งกว่าอาจารย์คลอฟอร์ดมาก แต่เพอร์ลาก็ทำตัวเกเรเกินไป! ดูเหมือนเธอจะไม่สนใจความหมายของคำพูดของเธอด้วยซ้ำ!

'ทรงพลังนักใช่ไหม? หากนายแข็งแกร่งมาก ออกไปที่นั่นและต่อสู้กับเขาเลยสิ! มาดูกันว่านายจะทนกับคนพิเศษอย่างอาจารย์คลอฟอร์ดได้นานแค่ไหน!' เพอร์ลาคิดกับตัวเอง